สวัสดีค่ะเพื่อนๆทุกคน
เรื่องที่จะเล่าเป็นความประทับใจจนน้ำตาไหลออกมาแบบไม่รู้ตัว เมื่อฉันสอนแม่เล่น facebook line
เริ่มเรื่องก็คือ เราเรียนจบปุ๊บ พ่อก็มาเสีย ก็เลยได้ทำงานแถวๆบ้านอยู่กับแม่จนรับปริญญาก็ประมาณ 2 ปี หลังจากนั้นก้ไปทำงานที่เชียงใหม่ได้แค่ 2-3 เดือน กลับบ้านมานอนอืดรองาน จนได้งานในตัวเมือง ต้องเช่าหอ แต่ก็กลับบ้าน 2-3 ครั้ง/เดือน แต่เนื่องจากสัญญาทำงานแค่ 6 เดือนจะต่อหรือไม่ก็ไม่รู้
ซึ่งคิดว่าตัวเองอาจจะได้ไปทำงานที่อื่นอีก โดยรวมแล้วเป็นคนที่สนิทกับแม่มากๆ ชอบคุยกัน โชว์เสื้อผ้า หรือว่าไปเจออะไร เที่ยวไหนก็จะเล่าให้ฟัง แล้วแม่จะเป็นห่วงมากๆ ซึ่งเราชอบเดินทางไปเที่ยวโน่นนี่นั่น
ก็เลยคิดว่าถ้าให้แม่เล่นพวกเฟส ไลน์ จะได้ส่งรูป ส่งอะไรไปให้ดูตอนนั้นเลย เค้าจะได้ไม่เป็นห่วง **เราก็ให้nokiaแม่ จอใหญ่เล่นง่าย จัดไป//
... แม่ก็เล่นไป ดูเฟสเรา เฟสแฟนเรา เพื่อนมีไม่ถึง 10 คน 5555 แม่เป็น FC ลูกคนเดียว like ให้ตลอด เพราะเราบอกว่าดูแล้วต้องlikeให้เค้าด้วย
จนช่วงที่เราจะไปทำงาน กทม. คือพักอยู่บ้านก่อนจะไปประมาณ 15 วัน
เราก้ไปตลาดนัดกับพี่สะไภ้ปกติ พี่สะไภ้บอกเราว่า " เห็นสมุดข้างโต๊ะเครื่องแป้งป่ะ สมุดจดธ.ก.ส อ่ะ พี่ไปเปิดดูจะหาที่จดหนี้ปุ๋ย ยา แล้วไปเห็นแม่เขียนถึงอัม พี่อ่านไปยังซึ้งเลย ลองไปอ่านดู "
พอกลับบ้านช่วงไร้ผู้คน เราก็แอบเอามาอ่าน น้ำตามันก็ไหลออกมาแบบไม่หยุด TT
แม่พยายามเขียนทั้งที่สะกดถูกๆผิดๆ ลบแล้วขีดอีก เพราะพยายามที่จะพิมพ์ตอบเราหาเรา คุยกับเรา เยอะแยะไปหมด
แต่ที่ร้องไห้หนักมากเพราะแม่ไม่เคยได้พิมพ์ส่งหาลูกเลยแม้ประโยคเดียว ทุกอย่างยังคงอยู่ในสมุดเล่มนั้น .....
สุดท้าย อยากฝากถึงคนที่อยู่ไกล ทำงานไกล เดี่ยวนี้เปิดกล้องคุยกันได้แล้ว โทรหาพ่อแม่ท่านบ้าง
ลองถามท่านว่าจะลองเล่นไหม? เฟส ไลน์ เพราะจริงๆแล้วพ่อแม่ก็อยากใกล้ชิดลูกทุกๆเวลา ใช้โซเซี่ยลผสานความรัก ไม่ใช่ทำลายความรัก
ขอบคุณที่อ่านเรื่องเล่ายาวๆนี้นะค่ะ
ขอบคุณความรักจากแม่
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
