"นายโย่ง" เล่าเรื่องขนหัวลุกจากวิญญาณจอมแสบ
ผมมีญาติห่างๆ คนหนึ่งชื่อ "ยายพิศ" แกเป็นคนที่น่ารังเกียจที่สุด อย่าหาว่าใจไม้ไส้ระกำใส่ความคนแก่เลยนะครับ ผมพยายามทุกวิถีทางแล้วที่จะดีกับแก แต่มันเหลืออดเหลือทนจริงๆ
ตอนแกยังมีชีวิตก็ว่าแย่แล้ว พอตายยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ ก่อกวนกันไม่จบสิ้น!
ถ้าจะนับญาติกัน ก็ต้องสืบสาวขึ้นไปถึงรุ่นทวดโน่นแน่ะ ยายพิศเป็นลูกสาวของน้องสามีของทวดผมครับ...งงละซิ! ผมเองก็งงอยู่ตั้งนานกว่าจะตั้งสติได้ แล้วรู้ว่าจริงๆ แล้วผมกับแกไม่ได้เป็นญาติกัน แต่ยายพิศประกาศตัวว่าเป็นพี่สาวยายผมเฉยเลย
ผมเห็นยายพิศมาตั้งแต่เล็กๆ เพราะแกมาหายายผมทุกเดือน...ขอตังค์ครับ! แกตระเวนไปขอเงินตามบ้านญาติๆ ทุกบ้าน ได้บ้านละสิบละร้อยแล้วแต่เขาจะให้ ส่วนยายผมค่อนข้างรวยและใจดีก็ให้แกเยอะหน่อย แกเลยเกาะไม่ยอมปล่อย
ตอนนั้นผมอายุ 4-5 ขวบเท่านั้นเอง ยายพิศมักจะหาโอกาสตอนปลอดคนกระซิบให้ผมไปหยิบน้ำหอม หรือไม่ก็ลิปสติกของยาย ของแม่มาให้แกบ่อยๆ พอผมโตอีกนิดแกก็ไม่ได้แอ้มอีกเพราะผมบอกว่าไม่ดีหรอก มันเป็นการขโมยชัดๆ
แกเถียงว่าขโมยอะไรกัน แค่ให้หยิบมาเฉยๆ เดี๋ยวแกจะบอกยายเองว่าแกขอ แต่ของจริงน่ะไม่เคยบอกซักที ผมยังสำนึกผิดอยู่เลยว่าไปสมรู้ร่วมคิดกับแกเข้า
ยายพิศหายหน้าไปพักใหญ่ นานมาก...ราว 5 ปีเห็นจะได้ เพราะแกไปอยู่เชียงใหม่กับคุณหญิงคนหนึ่ง ไปเป็นต้นห้องหรือคนรับใช้คนสนิทน่ะครับ แต่ทำอีท่าไหนไม่รู้ แกถูกตะเพิดออกจากบ้านนั้น แล้วกระเซอะกระเซิงกลับกรุงเทพฯ ไปอาศัยบ้านน้องชายแท้ๆ อยู่ แต่ไม่ถูกกับน้องสะใภ้อย่างแรง
วันดีคืนดีก็กระซิบบอกน้องชายว่าเมียคบชู้ บ้านแทบแตก! ตอนหลังถึงรู้ว่าแกตอแหลเพราะเกลียดที่น้องสะใภ้ไม่เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แกเท่าที่ควร แสบมั้ย?
เมื่อ 3 ปีมานี้ คือตอนที่แกมีเรื่องมีราวกับบ้านโน้นน่ะ แกมาหายายกับแม่ผมแทบทุกวันเลย มาร้องห่มร้องไห้จนยายใจอ่อนยอมรับแกมาอยู่ด้วย ตากับแม่ผมตาหูเหลือก แต่ยายบอกว่าดีเหมือนกัน จะได้มีเพื่อนมาช่วยดูแลบ้านช่องด้วย
บ้านเรือนน่ะมีคนแก่คนเฒ่าอยู่มันจะ "อุ่น" ยายผมว่างั้น!
