เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า..
ช่วงนี้ผมมีเหตุให้ต้องซื้อพาวเวอร์แบงค์มาใช้
ซึ่งมันก็สะดวกสบายดีครับ พอแบตในมือถือใกล้หมด
เราก็แค่หยิบสายชาร์ตพาวเวอร์แบงค์มาต่อ
มันจะก็เติมแบตให้เราทันที แต่ปัญหาของผมก็คือ
ในขณะที่ผมใช้พาวเวอร์แบงค์ชาร์ตไฟใส่มือถือทุกวัน
ผมกลับมักชอบลืมชาร์ตไฟให้กับพาวเวอร์แบงค์
ไม่รู้เพื่อนๆเป็นเหมือนผมรึเปล่า ซึ่งมันก็สะกิดให้ผม
คิดถึงเรื่องบางเรื่อง..
เหตุผลข้อหนึ่ง ของการมีความรัก
ก็คือ เราอยากแน่ใจว่า ในวันที่เราเหนื่อย
หมดแรง ท้อแท้กับปัญหา เราจะยังมีใครคนหนึ่ง
ที่คอยยืนอยู่ข้างๆเรา ให้กำลังใจเรา หรือช่วยเหลือเรา
ให้เราผ่านพ้นช่วงเวลาแย่ๆไปได้
เหมือนกับเรากำลังมองหาใครสักคน..
ที่เป็นเหมือน "พาวเวอร์แบงค์" ส่วนตัวของเรา
วันไหนที่เรา "แบตหมด" เราก็จะหยิบมันขึ้นมา
"ชาร์ตไฟ" ให้กับเรา ให้เรามีพลังที่จะทำอะไรได้ต่อไป
แต่ก็อย่างที่ผมบอกไปในตอนต้นนั่นแหละครับ สิ่งหนึ่งที่เรามักมองข้าม
หรือลืมนึกถึงก็คือ "พาวเวอร์แบงค์" เองก็ต้องการการชาร์ตไฟเช่นกัน
และถ้าเราลืมชาร์ตไฟให้กับมันนานๆ
วันหนึ่งมันก็คงไม่หลงเหลือพลังงานอะไร ที่จะมาส่งต่อให้กับเราได้อีก
ใครคนนั้นของคุณก็เช่นกัน ในขณะที่คุณต้องการกำลังใจ
อย่าลืมนึกถึงเขาว่าเขาเองก็อาจต้องการกำลังใจเช่นกัน
ความรัก..คือการผลัดกันส่งมอบความรู้สึกดีๆให้แก่กัน
ไม่ใช่การที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง รอจะรับ และคาดหวังให้อีกฝ่ายต้องให้อยู่ตลดเวลา
ใครสักคนของคุณ ก็คงไม่ต่างอะไรไปกับ "พาวเวอร์แบงค์"
ในกระเป๋าของคุณ ลองหยิบมันขึ้นมาดู แล้วถามมันสิครับ
ว่ามันต้องการอะไรบ้าง มันต้องการแค่การใส่ใจ ทะนุถนอมมันบ้าง
หมั่นชาร์ตไฟให้มันบ้าง เหมือนที่มันคอยชาร์ตไฟให้คุณทั้งวัน
ทะนุถนอมมันบ้าง อย่าเที่ยวทิ้งขว้าง หรือทำมันตกบ่อยๆ
อย่ารอให้ต้องรู้ถึงคุณค่าของมัน ในวันมันเสียไป หรือหายไปจริงๆ
เอาใจใส่คนรัก เหมือนที่เขาเอาใจใส่เรา
อย่าปล่อยให้วันหนึ่งเราหยิบพาวเวอร์แบงค์ขึ้นมาชาร์ต
แล้วพบว่ามันไม่มีพลังงานอะไร..หลงเหลือยู่อีกต่อไปแล้ว
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
