สวัสดีครับ ผู้เสพพันทิปทุกท่าน ผมเคยได้แต่อ่านเรื่องราวความรักของคนอื่นมาก็มาก ไม่คิดว่าสักวันจะต้องมาเขียนเรื่องของตัวเองบ้าง
อยากจะเขียนเพื่อให้เป็นสิ่งเตือนใจของใครหลายๆ คนที่กำลังคิดจะนอกใจคนรัก หรือกำลังนอกใจคนรักของตัวเองอยู่
ลองเสียเวลาอ่านดูสักนิดครับ แล้วคุณจะได้ไม่ต้องมาเสียใจเมื่อเสียคนที่อยู่ข้างๆ ของคุณไป...
เริ่มกันเลยนะครับ...
เอาเป็นว่าผมมีแฟนคนหนึ่งเธอชื่อว่า เจ (นามสมมติ) นะครับ
ขอเล่าย้อนไปตั้งแต่ที่ผมกับเจเริ่มรู้จักกันนะครับ คือผมกับเจเคยอยู่โรงเรียนเดียวกันครับ แต่เราสองคนก็แทบจะไม่เคยเห็นกันเลย
ได้มาเจอกันก็ตอนมารายงานตัวเข้ามหาวิทยาลัยครับ มีรุ่นพี่พาไปเลี้ยง ผมเลยได้เริ่มรู้จักเธอตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมา
เธอเป็นคนตลกครับ บ้าๆบอๆ ตัวเล็กๆ จัดฟัน ผมมองว่าเธอน่ารักดีครับแต่ตอนนั้นก็ยังไม่ได้คิดอะไร เป็นเพื่อนโรงเรียน เป็นเพื่อนคณะ
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เราได้มีโอกาสได้เข้าค่ายด้วยกัน ได้ทำกิจกรรมหลายๆ อย่างด้วยกัน ได้อยู่ชมรมเดียวกัน ทำให้เราได้มีโอกาสคุยกันมากขึ้น
เราสนิทกันเรื่อยๆ ครับ ช่วงนั้นผมโสด และเค้าก็กำลังเลิกรากับแฟนเก่าไป ผมได้รู้จักตัวตนของเจ ผมก็ชอบครับ ผมจึงตัดสินใจที่จะบอกชอบเจไป
แล้วเจก็ตอบรับครับ ในช่วงแรกอะไรๆ ก็ดูดีไปหมด... (พูดแล้วก็พลางคิดถึงเวลานั้นจริงๆ)
จนกระทั่งวันหนึ่งครับ ผมบังเอิญได้คุยกับบี (นามสมมติ) ใน msn ครับ บีเป็นคนที่ผมแอบชอบมานานครับ พูดคุยกันเรื่อยเปื่อย ปัญหาชีวิตความรักของบี จนมาถึงเรื่องหนึ่งที่ผมกับบีไม่เคยพูดกันมาก่อน ผมเพิ่งรู้ครับว่าที่ผ่านมาบีก็ชอบผมเหมือนกัน แต่เราสองคนไม่ยอมบอกกัน แต่ถึงอย่างไรผมก็ไม่ได้ตัดสินใจกลับไปคบกับบีนะ แต่ผมบอกกับบีไปว่า "ฝากไปบอกแฟนบีด้วยว่า ถ้าดูแลบีไม่ดีเดี๋ยวผมจะไปดูแลบีเอง" ที่พูดไปก็ติดตลกอะครับ ไม่ได้คิดอะไร จนกระทั่งเจได้มาเล่นคอมพิวเตอร์ของผม และได้ไปเห็นบันทึกสนทนาระหว่างผมกับบี เราทะเลาะกันหนักพอดูครับ ผมไม่เคยเห็นผู้หญิงร้องไห้มากขนาดนี้ ผมรู้ตัวครับว่าผมผิด ผิดจริงๆ แต่หลังจากนั้นผมก็ง้อเจจนเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมครับ
หลังจากนั้นประมาณ 1 ปี ผมก็ได้คุยกับบีอีกครั้งในไลน์ ก็พูดคุยแกมหยอกเย้าอะครับ แต่เราทั้งคู่(ผมกับบี) ก็ไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่านั้น ไม่ได้คิดว่าจะมาคบกัน เพราะเราทั้งสองคนต่างมีแฟน คุยกันตามประสาคนรู้จักกัน สนิทกันครับ แต่ก็ไม่รอดครับ รอยแผลเก่าคราวนั้นทำให้เจไม่ชอบบี เหมือนไปย้ำแผลเดิมของเจเค้าอะครับ คราวนี้หลายวันกว่าเราจะเข้าใจกัน จนถึงกระทั่งเจให้ผมเขียนสัญญาว่าจะไม่มีเรื่องราวกับบีเกิดขึ้นอีก ผมก็ทำครับ ทำไงได้ ผมรักเจนี่นา
เรื่องราวที่ทำให้ผมต้องมาเตือนทุกท่านเกิดขึ้นหลังจากนี้ครับ...