ยายผมใจดีซะเกินไป ลืมหมดแล้วหรือไงว่ายายพิศแกแสบขนาดไหน
ไม่ถึง 7 วันยายพิศก็ทำพิษ ไปฟ้องตาผมว่ายายเป็นแม่กระเชอก้นรั่ว ซื้อของซื้อกับข้าวฟุ่มเฟือย แกเห็นแล้วทนไม่ได้! แหม...ตาผมก็ยิ่งตระหนี่ถี่เหนียวอยู่ด้วย พอได้ยินเข้าก็เรียกยายผมมาอบรมจนทะเลาะกัน...
ผมเห็นยายพิศแอบยิ้มอย่างมีความสุข!
ในบ้านผมน่ะ ยายพิศอยู่ห้องหนึ่งที่เรือนคนใช้อย่างสุขสบาย มีวิทยุ ทีวี พัดลม และอยู่ติดห้องครัวด้วย ด้านหนึ่งเป็นสวนครัวจึงร่มรื่นมาก
วันทั้งวัน ตลอดปีตลอดชาติ ยายพิศจะมานั่งที่โต๊ะในครัว นั่งเฉยๆ เอานิ้วเคาะโต๊ะ ฮัมเพลงสุนทราภรณ์ เสียงดีด้วยแน่ะ! ที่แกไม่ดูทีวีเพราะทีวีพัง อีกอย่างคือถ้านั่งในครัวแกจะหยิบโน่นหยิบนี่กิน...กินและกิน จนกระทั่งผ่านไปได้ไม่ถึงปีแกก็อ้วนเผละ ขาวเผือดไปทั้งตัว...แทบไม่เคยโดนแดดโดนลมเลยนี่นา
ยายผมให้เงินใช้เดือนละสองพัน แกสั่งคนใช้ผมไปซื้อเครื่องสำอาง ขนม และลอตเตอรี่...สองพันน่ะพอซะที่ไหน แกยืมเงินคนใช้ และสุดท้ายแม่กับยายก็ต้องจ่ายหนี้ทุกที หลายตังค์เชียวละครับ
ความกินดีอยู่ดี มีความสุขเกินไปทำให้ยายพิศเป็นอัมพฤกษ์เพราะไขมันอุดตัน ตอนนี้แกอายุ 83 แล้วครับ อ้วนและไม่ยอมทำอะไรเลย นั่งตาปริบๆ หรือไม่ก็ใช้ไม้เท้าเดินไปโน่นไปนี่ ขนาดนี้ยังไม่ละนิสัยขี้ขโมย เอารัดเอาเปรียบ และคอยให้ยายกับแม่ผมดูแลปรนนิบัติตลอด
พอเห็นว่าแกทำได้แต่ไม่ยอมทำ ก็ไม่มีใครไปเอาอกเอาใจแกอีก แกโกรธมาก แกล้งขับถ่ายเลอะเทอะแล้วไม่พูดไม่จา ทำเป็นเลอะเลือน...ผมว่านี่ถึงขั้นโรคจิตแล้วครับจนตาผมทนไม่ได้ ยื่นคำขาดให้เอาตัวแกส่งคืนน้องชายน้องสะใภ้โดยด่วน
เฮ้อ...บ้านโล่ง...โล่งอกโล่งใจ ผมก็เรียนดีขึ้น...เรียกว่าแผ่นดินสูงขึ้นเยอะเลย! เราได้ข่าวว่ายายพิศอาละวาดจนไม่มีใครทนได้ เขาเลยเอาแกไปไว้ที่ศูนย์ดูแลเด็กเล็ก คนชรา แถวลาดพร้าวโน่น
เดือนที่แล้วเราได้ข่าวว่ายายสารพัดพิษตายเสียแล้วเพราะหกล้มในห้องน้ำ...พวกเราไม่มีใครติดใจจะสอบสวนหรือเอาผิดกับคนดูแล ตายแล้วก็สวดหนึ่งคืนแล้วเผาเลย!
