----หลังจากนั้น ผมก็โทรศัพท์เข้าไปหาเธอ ได้ยินเพียงความเงียบ ไม่มีคำพูดใดใด แม้แต่คำขอโทษ ผมเป็นฝ่ายชิงพูดก่อนว่า .... ผมอโหสิกรรมให้คุณ ผมไม่โกรธแค้นในสิ่งที่คุณทำ ( ตอนนั้นนึกว่าตัวเองเป็นพระเอก series เกาหลี ฮ่าาาา >_< )
ด้วยความมีจิตสำนึกของเธอ เธอเลยบอกผมว่า คุณ .... เราเป็นเพื่อนกันได้ไหม คุณเป็นเพื่อนฉันได้ไหม ฉันมีเพื่อนน้อย ไม่มีใครดีกับฉันเท่าคุณ ( ความรู้สึกเป็นเพื่อนกันมาเต็ม ณ ตอนนั้นก็คิดๆๆ )
ขอร้องให้ผมเป็นเพื่อน ผมว่าบ้ามาก แต่ .... ผมบ้ากว่าผมยอมครับ !!" *_* ให้ผมอยู่ในฐานะอะไรผมก็ยอมเพราะ ณ ตอนนั้นความรักมาเต็มครับ *_*"
เธอจึงเริ่มเรื่องนิยาย ภาคต่อให้ผมฟัง ( คือยังไม่จบ และมาเต็มกว่าเดิมอี๊กกกกก มาเต็มมาล้นนนน ) คุณ คือว่าเค้าขอฉันแต่งงาน คุณเชื่อมั้ยว่าไม่เคยมีใครขอฉันเลย ฉันกำลังจะแต่งงาน .... (สตั้นไป 30 วินาที)
เอ่อออออออออออ ขั้นไหน ? คุยกันตอนไหน ? ถึงขั้นแต่งงาน ( นี่เห็นเราเป็นอะไร ?!" ความเป็นเพื่อนมาเต็ม มาเร็วมากกกก ควายล้วนๆไม่มีวัวผสม ผมนี่ นิ่งไปเลย )
แล้วเธอก็สาธยายความดีของพี่เขาให้ผมฟังในฐานะเพื่อน ยกตัวอย่างเช่น คุณๆพี่เค้าใส่ patek ด้วยแหละ กระเป๋าตังค์ hermes ใส่เสื้อยี่ห้อ ดูภูมิฐาน และที่สำคัญ ฉันเช็คเงินในบัญชีเค้าเรียบร้อยแล้ว เค้ามีตังค์ว่ะ เค้ารวยมากกกก มีเงินในบัญชี ( ของเค้าหรือของแม่เค้าผมก็จำไม่ได้ เพราะ ณ ตอนนั้นผมยังเงิบอยู่ *_*" )
เธอก็เล่าๆและเล่าต่อ ว่าพี่เค้ามีเงินมากเพียงไร เธอตาลุกวาวกับตัวเลขของยอดเงิน 200,000,000 บาทในบัญชี เอ่ออออ .... คืออะไร ?!?!?! ผมงง ?!?!?!
หลังจากนั้นเธอก็พูดเรื่องของเราขึ้นมาต่อว่า นี่คุณๆ คุณไม่ต้องเอาของๆฉันออกจากห้องของคุณหรอกนะ ฉันแค่ไปแต่งงานแป็บเดียว เดี๋ยวก็กลับมาละ เฮ้ยๆๆๆ ?_? อารายยยยอ่ะ ผมนี่มึนเลยครับ !!"