เรื่องราวที่ผมต้องมาเตือนก็คือว่า
ในตอนนั้นผมกับเจเรียนจบปี 3 แล้ว ผมต้องไปฝึกงานที่สำนักงานใกล้บ้านอยากอยู่บ้านกับแม่ครับ แต่เจต้องทำงานที่ร้านกาแฟแถวมหาลัย
ผมกับเจไม่ค่อยได้เจอกันเลยตลอดทั้งสองเดือน พอฝึกงานเสร็จผมก็จึงตัดสินใจมาหางาน part-time ทำ
เนื่องจากยังพอมีเวลาเหลือว่างๆ ตอนปิดเทอม ก็คือปิดเทอม 6 เดือน รับ AEC นั่นแหละครับ ผมมาหางานเพื่อทำแก้เบื่อและเพื่อมาหาเจ ครับ
กลัวเจอยู่คนเดียวแล้วจะเหงา และก็ด้วยความที่ผมคิดถึงเจด้วยแหละ
อ่อลืมบอกไปครับ เจไม่ได้ฝึกงานตอนปิดเทอมครับ เจเรียนคนละหลักสูตรกับผม แต่เรียนคณะเดียวกัน บางตัวที่เหมือนกันก็เรียนด้วยกันมาตลอด
แต่ตอนที่ผมขึ้นมาทำงาน part-time เจก็เลือกที่จะกลับบ้าน ผมก็เลยต้องทำงานอยู่แถวๆ มหาลัยคนเดียวครับ จ๋อยเลยยยยย ฮ่าๆ
เปิดเทอมปี 4 เจไม่ได้อยู่กับผมครับ เจต้องกลับไปฝึกงานที่บ้านเหมือนกัน แล้วเราก็ไม่ค่อยได้เจอกันเช่นเคย
สรุปรวมระยะเวลาที่เราห่างกันไปก็ประมาณ 10 เดือนได้ครับ ยอมรับเลยว่าคิดถึงเจมาก คิดถึงทุกวัน
ตั้งแต่เกิดเรื่องครั้งที่แล้วกับบีผมก็ไม่ได้คุยกับบีอีกเลย ต้องตัดใจครับ คนเคยชอบก็ส่วนคนเคยชอบ คนรักก็คือคนรัก
แต่หลังจากที่เรากลับมาเรียนพร้อมกันอีกครั้ง คราวนี้ผมกลับรู้สึกว่าเจไม่เหมือนเดิม
แต่ผมก็ยังเหมือนเดิมกับเจนะครับ ทั้งที่บางครั้งก็ยังรู้สึกว่าเจไม่ค่อยอยากจะเจอผม คือเราอยู่ด้วยกันมาตลอดตั้งแต่ตอนเข้ามหาลัย
ทำให้ผมมีเวลาอยู่กับเจมากกว่าอยู่กับเพื่อน (แต่ผมก็มีเพื่อนอยู่นะ) ทำให้เมื่อบางครั้งเราก็ต้องไปกินข้าวคนเดียว ไม่บางครั้งหรอก บ่อยเลยแหละ
ไม่ค่อยชวนเพื่อนหรอกเพราะเพื่อนมันก็ไปกินข้าวกับแฟนเหมือนกัน บางทีก็กลับมาคิดว่า ทั้งๆ ที่เราอยู่ใกล้กันแค่นี้ บางครั้งเป็นอาทิตย์เลยที่เราไม่เจอหน้ากัน
เจจะบอกว่าทำงานตลอด (เจกลับมาทำงานที่ร้านกาแฟที่เดิมแหละครับ) ผมก็โอเค ไม่คิดอะไร เป็นอย่างนี้มาตลอดเลยครับ ถึงตอนนี้ก็ประมาณ 6 เดือนได้แล้ว
หลังจากนั้นเราทั้งสองก็เรียนจบครับ เจมีแผนที่จะไปเรียนต่อเมืองนอก ส่วนผมก็ยังหางานอยู่แถวๆ มหาลัยอยู่ครับ
จนกระทั่งวันหนึ่ง...