คืนที่ยายพิศตาย บ้านน้องชายแก บ้านผมและสถานที่ดูแลคนแก่นั้นเกิดเรื่องประหลาดขึ้นถ้วนหน้า มีกลิ่นไม่สะอาดของยายพิศโชยมาเป็นระยะๆ มีคนเห็นแกเป็นตัวเป็นตน ขาวเผือดอยู่กลางแสงไฟในห้องน้ำที่แกตาย เขาตกใจแทบช็อกไปตามๆ กัน
ส่วนที่บ้านผมมีเสียงไม้เท้าเคาะก๊อกๆ ไปตามพื้นทางเดิน คนใช้ก็โดนแกหลอก เขาตื่นขึ้นมากลางดึก...แทบสิ้นสติเมื่อเห็นผียายพิศมาเดินค้นของอยู่มุมห้อง
ดูซิ...ตายแล้วยังจะมาขโมยอีกแน่ะ!
น้องสะใภ้ยายพิศแทบจับไข้หัวโกร๋นเมื่อเห็นแกมานั่งขวางบันได เดือดร้อนจนต้องนิมนต์พระมาทำบุญ พรมน้ำมนต์ ไล่ผีกันยกใหญ่ พวกคนใช้บ้านผมก็ขวัญหนีดีฝ่อ ทั้งตาและยายต้องนิมนต์พระมาทำบุญเหมือนกัน
พ่อกับแม่พยายามพูดไม่ให้ผมกับน้องกลัว แต่เรากลัวซะจนโกรธจริงๆ ครับ
วันก่อนผมเดินผ่านครัวตอนดึก เห็นร่างขาวๆ นั่งอยู่ที่โต๊ะครัว...ใช่แน่เลย! ผมฉุนกึกตะโกนด่า ร่างนั้นก็หายไปทันทีเหมือนคนตกใจจนวิ่งหนี
เฮ้อ...จะมาอีกเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เห็นไหมครับ แกน่ารังเกียจจริงๆ สงสัยเป็นวิญญาณบาปหนาแน่ๆ ถ้าใครมีวิธีไล่ผีแบบเจ๋งๆ ช่วยเขียนมาบอกผมเอาบุญบ้างนะครับ!
ผมมีญาติห่างๆ คนหนึ่งชื่อ "ยายพิศ" แกเป็นคนที่น่ารังเกียจที่สุด อย่าหาว่าใจไม้ไส้ระกำใส่ความคนแก่เลยนะครับ ผมพยายามทุกวิถีทางแล้วที่จะดีกับแก แต่มันเหลืออดเหลือทนจริงๆ
ตอนแกยังมีชีวิตก็ว่าแย่แล้ว พอตายยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ ก่อกวนกันไม่จบสิ้น!
ถ้าจะนับญาติกัน ก็ต้องสืบสาวขึ้นไปถึงรุ่นทวดโน่นแน่ะ ยายพิศเป็นลูกสาวของน้องสามีของทวดผมครับ...งงละซิ! ผมเองก็งงอยู่ตั้งนานกว่าจะตั้งสติได้ แล้วรู้ว่าจริงๆ แล้วผมกับแกไม่ได้เป็นญาติกัน แต่ยายพิศประกาศตัวว่าเป็นพี่สาวยายผมเฉยเลย
ผมเห็นยายพิศมาตั้งแต่เล็กๆ เพราะแกมาหายายผมทุกเดือน...ขอตังค์ครับ! แกตระเวนไปขอเงินตามบ้านญาติๆ ทุกบ้าน ได้บ้านละสิบละร้อยแล้วแต่เขาจะให้ ส่วนยายผมค่อนข้างรวยและใจดีก็ให้แกเยอะหน่อย แกเลยเกาะไม่ยอมปล่อย
ตอนนั้นผมอายุ 4-5 ขวบเท่านั้นเอง ยายพิศมักจะหาโอกาสตอนปลอดคนกระซิบให้ผมไปหยิบน้ำหอม หรือไม่ก็ลิปสติกของยาย ของแม่มาให้แกบ่อยๆ พอผมโตอีกนิดแกก็ไม่ได้แอ้มอีกเพราะผมบอกว่าไม่ดีหรอก มันเป็นการขโมยชัดๆ
