ผัวเป็น เอดส์ หลอกเมียว่าเป็น เนื้องอก

 เธอเป็นสาวใต้  หน้าตาคมเข้มจัดว่าอยู่ในระดับสวยหน้าตาดี เธอเล่าให้นักสืบฟังเกี่ยวกับเรื่องราวของชีวิตว่า ได้แต่งงานจดทะเบียนสมรสกับสามีมาประมาณ 10 ปีแล้ว ไม่มีบุตรด้วยกัน  หลังจากที่แต่งงานได้ไม่นาน สามีมีอาการป่วยแปลกๆ จึงไปตรวจร่างกาย และได้เจาะเลือดไปตรวจด้วย ปรากฏว่า ผลเลือดออกมาเป็นบวก ติดเชื้อ HIV

เธอเข้าไปพบหมอขอตรวจสอบทันที  วันนัดฟังผลเธอไปคนเดียว ไม่กล้าบอกใคร ผลเลือดออกมาปกติ เธอดีใจ กลับมาบ้านบอกสามี   เรื่องสามีที่ติดเชื้อ HIV พ่อแม่ของสามีก็รับรู้ด้วย  ด้วยความสงสารลูกชาย และต้องการให้ลูกสะใภ้อยู่ดูแลสามี จึงซื้อบ้านให้อยู่กันสองคนผัวเมีย     สามีเธออาชีพเป็นช่างเทคนิคคอมพิวเตอร์ ส่วนเธอเป็นแม่บ้านคอยดูแลสามี ในช่วงที่อาการหนักมากๆ ตุ่มผุพองเต็มตัวไปหมด  สามีออกไปไหนไม่ได้ ไม่กล้าเจอหน้าผู้คน เธอต้องคอยดูแลทำความสะอาด ทายา รวมทั้งดูแลเรื่องอาหารการกิน อะไรบ้างที่เป็นของแสลง เธอต้องไปซื้อหนังสือมาอ่านว่าเป็นเอดส์แล้วมีข้อห้ามอะไรบ้าง ใช้เวลารักษานานหลายเดือน แผลค่อยๆ จางหายไป  ภายนอกดูจนเกือบเป็นปกติ สามีออกไปทำงานนอกบ้านได้  เมื่อสามีได้เงินมาเท่าไหร่ก็แบ่งให้เธอครึ่งหนึ่ง ชีวิตมีความสุข เธอดีใจที่สามีเห็นใจเธอคอยดูแลกันในยามที่ไม่สบาย   ดูจากภายนอกทุกอย่างเริ่มเป็นปกติ  แต่ทุกเดือนต้องไปพบแพทย์เพื่อรับยามาทาน โรคนี้ไม่สามารถรักษาหายได้..แต่ควบคุมได้

ในระยะ 1 ปี ที่ผ่านมาสามีมีอาการเปลี่ยนในเรื่องของพฤติกรรม   เงินทองให้ลดลงไม่พอใช้ จึงออกหางานทำ  งานที่ได้ก็ไกลจากบ้านเธอจึงไปเช่าห้องพักใกล้ๆ ที่ทำงาน  กลับบ้านอาทิตย์ละ 2 ครั้ง สามีก็ทราบดี แรกๆ ก็เห็นดีด้วย ไม่ว่าอะไร  เธอไม่อยู่ก็ไม่สามารถว่าสามีก็กลับบ้างไม่กลับบ้าง  วันไหนเธอจะกลับ สามีก็รีบกลับก่อนไปรอทำตัวเหมือนปกติ     เธอเริ่มสงสัยสามีมากขึ้น เธอแอบกลับบ้านในวันที่ต้องทำงานงาน ไปพบเอกสารที่สามีทิ้งไว้ (สงสัยจะลืมเก็บ) ใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกง เป็นสลิปซื้อของสินค้าซึ่งจ่ายด้วยบัตรเครดิต เป็นชื่อของผู้หญิง และเอกสารประกันชีวิตของผู้หญิงมีชื่อตรงกัน 

  เธอตามล่าหาความจริง ว่าทำไมสามีถึงเป็นเช่นนี้.. จึงจับได้อีกว่า สามีไปคบกับกิ๊ก เธอตามไปทำงานของหญิงคนนั้น   กิ๊กของสามีก็ลาออกจากงาน  สามีก็ไม่กลับบ้านเลย เธอคาดเดาว่าทั้งสองคนน่าจะไปอยู่ด้วยกัน แต่ไม่ทราบที่ไหน   เธอโทรศัพท์ไปที่มือถือของสามีเป็นเสียงหญิงรับสาย เธอบอกว่าชายคนนี้เป็นเอดส์ แต่หล่อนไม่เชื่อ บอกงว่า เขาเป็นเนื้องอกต่างหาก ..(แสดงว่าฝ่ายชายไปโกหกกิ๊ก..)     เธอเจ็บใจยิ่งนัก  ตอนป่วยเกือบตายเธอเป็นคนดูแล “พอมันหาย..มันก็ไป” เธอบ่น   เธอเครียดมากกำลังใจไม่มี ทำอะไรไม่ได้ เธอตัวคนเดียวที่กรุงเทพ ไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน  เพื่อนฝูงก็ไม่ค่อยมี เธอบอกว่าเธอการศึกษาน้อย จึงไม่ค่อยมีเพื่อน ในขณะที่นั่งคุยกับนักสืบ ก็ร้องไห้ไปด้วย น้ำหูน้ำตาไหล นักสืบต้องคอยส่งกระดาษทิชชูเช็ดน้ำตาให้…เศร้าตามด้วย!

วัตถุประสงค์ที่มาหานักสืบคือ ต้องการหลักฐานฟ้องชู้ เรียกค่าทดแทนจากหญิงชู้ อยากได้ก็เอาไปแต่ต้องจ่ายเงินมา....และจะฟ้องเรียกค่าเลี้ยงดู เพราะสามีไม่เคยดูแลเลยผ่านมาหนึ่งปี