เจบอกกับผมว่าเจอยู่บ้าน ส่วนผมก็หางานอยู่แถวๆ มหาลัยที่เดิม เพื่อนผมมาหา แล้วก็ชวนกันไปดื่มนิดหน่อยเพราะจบแล้วไม่ค่อยได้เจอกัน
ผมก็ไปกับเพื่อนครับ แต่....
ผมเจอเจอยู่กับผู้ชายอีกคนหนึ่ง !!!!!!! ทั้งๆ ที่เจบอกผมว่าอยู่บ้าน ผมจึงเข้าไปทักเจ เหวอสิครับ ทั้งเจ ทั้งผม
คุณเคยสั่นจนทำอะไรไม่ถูกไหม จะไปต่อ หรือจะทำอะไรต่อไม่รู้ สมองตันไปหมด น้ำเสียงสั่นคลอน จริงๆ ครับ ไม่ได้โม้แต่อย่างใด
ความรู้สึกนี้มันมาโดยที่ผมไม่สามารถควบคุมได้เลย หลังจากนั้นผมนัดเจคุยเลยครับ
เจบอกผมว่า ความเชื่อใจที่เจมีให้กับผมนั้นมันหายไปไหนไม่รู้ เจไม่รู้เลยว่ายังรักผมอยู่ไหม เจคุยกับคนอื่น ถึงกับว่าเจขอลดความสัมพันธ์กับผม
ผมทำอะไรไม่ถูกครับ ยอมรับครับว่าเคยไม่ดี เคยแอบคุยกับคนอื่นเหมือนกันแต่เลิกไปนานมากแล้ว ผมไม่ได้มีใครเลยนอกจากเจ แต่เจกลับเลือกที่จะบอกว่า เจไม่เหมือนเดิม ขอเวลาให้เจได้ใช้ชีวิตของตัวเองสักพักนะ หลังจากนั้นเจบอกให้ผมกลับเพราะตอนนั้นดึกมากแล้ว
จนถึงวันนี้ครับ ผมก็ยังไม่รู้ว่าตอนนี้ความสัมพันธ์ของเจกับผมคืออะไร ผมได้คุยกับเจผมทำได้แค่บอกว่า ผมรักเจมาก และผมขาดเจไม่ได้จริงๆ
มันเหงานะครับ มันเจ็บด้วย รู้ถึงตอนที่เราทำกับเจไว้เลยว่ามันเจ็บยังไง
ถึงแม้ในตอนนี้ผมกับเจยังไม่ทราบสถานะของเรา เจขอเวลาไปอยู่กับตัวเองสักพัก ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าผมจะต้องรออีกนานแค่ไหน แต่ผมจะรอครับ
เจเป็นมากกว่าคนรักของผมไปแล้ว ผมไม่ได้อธิบายถึงเรื่องดีดีของเราสองคนนะครับ เดี๋ยวมันจะยาวเปล่าๆ เอาเป็นว่าผมกับเจเราผ่านอะไรมาเยอะครับมีเรื่องดีดีมากมาย เรื่องร้าย ๆ ก็เยอะครับ แต่ก็ผ่านมันมาได้
จึงอยากเตือนผู้ที่กำลังคิดจะนอกใจคนรัก หรือกำลังนอกใจคนรักนะครับ ผมเชื่อว่าคนเรารักกันไม่ใช่เรื่องง่าย นึกถึงตอนเราจีบกันสิครับ
นึกถึงตอนที่มีความสุขด้วยกันสิครับ มันเป็นสิ่งล้ำค่านะ เมื่อเสียมันไปแล้ว มันเอากลับมายากนะครับ ถึงตอนนี้ให้ผมคุยกับใครผมก็ไม่คุยละครับ
เพราะผมเลือกเจไปตั้งนานแล้ว มารู้ตัวตอนที่เค้าไปมีคนอื่นมันอาจจะสายไปแล้ว มันเจ็บนะครับ มันก็คงเป็นความรู้สึกเดียวกับเจที่เคยเกิดขึ้น
ผมเข้าใจแล้วครับ ถึงตอนนี้จะมาเอาใจใส่มันก็อาจจะสายไปแล้ว ความรู้สึกดี ๆ ที่เค้าเตยมีให้เรามันอาจจะหมดไปแล้ว ดังเช่นเรื่องราวของผม
ฝากให้ทุกคนได้คิดนะครับ...
ถึงตอนนี้ผมก็ยังรอเจอยู่ รอวันที่เจจะกลับมาเหมือนเดิม เพราะผมเชื่อว่าเจยังรักผม และผมรักเจมากครับ. ..
ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านนะครับ
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
