คนนี้ไง! ‘คุณครู แห่งห้องเรียนกลางน้ำ’ ที่มาของ หนัง ‘คิดถึงวิทยา’

หน้าแรกTeeNee อาหารสมอง อาหารสมอง คนนี้ไง! ‘คุณครู แห่งห้องเรียนกลางน้ำ’ ที่มาของ หนัง ‘คิดถึงวิทยา’

10 ปีมาแล้วที่ชายคนหนึ่งมุ่งมั่นทำหน้าที่ "ครู" แห่งโรงเรียนกลางสายน้ำ โดยหวังให้การศึกษาแก่เด็กไกลปืนเที่ยง หลายครั้งโรงเรียนของเขาถูกสั่งจากส่วนกลางให้ยุบ เพราะสิ้นเปลืองงบประมาณ แต่ด้วยความมุ่งมั่นตั้งใจ วันนี้โรงเรียนบ้านก้อจัดสรร ต.ก้อ อ.ลี้ จ.ลำพูน ยังคงเป็นห้องเรียนของเด็กๆ ซึ่งตั้งอยู่บนแพกลางทะเลสาบแม่น้ำปิง เหนือเขื่อนภูมิพล เป็นต้นแบบให้โรงเรียนไกลปืนเที่ยงอีกมากมาย อีกทั้งชีวิตของชายคนนั้นยังเป็นแรงบันดาลใจให้กับผู้คน โดยเฉพาะคุณครูที่ทำงานในชนบทให้มีเรี่ยวแรงทำสิ่งที่รักต่อไป

โรงเรียนเรือนแพแห่งนี้เคยมีครูนับสิบ แต่ละคนอยู่ไม่นานก็ขอย้าย เพราะการเดินทางค่อนข้างลำบาก อีกทั้งบรรยากาศกลางสายน้ำยังสุดแสนจะเงียบเหงา ไม่มีไฟฟ้าใช้ ไม่มีแม้แต่คลื่นโทรศัพท์ แต่ ครูมาด-สามารถ สุทะ กลับแตกต่างไป เมื่อได้เห็นแววตาเด็กน้อยและวิถีความเป็นอยู่ที่ยากลำบากของคนแพ เขายิ่งอยากจะอยู่เพื่อให้ความรู้กับเด็กๆ เขาเริ่มลงมือก่อร่างแพให้เป็นโรงเรียนจริงๆ ที่มีครบพร้อมเท่าที่จะทำได้ นอกจากให้การศึกษา ครูมาดยังให้ความรักและความเอาใจใส่ ช่วยให้เด็กๆ มีความรู้เทียบเท่ากับเด็กในเมือง บางคนสอบได้ทุนไปเรียนต่อ

"ที่นี่เป็นโรงเรียนกินนอน ถ้าผู้ปกครองไม่มาส่ง เด็กก็มาไม่ได้ เราก็ต้องไปรับ ขับเรือไปรับ ผมขับไม่เป็นก็ได้แต่พายไปเรื่อยๆ คิดว่าเป็นตายเท่ากัน ยังไงต้องไปเอาเด็กมาเรียน เรียกได้ว่าทุลักทุเลมาก กว่าจะตามเด็กๆ มาเรียนได้หมด ก่อนที่ผมจะมาเขาเคยยุบโรงเรียนนี้เพื่อให้นักเรียนไปเรียนที่โรงเรียนแม่ ซึ่งพ่อแม่ของเด็กก็ไม่อยากให้ลูกไปเรียนหนังสือ สู้อยู่ช่วยพ่อแม่ทำมาหากินดีกว่า พอเรามาเป็นครูที่นี่เราก็เลยต้องทำให้ชาวบ้านเชื่อมั่นในตัวโรงเรียน โดยการดึงเด็กกลับมาเรียนให้ได้มากที่สุด"

คนนี้ไง! ‘คุณครู แห่งห้องเรียนกลางน้ำ’ ที่มาของ หนัง ‘คิดถึงวิทยา’

บ่อยครั้งครูหนุ่มรู้สึกถึงความอ้างว้างเหน็บหนาว บางครั้งถึงกับต้องปาดน้ำตา แต่ด้วยมือน้อยอันอุ่นนุ่มของเด็กๆ ได้ละลายความรู้สึกเหล่านั้นจนหมดสิ้น เขาจึงตั้งใจทำงานด้วยหัวใจมุ่งมั่นมาตลอดหลายปี เขาพัฒนาโรงเรียนแห่งนี้ จัดหาสื่อการเรียนการสอนใหม่ๆ หาไฟฟ้า ทำห้องสมุด ทำห้องครัว ห้องนอน และสนามเด็กเล่น

"ผมจะทำให้เด็กๆ อยู่ในระดับเดียวกับคนอื่น อยู่ที่นี่ผมจะสอนเขาใช้ชีวิตด้วย สอนเขาหุงข้าว ทำกับข้าว ปลูกผัก เลี้ยงปลาซักผ้า ทำความสะอาด รวมไปถึงเรื่องสำคัญที่น่าห่วงอย่างเรื่องการหาปลา ผมมักจะบอกเขาว่า การหาปลาโดยใช้วิธีระเบิดแบบชาวบ้านทำมันคือสิ่งผิด มันจะทำให้ปลาตัวเล็กตายไปด้วย แล้วรุ่นลูกของพวกเธอล่ะจะเหลืออะไรกิน ผมพยายามปลูกฝังให้เขาเข้าใจแบบนั้น ซึ่งถ้าเขาโตขึ้นแล้วไม่มีโอกาสได้เรียนต่อ เขาก็จะเป็นชาวประมงที่ดี"

ผ่านขวากหนามเผชิญกับปัญหามามาก วันนี้ในปีที่สิบของการสอนที่โรงเรียนเรือนแพ ครูสามารถภูมิใจกับสิ่งที่ทำ เพราะสามารถพัฒนานักเรียนที่นี่ให้ทัดเทียมกับที่อื่น เขาได้ให้โอกาส ได้ให้ความรู้กับเด็กๆ ที่แทบไม่มีใครมองเห็น ซึ่งเป็นเรื่องสำคัญที่สุดในวิชาชีพครู

"ใครจะว่าผมบ้าก็ช่าง คนอาจจะว่า มาสอนพวกเขาแล้วได้อะไร ผมตอบกลับไปเสมอว่า ถ้าคุณเคยให้โอกาสใครแล้วคุณจะเข้าใจในสิ่งที่ผมทำ ถึงแม้ในอนาคตพวกเขาจะไม่ประสบผลสำเร็จก็ช่างมัน แต่ผมจะให้โอกาสคนต่อๆ ไป ถ้าเกิดผลผลิตจากมือผมประสบความสำเร็จ สามารถไปเรียนต่อที่อื่นได้ มันก็เป็นแรงใจให้ผมทำงาน ก็คิดว่าคนนี้เรายังทำให้เขาเรียนต่อได้เลย คนต่อไปเราก็ต้องทำได้"

ชีวิตของครูหนุ่มวัย 35 ปี กลายเป็นแรงบันดาลใจในการสร้างภาพยนตร์เรื่อง"คิดถึงวิทยา" ส่วนหนึ่งของความเป็นครูมาดถูกถ่ายทอดผ่านตัวละครซึ่ง บี้-สุกฤษฎิ์วิเศษแก้ว รับบทบาท แม้จะมีโอกาสเข้าไปเกี่ยวข้องกับ "หนังร้อยล้าน" แต่ในวันนี้ สามารถ สุทะ ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงในตัวตนและมุ่งมั่นตั้งใจที่จะทำในสิ่งที่เขารักต่อไป