แกเถียงว่าขโมยอะไรกัน แค่ให้หยิบมาเฉยๆ เดี๋ยวแกจะบอกยายเองว่าแกขอ แต่ของจริงน่ะไม่เคยบอกซักที ผมยังสำนึกผิดอยู่เลยว่าไปสมรู้ร่วมคิดกับแกเข้า
ยายพิศหายหน้าไปพักใหญ่ นานมาก...ราว 5 ปีเห็นจะได้ เพราะแกไปอยู่เชียงใหม่กับคุณหญิงคนหนึ่ง ไปเป็นต้นห้องหรือคนรับใช้คนสนิทน่ะครับ แต่ทำอีท่าไหนไม่รู้ แกถูกตะเพิดออกจากบ้านนั้น แล้วกระเซอะกระเซิงกลับกรุงเทพฯ ไปอาศัยบ้านน้องชายแท้ๆ อยู่ แต่ไม่ถูกกับน้องสะใภ้อย่างแรง
วันดีคืนดีก็กระซิบบอกน้องชายว่าเมียคบชู้ บ้านแทบแตก! ตอนหลังถึงรู้ว่าแกตอแหลเพราะเกลียดที่น้องสะใภ้ไม่เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แกเท่าที่ควร แสบมั้ย?
เมื่อ 3 ปีมานี้ คือตอนที่แกมีเรื่องมีราวกับบ้านโน้นน่ะ แกมาหายายกับแม่ผมแทบทุกวันเลย มาร้องห่มร้องไห้จนยายใจอ่อนยอมรับแกมาอยู่ด้วย ตากับแม่ผมตาหูเหลือก แต่ยายบอกว่าดีเหมือนกัน จะได้มีเพื่อนมาช่วยดูแลบ้านช่องด้วย
บ้านเรือนน่ะมีคนแก่คนเฒ่าอยู่มันจะ "อุ่น" ยายผมว่างั้น!
ยายผมใจดีซะเกินไป ลืมหมดแล้วหรือไงว่ายายพิศแกแสบขนาดไหน
ไม่ถึง 7 วันยายพิศก็ทำพิษ ไปฟ้องตาผมว่ายายเป็นแม่กระเชอก้นรั่ว ซื้อของซื้อกับข้าวฟุ่มเฟือย แกเห็นแล้วทนไม่ได้! แหม...ตาผมก็ยิ่งตระหนี่ถี่เหนียวอยู่ด้วย พอได้ยินเข้าก็เรียกยายผมมาอบรมจนทะเลาะกัน...
ผมเห็นยายพิศแอบยิ้มอย่างมีความสุข!
ในบ้านผมน่ะ ยายพิศอยู่ห้องหนึ่งที่เรือนคนใช้อย่างสุขสบาย มีวิทยุ ทีวี พัดลม และอยู่ติดห้องครัวด้วย ด้านหนึ่งเป็นสวนครัวจึงร่มรื่นมาก
วันทั้งวัน ตลอดปีตลอดชาติ ยายพิศจะมานั่งที่โต๊ะในครัว นั่งเฉยๆ เอานิ้วเคาะโต๊ะ ฮัมเพลงสุนทราภรณ์ เสียงดีด้วยแน่ะ! ที่แกไม่ดูทีวีเพราะทีวีพัง อีกอย่างคือถ้านั่งในครัวแกจะหยิบโน่นหยิบนี่กิน...กินและกิน จนกระทั่งผ่านไปได้ไม่ถึงปีแกก็อ้วนเผละ ขาวเผือดไปทั้งตัว...แทบไม่เคยโดนแดดโดนลมเลยนี่นา
ยายผมให้เงินใช้เดือนละสองพัน แกสั่งคนใช้ผมไปซื้อเครื่องสำอาง ขนม และลอตเตอรี่...สองพันน่ะพอซะที่ไหน แกยืมเงินคนใช้ และสุดท้ายแม่กับยายก็ต้องจ่ายหนี้ทุกที หลายตังค์เชียวละครับ
