“เราเป็นชู้ แต่ไม่รู้ตัว” เรื่องเศร้าๆที่เกิดกับสาวประเภทสองคนหนึ่ง

ลืมบอกไปว่าเค้าจะมาหาเราตอนห้าโมงเย็นเพราะเป็นเวลาเลิกงานของเค้า และจะกลับตอนหกโมงเยนเพื่อไปเล่นฟุตบอล จะเป็นแบบนี้อยู่บ่ิยครั้งและจะถ่ายรูปยืนยันตลอดว่า ทำอะไรอยู่ที่ไหน มีพาไปกินข้าวบ้าง รับส่งเรากลับไปเที่ยวบ้านบ้าง(เราพักอยู่หอ) ทุกอย่างดูดี ทุกวันดูแฮปปี้ และเราก็เชื่อใจเค้ามากๆด้วย

จนเรื่องเริ่มเกิดเมื่อเข้าพรรษาที่ผ่านมา เค้ามีอะไรหลายๆอย่างให้เราสงสัยคือเริ่มเงียบ ทุกครั้งที่มาเริ่มเกรงเหมือนเค้าอึดอัด ก่อนวันเข้าพรรษามีสายเข้าซึ่งรูปเป็นผู้หญิง เราก็ถามว่าคือใครก็งอนตามภาษาแฟนเค้าก็ลูบหัวบอก แอดมินที่ทำงานโทรมาเรื่องงานและสาบานว่าไม่มีใครจริงๆเราก็เชื่อ จนวันที่แรงที่สุดคือ บอกว่าจะมาแต่ไม่มาและเราจับได้ว่าเค้าแอบเล่นโปรแกรมแชท ด้วยความโกรธจึงบอกเลิก เค้าก็ได้แต่ขอโทษและสำนึกผิด และบอกว่ามีคนใหม่เอง เรารับไม่ได้นั่งร้องไห้จนสติหลุดจนสุดท้ายเราต้องขอร้องให้เค้่กลับเอง คืนนั้นทั่งคืนเรานอนไม่หลับคิดเยอะมากทั้งร้องไห้ทั้งฟูมฟาย ได้แต่โทษตัวเองว่าบกพร่องตรงไหนเค้าถึงแอบมีคนอื่น.

เป็นชู้ไม่รู้ตัว ตอนจบ.

ตอนที่ทุกอย่างมันเปิดเผยคือหลังจากนั้นอีก1วัน เขามาเคาะห้องตอนเที่ยง และเราก็พูดคุยตามปกติ จนเค้าพูดมาว่า "พี่ไม่ได้มีคนใหม่หรอก" เรายิ้มออกนึกว่าแฟนอำ แต่ต้องช็อคตอนเขาบอกว่า "พี่มีแฟนอยู่แล้วแต่พี่ไม่เคยบอกน้องเลย" ตอนนั้นเหมือนโลกหยุดหมุนหูอื้อมือชาหน้าชาจนไม่ได้ยินคำที่เค้าพูดพร่ำขอโทษ ไม่มีน้ำตา ได้แต่ช็อคและสั่นหัวใจเหมือนจะหยุดเต้น สรุปเค้ามีแฟนอยู่แล้วคบกันมา8ปีไปมาหาสู่กินอยู่ด้วยกัน "เราคือชู้เหรอ?" (พิมด้วยใจสั่นด้วย) 

สรุปคือเค้าขอโทษและยอมแม้กระทั่งกราบเท้าเราทั้งที่เค้าอายุมากกว12ปี เราทำไรไม่ได้นอกจากร้องไห้และกอดเค้า เค้าให้เหตุผลว่าตลอดเวลาที่ไม่บอกเพราะเค้ากลัวเราเสียใจ(แล้วบอกตอนนี้ไม่เสียใจเลยรึไง)เค้ารู้นิสัยเราอารมณ์เราเค้าถึงอึดอัดที่จะบอก จนเค้าคงสงสารเรามากเพราะเรารักและยอมเค้าทุกอย่างจริงๆเค้าถึงเลือกที่จะบอก และเราก็ถึงบางอ้อทันทีว่าทำไม แฟนเราถึงมีเวลาให้น้อย ทำไมเค้าถึงต้องเข้าบ้านเวลานี้ทุกวัน ทำไมเค้าถึงนอนเร็ว ทุกอย่างมันใช่หมดเแป็นเพราะเองที่ก้มหน้าก้มตารักเค้าไม่ลืมหูลืมตา

จนวันนี้ที่เราเจ็บมากๆ คิดทีไรร้องไห้ตลอด เราเบือกที่จะไม่โกรธและปล่อยมือเค้าไป และเก็บความรู้สึกดีๆที่มีให้กันไว้ในความทรงจำ เรารักเค้ามากถึงปล่อยเค้าไปโดยบอกเค้าขอเค้าไม่ให้ทำกับใครอีก ถึงวันนี้ที่ทุกอย่างมันจบลงบางคนอาจจะแค้นอาจจะเกลียด แต่สำกรับเรา เราเลือกที่จะรักเค้าเอง ดังนั้นตอนที่เลิกไม่จำเปนต้องเพราะอะไร. ยังไงเราก็ไม่เสียดาย เพราะอย่างน้อยเราก็ยังมีสิ่งที่ดีให้กันตลอดมา. 

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ จิตใจตอนนี้แย่มาก แต่ก็จะสู้ และมีความสุขกับสิ่งที่เราเป็น