ขำขำ : นกขุนทองร้องพี่ ?

     บุญเงินเป็นนักแสดงมายากลที่มีชื่อเสียงมาก เขาแสดงให้ผู้โดยสารบนเรือสำราญ แฟนตาซีครุ้ยส์ ที่วิ่งระหว่างกรุงเทพ - ฮ่องกง แม้เขาจะเปลี่ยนชุดมายากลอยู่บ่อยๆเพื่อให้ผู้โดยสารที่มาเที่ยวซ้ำไม่รู้สึกว่าจำเจ

       อย่างไรก็ตาม แต่ละชุดที่เขาเล่นก็มักจะเล่นอยู่อย่างน้อยสองเดือนทำให้นกขุน ทองที่เกาะอยู่ข้างๆเวทีได้เห็นการเล่นใน แต่ละชุดทุกเมื่อเชื่อวัน จนกระทั่งคืนวันหนึ่ง ในขณะที่บุญเงินกำลังแสดงชุดช่อดอกไม้ด้วยการเปิดผ้าที่คลุมแจกันดอกไม้ออก ช่อดอกไม้ที่ปักอยู่บนแจกันหายวับไปกับตา คนดูปรบมือด้วยความชื่นชม ทันใดนั้นนกขุนทองก็ส่งเสียงร้อง

นกขุนทอง : เขาซ่อนมันอยู่ข้างหลัง เขาซ่อนมันอยู่ข้างหลัง

บุญเงินรู้สึกไม่พอใจนกตัวนี้แต่เขาก็ทำอะไรมันไม่ได้ เพราะมันเป็นนกของกัปตัน มิหนำซ้ำการแสดงชุดต่อไปเขาเปลี่ยนดอกไม้ดอกหนึ่งเป็นนกพิลาปภายใต้ผ้าเช็ดหน้าผืนหนึ่ง คนดูตบมือเกรียวกราวแต่นกขุนทองร้องอีก

นกขุนทอง : เขาเอามันออกมาจากแขนเสื้อ เขาเอามันออกมาจากแขนเสื้อ

บุญเงินอยากจะฆ่านกขุนทองตัวนี้ให้ตาย แต่สิ่งที่เขาทำได้ก็แค่ไม่สนใจมันไม่ให้อาหารแก่มันและไม่พูดกับมันเท่านั้น

      กระทั่งวันหนึ่ง เรือสำราญถูกพายุไต้ฝุ่นพัดกระหน่ำจนเรืออับปาง โชคดีที่บุญเงินเกาะได้กระดานแผ่นหนึ่งจึงได้ลอยคออยู่ในทะเล บังเอิญนกขุนทองตัวนั้นก็เกาะอยู่บนกระดานแผ่นเดียวกันแต่อยู่ปลายอีกข้างหนึ่ง

ทั้งสองได้แต่มองหน้ากันทั้งๆที่บุญเงินแสนจะแค้นใจ โอกาศที่เขาจะฆ่านกขุนทองมาถึงแล้วแต่เขาก็ไม่มีอารมณ์ที่จะทำอย่างนั้น สามวันผ่านไปด้วยความเงียบทั้งคู่ต่างก็อิดโรย ในที่สุด

นกขุนทอง : ขอถามอะไรหน่อย ?

บุญเงิน : ถามอะไร ?

นกขุนทอง : คุณเอาเรือไปซ่อนไว้ที่ไหน ?