ความกินดีอยู่ดี มีความสุขเกินไปทำให้ยายพิศเป็นอัมพฤกษ์เพราะไขมันอุดตัน ตอนนี้แกอายุ 83 แล้วครับ อ้วนและไม่ยอมทำอะไรเลย นั่งตาปริบๆ หรือไม่ก็ใช้ไม้เท้าเดินไปโน่นไปนี่ ขนาดนี้ยังไม่ละนิสัยขี้ขโมย เอารัดเอาเปรียบ และคอยให้ยายกับแม่ผมดูแลปรนนิบัติตลอด
พอเห็นว่าแกทำได้แต่ไม่ยอมทำ ก็ไม่มีใครไปเอาอกเอาใจแกอีก แกโกรธมาก แกล้งขับถ่ายเลอะเทอะแล้วไม่พูดไม่จา ทำเป็นเลอะเลือน...ผมว่านี่ถึงขั้นโรคจิตแล้วครับจนตาผมทนไม่ได้ ยื่นคำขาดให้เอาตัวแกส่งคืนน้องชายน้องสะใภ้โดยด่วน
เฮ้อ...บ้านโล่ง...โล่งอกโล่งใจ ผมก็เรียนดีขึ้น...เรียกว่าแผ่นดินสูงขึ้นเยอะเลย! เราได้ข่าวว่ายายพิศอาละวาดจนไม่มีใครทนได้ เขาเลยเอาแกไปไว้ที่ศูนย์ดูแลเด็กเล็ก คนชรา แถวลาดพร้าวโน่น
เดือนที่แล้วเราได้ข่าวว่ายายสารพัดพิษตายเสียแล้วเพราะหกล้มในห้องน้ำ...พวกเราไม่มีใครติดใจจะสอบสวนหรือเอาผิดกับคนดูแล ตายแล้วก็สวดหนึ่งคืนแล้วเผาเลย!
คืนที่ยายพิศตาย บ้านน้องชายแก บ้านผมและสถานที่ดูแลคนแก่นั้นเกิดเรื่องประหลาดขึ้นถ้วนหน้า มีกลิ่นไม่สะอาดของยายพิศโชยมาเป็นระยะๆ มีคนเห็นแกเป็นตัวเป็นตน ขาวเผือดอยู่กลางแสงไฟในห้องน้ำที่แกตาย เขาตกใจแทบช็อกไปตามๆ กัน
ส่วนที่บ้านผมมีเสียงไม้เท้าเคาะก๊อกๆ ไปตามพื้นทางเดิน คนใช้ก็โดนแกหลอก เขาตื่นขึ้นมากลางดึก...แทบสิ้นสติเมื่อเห็นผียายพิศมาเดินค้นของอยู่มุมห้อง
ดูซิ...ตายแล้วยังจะมาขโมยอีกแน่ะ!
น้องสะใภ้ยายพิศแทบจับไข้หัวโกร๋นเมื่อเห็นแกมานั่งขวางบันได เดือดร้อนจนต้องนิมนต์พระมาทำบุญ พรมน้ำมนต์ ไล่ผีกันยกใหญ่ พวกคนใช้บ้านผมก็ขวัญหนีดีฝ่อ ทั้งตาและยายต้องนิมนต์พระมาทำบุญเหมือนกัน
พ่อกับแม่พยายามพูดไม่ให้ผมกับน้องกลัว แต่เรากลัวซะจนโกรธจริงๆ ครับ
วันก่อนผมเดินผ่านครัวตอนดึก เห็นร่างขาวๆ นั่งอยู่ที่โต๊ะครัว...ใช่แน่เลย! ผมฉุนกึกตะโกนด่า ร่างนั้นก็หายไปทันทีเหมือนคนตกใจจนวิ่งหนี
เฮ้อ...จะมาอีกเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เห็นไหมครับ แกน่ารังเกียจจริงๆ สงสัยเป็นวิญญาณบาปหนาแน่ๆ ถ้าใครมีวิธีไล่ผีแบบเจ๋งๆ ช่วยเขียนมาบอกผมเอาบุญบ้างนะครับ!
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
