ถึง ลูกสาวที่รักของแม่...เราไม่เคยมีบุญคุณต่อกัน

ถึงลูกสาวที่รักของแม่...

เมื่อหนูโตขึ้น หนูอาจจะได้ยินใครๆในสังคมบอกหนูว่า "ต้องกตัญญูรู้คุณพ่อแม่"
ในฐานะที่วันนี้แม่ได้เป็นแม่ของหนู แม่อยากบอกให้รู้ไว้จากใจของแม่เองว่า...

อย่าต้องเลือกอะไรในชีวิตที่ไม่ได้คิด ไม่ได้ต้องการ เพียงเพราะแค่อยากกตัญญูกับพ่อแม่

อย่าต้องเสียสละอะไรไปในชีวิต เพียงเพราะคิดว่านี่คือสิ่งที่พ่อแม่จะไม่ชอบ

อย่าต้องยอมแลกความสุขของชีวิตกับอะไรเพียงเพราะคิดว่ามันไม่ใช่สิ่งที่พ่อแม่ต้องการ

ชีวิต..."เป็นของลูก"
จงหวงแหนจิตวิญญาณของการใช้ชีวิตของตัวเอง
อย่าเชื่อใครที่บอกให้ขายความสุขหรือความฝันของทั้งชีวิต...ให้กับ"ความกตัญญู"

แม่ไม่คาดหวังอะไรจากหนู
แม่ไม่ได้มีหนูเพื่อมารับใช้ความต้องการอะไรในชีวิตแม่
ถ้าวันหนึ่งที่หนูอยากจะทำอะไรให้พ่อแม่ แม่อยากให้หนูทำด้วยความรัก..ไม่ใช่เพราะใครบอกให้กตัญญู

เพราะสำหรับแม่...

"เราไม่เคยมีบุญคุณต่อกัน"

หนูไม่เคยร้องขอแม่ ให้ช่วยทำให้หนูเกิดมา
การมีหนู เป็นการตัดสินใจของแม่
การเลี้ยงดูหนูอย่างดีที่สุด จึงเป็น "หน้าที่ของแม่"
หน้าที่...ที่แม่ไม่เคยนับว่าเป็น"บุญคุณ"

ถ้าเชื่อตามพุทธศาสนาว่า "การเกิดเป็นทุกข์"
แม่ทำให้หนูต้องเกิดมาอยู่กับการว่ายเวียนกับสุขทุกข์ เพียงเพื่อเป็น"ความสุขของแม่"

แม่ซะอีก...ที่อาจจะเป็นหนี้บุญคุณของหนู

ใช้ชีวิตด้วยจิตวิญญาณที่เป็นอิสระเถอะนะลูก
แม่ไม่เคยคาดหวังให้หนูต้องทำอะไรเป็นการตอบแทน

เพราะการมีความสุขในทุกวัน กับการที่มีหนูให้รัก
สำหรับแม่...
นี่เป็นการตอบแทน...ที่มากเกินพอ

รักลูกเสมอ
แม่

บทความนี้เขียนขึ้นด้วยความตั้งใจอยากให้ลูกสาวตัวเองและพ่อแม่ทุกคนได้อ่าน หลังจากเจอคนไข้กินยาฆ่าตัวตายเพราะถูกพ่อพูดใส่หน้าว่า "ไอ้ลูกอกตัญญู"
จากการที่ไม่ได้เลือกเรียน...คณะที่พ่อต้องการให้เรียน

รักลูก...มอบความรักที่ยิ่งใหญ่ที่สุดให้ลูก คือการรักโดยไม่หวังผลตอบแทนนะคะ
เชื่อเถอะค่ะว่า...ลูกก็จะมอบความรักที่ยิ่งใหญ่กลับคืนให้คุณเช่นกัน