ความรัก กับความทุกข์ เศร้า และผิดหวัง

อัน มนุษย์สุดเฉาให้เศร้านักยังปักรักปักหลงไม่สงสัย

มันก่อร่างทางมาและทางไป

เป็นอย่างไรไม่ดูไม่รู้ลา

 

เพราะพึงใจในรูปที่จูบหอม

หรือสมยอมยินเสียงไม่เดียงสา

หรือแรงเรียกเพรียกแห่งกระแสตา

หรือใบหน้าคร่าจิตพิชิตใจ

 

เมื่อยินยอมตรอมตรมก็ชมเปล่า

ไม่รักเราเท่ากันไม่หวั่นไหว

เรื่องของเรื่องอยากเปลืองใจให้โทษใคร

ก็แค่ใจไม่ดูให้รู้คลาย

 

ถ้าหวงทุกข์จะลุกเดินไม่เพลินแน่

ถ้าอยากแก้อย่าแพ้รักก็จักหาย

อย่ากอดทุกข์จงทิ้งขว้างให้ห่างกาย

ก็คลี่คลายเป็นสุขสนุกเอง

           

รัก สามเส้าก็คือความเศร้าจากราคะสามหน่วยนั่นแหละ

ปฐมเหตุแห่งการมีรักสามเส้าคือความใจอ่อน ไม่เด็ดเดี่ยวในการเลือก  ไม่เด็ดขาดในการปฏิเสธปล่อยให้เริ่มต้นง่ายๆแล้วปล่อยให้เลยตามเลย  มาถึงจุดทีอ้างได้ว่าสายเกินไปตัดใจไม่ได้สักทาง

            ทางออก  คือ  คุณเลือกชาตินี้แหละ  เอาชีวิตนี้แหละเป็นที่ตั้งของกรรมใหม่ที่หักเหเส้นทางเดิมเลือกให้ได้คนหนึ่ง  พิจารณาเอาจากบุญที่ทำร่วมกันได้  แล้วเด็ดเดี่ยวในการเลือกคนหนึ่งเด็ดขาดในการปฏิเสธอีกคนหนึ่ง  สัญญากับตัวเองแน่วแน่ว่าจะไม่ใจอ่อน  จำไว้ง่ายๆว่า

1.     มีใครจะมีคนเดียว  ไม่เผื่อใจกับใครอื่นทั้งต่อหน้าและลับหลัง

2.     ไม่เผลอให้มายาหญิงให้ความหวังกับใครทั้งที่ไม่มีใจให้เขาเลย

3.     ไม่หลอกตัวเองว่าตัดใครไม่ได้สักคน

เอาแค่สามข้อนี้  ถ้าขึ้นใจและปฏิบัติจริงก็จะกลายเป็นสุจริต 3 ทั้งกาย  วาจา  ใจ  พาให้พ้นจากความเศร้าเพราะรักสามเส้าได้ทั้งชาตินี้และชาติต่อๆไป