ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่งในชนบทแสนไกล มีชายคนหนึ่งตาบอดมาตั้งแต่กำเนิด แต่เขามีความสามารถพิเศษ เพียงแค่ใช้มือสัมผัสก็สามารถบอกได้ว่า สัตว์ที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นคือตัวอะไรได้ ราวกับว่าตาของเขายังปกติดีอยู่
วันหนึ่งคนในหมู่บ้านคิดอยากจะทดสอบว่าชายตาบอดผู้นี้มีความสามารถพิเศษจริงหรือไม่ จึงได้เลือกสัตว์ที่จะวางอยู่ตรงหน้าเขา แล้วให้ทายว่าคือ สุนัขป่า หรือ สุนัขบ้าน
"นี่ พวกเราไปคัดสรรหาหมาป่ามาตัวหนึ่งสิ ขอแบบที่เหมือนหมาบ้านเลยนะ" เสียงชาวบ้านคนหนึ่งได้เอ่ยปากกับชาวบ้านอีกหลายคน
"เอ้า ได้มาแล้ว หน้าตาเหมือนหมาบ้านเปี๊ยบเลย ขนาดคนตาดีๆอย่างข้า ยังแยกแทบไม่ออก" ชายคนหนึ่งพูดขึ้นพร้อมอุ้มมันไปยังลานประชุมเพื่อทดสอบชายตาบอด
ทุกคนต่างลุ้นกันอย่างใจจดใจจ่อว่า ชายตาบอดคนนี้จะตอบถูกหรือไม่
"แน่นอนว่า ข้าเป็นคนหนึ่งที่จะไม่มีทางให้สุนัขตัวนี้เข้าใกล้ฝูงแกะเด็ดขาด"
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
คนที่มีบางสิ่งบางอย่างขาดหายไป ก็จะมีสิ่งหนึ่งมาเติมเต็ม หรือ พรสวรรค์พิเศษชดเชยมา
ดัดแปลงเนื้อหาส่วนหนึ่งจาก หนังสือ 50 นิทานอีสป ประเทืองปัญญา ของ ปราง อุษา
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