( ระหว่างนั้นผมก็อ้อนวอน ถามตลอดว่าผมไม่ดีตรงไหน ? ทำอะไรผิดหรือ ? ทำไมถึงนอกใจผม ? ทำไมถึงทำกับผมแบบนี้ ? ไม่มีสัญญาณอะไรในเรื่องพวกนี้เลย เธอยังชวนผมไปเที่ยวในฐานะเพื่อน บอกผมว่าอยากมีความทรงจำสุดท้ายกับผม เธอเลือกไปพักที่โรงแรมหรูแห่งนึงที่ เขาใหญ่ ราคาคืนนึงก็ตก 10,000 กว่าบาท เธอบอกผมว่าเดี๋ยวครั้งนี้เธอจะเป็นคนจ่ายเอง ( ณ ตอนนั้นผมยังคงไม่เข้าใจนะ คือทั้งงง ทั้งเงิบ มันมาเร็ว ไปเร็วมากครับ )
สุดท้ายผมก็ไป แต่หลังจากกลับมาจากที่เที่ยวที่พักผ่อนแล้ว เธอต้องการเดินทางไปหาผู้ชายของเธอ เธอให้ผมขับรถไปส่ง ผมและเธอเดินทางระยะทางยาวไกล 800 กว่ากิโล เพื่อพาเธอไปพบกับชาย ( ชู้ เพราะผมเป็นแฟนกับเธอก่อนพี่เค้า ) ( ผมจะพระเอกไปไหนนนน ?!?!?! ฮ่าาา )
และเราก็ได้ไปเจอหน้ากัน ( เรา 3 คน ) เธอหันมาถามวผมว่า คุณๆ คุณว่าฉันกับพี่เค้าจะไปกันรอดไหม ?" ( โอ้โหยยยยย ไม่นึกถึงจิตใจผมเลยยย เต็มๆ ) ผมเงียบ ไม่ตอบคำถามเธอ เธอยิ้ม จากนั้น เธอก็เดินขึ้นคอนโดพี่เขาไป .... ทิ้งผมไว้กลางทางแถวนั้น ( เฮ้ยยยย เข้ากับเพลงดังตอนนี้เลยครับโผมมมม " ทิ้งไว้กลางทาง " )
ผมนอนร้องไห้ อยู่ในโรงแรม ผมนอนไม่หลับ ผมใช้ความคิด คิดในใจตลอดว่า เพราะเหตุใด ? ทำไม ? ชีวิตผมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ ? ( นี่มันนิยายไปหรือเปล่า *_*" )
ในที่สุด ผมเลยถามเธอว่า คุณรักพี่เขาไหม เธอตอบผมว่าไม่รัก เธอรักผม ผมเลยถามเธอต่อว่า .... ไม่รักแล้วแต่งงานทำไม ? เธอบอกผมว่า ตอนนี้แม่ฉันป่วยและกำลังจะตาย แม่ฉันขอให้ฉันแต่งงาน ( เอ่ออออ ... โทดนะ คือผมคิดว่าที่ผมเข้าใจมาตลอดว่าแม่ของเธอรับรู้เรื่องของเราอยู่แล้ว แต่ทำไมถึงต้องขอให้เธอแต่งงาน เพราะผมกับเธอก็คบกับเปิดเผอยในฐานะแฟน แต่ทำไมแม่ของเธอยังจะขอให้เธอแต่งงานอยู่อีก ? )
เธอเลยบอกผมว่าเธอต้องรักษาสัญญาที่ได้พูดไว้กับแม่ ( ต้องบอกก่อน ผมเป็นคนรักษาคำพูด คำมั่น สัญญา ความเชื่อ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ เธอจะรู้จุดอ่อนของผมตรงนี้เป็นอย่างดี เธอจึงเอาสิ่งศักดิ์สิทธิ์และคำมั่นสัญญามาล้อเล่นกับผมเสมอ )
แต่ความพยายามของผมก็ไม่ลดละ เธอก็ยังคงบอกผม เพื่อให้ผมเข้าใจ บอกผมว่าที่ต้องแต่งงานก็เพราะแม่ของเธอขอจริงๆนะ ผมเลยถามเธอว่า ค่าสินสอดเท่าไหร่ ? แค่แม่คุณได้เงินก็คือพอใจแล้วใช่ไหม ? ที่บ้านคุณเรียกค่าสินสอดเขาไปเท่าไหร่ ?
เธอตอบ เงินสด 700,000 บาท ทองคำหนัก 10 บาท แต่ด้วยความรักที่ผมยังมีให้เธออยู่ ผมเลยบอกเธอไปว่า .... งั้นเรามากู้เงินร่วมกันมั้ย ? แล้วเอาเงินที่กู้ได้ไปให้แม่ของคุณ ผมขอซื้อคุณจากตรงนั้นเอง แล้วเดี๋ยวผมผ่อนให้ ค่าตัวคุณมีแค่นี้ใช่มั้ยที่แม่คุณต้องการ ? ถึงขนาดต้องขายลูกกินเลยหรือ ?
( แต่สุดท้ายเมื่อผมมารู้ทีหลัง ว่าทุกอย่างเธอพูดมานั้นคือเรื่องที่เธอแต่งเรื่องขึ้นมาเองทั้งหมด คนในครอบครัวของเธอไม่มีใครเคยพูดแบบนั้น เพราะพี่สาวของเธอเป็นคนโทรมาหาผมและบอกกับผมเอง เพราะตอนแรกพี่สาวของเธอก็งงๆอยู่ ว่าทำไมอยู่น้องสาวของตัวเองถึงบอกจะแต่งงาน ? )
ผมเลยเข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมด เพียงเพราะบทสนทนาสุดท้าย ที่เธอเป็นคนทิ้งไว้ให้ผม ก่อนที่ผมจะตัดสินใจลา เธอพูดว่า .... " เราต่างคนต่างมากันไกลนะ ต่างคนต่างโมซึ่งกันและกัน ( ความหมายของเธอคือ ปรับปรุงและปรุงแต่งกันและกัน )
ต่างคนก็ต่างไปหาเป้าหมายใหม่ ที่อยู่กับผมมา 3 ปี มันคือการลงทุน ถ้าจะไม่ให้ฉันได้อะไรเลยมันเป็นไป " ไ ม่ ไ ด้ " นี่คือประโยคสุดท้ายที่ผมได้ยิน
ผมเลยตอบเธอไปว่า .... คุณไปซะเถอะ ผมดีไม่พอ หรือ คุณเองที่ไม่พอดี อยากได้อะไรจากห้องนี้ ขนไปได้เลย แล้วไม่ต้องกลับมาให้ผมเห็นหน้าอีก .... เชื่อไหมครับว่า .......................นางขนของออกจากห้องผมทั้งหมดเลยจริงๆ เหลือทิ้งไว้ให้แค่ หมอน กับ ผ้าปูที่นอนและเสือผ้าของผม !!!! V_V"
***** ผมเขียนกระทู้เป็นครั้งแรก หากข้อความมีเนื้อหาไม่เหมาะสมประการใด ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ ขอบคุณหลายๆคนที่ติดตามอ่าน และที่มาปักหมุดปูเสื่อรอจนจบถึงตอนนี้นะครับ ขอขอบคุณหลายๆคนที่เป็นกำลังใจ เข้าใจผม ทั้งๆที่เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ขอบคุณเพื่อนๆที่อินบล๊อกเข้ามาทางหลังไมค์ขอรูป แต่อย่างที่บอกไปครับ ผมเพียงต้องการให้เพื่อนๆที่สละเวลาแว่บมาอ่านได้เรียนรู้บทเรียนจากความผิดพลาดของผม .... หวังว่าอานิสงค์ของเรื่องเล่าที่นำมาเป็นวิทยาทานในครั้งนี้ จะช่วยทำให้หลายๆคนมีมุมมองความรัก มีสติ ไม่ผิดพลาดแบบผม ผมหวังว่ากระทู้นี้ คงมีประโยชน์ ต่อใครหลายๆคนที่ได้อ่านบ้าง ไม่มากก็น้อย ความผิดหวัง เป็น บทเรียนสอนให้เราเข้มแข็ง ผมต้องขอกราบขอบพระคุณ คุณพ่อ คุณแม่ พี่ชาย น้องสาว คุณป้า คุณน้า คุณอา ของผม เพื่อนผม ที่อยู่เป็นกำลังใจให้ผม ทุกวันนี้ ขณะที่พิมพ์เรื่องราวนี้ ไม่ได้มีความ โกรธ เกลียด ใดใด เป็นการส่วนตัว มีเพียงความในใจ ที่ได้เล่าไป .... เรื่องทั้งหมดที่ยังคงไม่จบ เพราะหลังจากที่ผมได้บอกกับเธอว่า ขอให้เธอหยุดกุเรื่องต่างๆ และเลิกแต่งเรื่องโกหกต่างๆได้แล้ว แต่สิ่งที่เธอได้ทำนั้คือ การที่เธอได้โทรไปบอกเพื่อนๆของผม ว่าผมค้างเงินเธอ ติดหนี้เธอ ดึงคนอื่นๆเข้ามาเกี่ยว พูดสร้างเรื่องเท็จ ใส่ร้ายผู้อื่นอย่างสนุกปากไม่จบสิ้น การที่เธออันเฟรนด์หรือลบเพื่อนทุกคนในกลุ่มเพื่อนๆและญาติๆของผมออกแล้วนั้น ก็ถือว่าเธอได้รับรู้ข่าวในนี้แล้ว ตามที่เคยบอก ผมให้อภัยเธอและเคยคิดจะไม่ต่อความยาวสาวความยืดอีก ผมอยากให้เราสิ้นสุดเวรกรรมต่อกันแต่เพียงเท่านั้น แต่เธอเองที่ยังไม่ยอมจบ ยังคงบอกคนอื่นๆว่า ผมทิ้งหนี้สินไว้ให้เธอหลายแสนบาท ( ได้ใช้คำพูดนี้กับเหยื่อรายต่อๆไป ) และตอนนี้เธอลำบากมาก เธอไม่เคยมีใคร กลับเป็นผมเองที่ทิ้งเธอไป ผมนอกใจเธอ ผมมีชู้ และได้ทำร้ายทำลายเธอครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เธอก็ยังคงรอผมอยู่ และให้โอกาสให้อภัยผมอีกครั้งและอีกครั้ง ( เธอพูดเช่นนั้น กับบุคคลอื่นๆและญาติๆของผม เธอได้ฝากความมาถึงผมบ่อยครั้ง *_*" ) เรื่องราวยังไม่จบเพียงเท่านี้ เพราะเธอยังคงแต่งเรื่องขึ้นมาอีกมากมายและสร้างเรื่องเท็จอื่นๆ ดึงคนอื่นๆเข้ามาไม่รู้จักจบสิ้น ว่าคนอื่นๆอีกมากมาย ( แม่แต่เพื่อนสนิท เพื่อนที่ทำงาน คนที่เธอรู้จักเกือบทุกๆคน )