7 นิทานสร้างสานคุณธรรม ความกตัญญู... ที่คุณพ่อคุณแม่ควรมีไว้ให้ลูกนะ

เอื้อยเด็กสาวกำพร้าแม่ถูกนางขนิษฐีผู้เป็นแม่เลี้ยงพร้อมลูกสาวสองคนคืออ้ายและอี่รุมกลั่นแกล้ง วันหนึ่งเอื้อยมานั่งเล่นที่ท่าน้ำและได้พบกับแม่ที่มาเกิดใหม่เป็นปลาบู่ทอง แต่แล้วเมื่อนางขนิษฐีรู้ก็สั่งให้อ้ายไปจับมาขอดเกร็ดทำเป็นอาหาร เอื้อยได้อธิฐานขอให้แม่มาเกิดใหม่เป็นต้นมะเขือเปราะ แต่อ้ายก็ได้มาตัดทำลายไปเช่นเดิม เอื้อยจึงนำเมล็ดมะเขือเปราะอธิฐานปลูกให้เป็นต้นโพธิ์เงินโพธิ์ทอง เมื่อท้าวพรหมทัตเสด็จมาเห็นก็ทรงสั่งให้ถอนไปปลูกในพระราชวังและเอื้อยก็ได้เป็นพระมเหสีของท้าวพรหมทัต นางขนิษฐีได้ออกอุบายให้เอื้อยกลับมาบ้านและฆ่าเอื้อย แล้วให้อ้ายแต่งตัวเข้าวังแทน เอื้อยได้ไปเกิดใหม่เป็นนกแขกเต้า และบินไปอาศัยอยู่กับพระฤาษี พระฤาษี

ได้ชุบร่างให้กลับมาเป็นเช่นเดิม พร้อมทั้งชุบร่างกุมารน้อยนามว่า ลบกุมารลูกของเอื้อย ลบกุมารได้ไปพบกับท้าวพรหมทัต ต่อมาท้าวพรหมทัตได้ไปรับกลับวังและอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข

สิงโตฝูงหนึ่งอาศัยอยู่ในทุ่งกว้าง สิงโตเฒ่ามีหน้าที่อบรมสิงโตหนุ่มสาวให้รู้จักการต่อสู้ หาอาหาร ป้องกันภัย และมีความกตัญญู วันหนึ่งมีการเลือกหัวหน้าใหม่ คู่แข่งขันคือ สิงโตหนุ่มกับสิงโตเฒ่า ปรากฏว่าสิงโตหนุ่มเป็นผู้ชนะ เมื่อสิงโตหนุ่มได้เป็นหัวหน้าจึงขับไล่ให้พวกสิงโตเฒ่าออกไป ต่อมามีฝูงสนุขจิ้งจอกมาล้อมทุ่งหญ้า และท้าให้พวกสิงโตหนุ่มปั่นเชือกด้วยขี้เถ้าให้ได้ภายในเจ็ดวัน ถ้าทำไม่ได้จะถูกยึดครองทุ่งหญ้าแห่งนั้น เมื่อสิงโตหนุ่มคิดไม่ออกว่าจะทำอย่างไร สิงโตหนุ่มตัวหนึ่งจึงไปถามสิงโตเฒ่า สิงโตเฒ่าได้สอนวิธีปั่นเชือกด้วยขี้เถ้าให้ เมื่อสนุขจิ้งจอกกลับมา พบว่าพวกสิงโตสามารถทำได้ จึงพากันกลับไป หัวหน้าสิงโตหนุ่มรู้สึกสำนึกในบุญคุณและรู้สึกเสียใจที่มองไม่เห็นคุณค่าของสิงโตเฒ่า จึงเดินทางไปขอโทษและเชิญให้กลับมาอยู่ด้วยกัน

แม่ไก่ตัวหนึ่งมีลูก 7 ตัว ตอนเช้าพาลูกไปหาอาหาร พอตกบ่ายแม่ไก่ปวดศรีษะเป็นไข้ ลูกเจี๊ยบเห็นแม่ไม่สบาย ลูกเจี๊ยบจึงหาผ้ามาเช็ดตัวให้แม่ ขณะที่เดินไปที่อ่างน้ำลูกเจี๊ยบพลัดตกลงไป นางแต้มสุนัขที่เกเร ได้ยินเสียงร้อง เห็นลูกเจี๊ยบก็จะจับกิน แต่ลูกเจี๊ยบอ้อนวอนว่าแม่ไม่สบายอยู่ จะรีบไปดูแลแม่ นางแต้มเห็นความกตัญญู จึงช่วยลูกเจี๊ยบขึ้นมาจากอ่างน้ำ ลูกเจี๊ยบกลับไปเล่าให้แม่ฟัง ส่วนนางแต้มก็เล่าเรื่องความกตัญญูของลูกเจี๊ยบให้ลูกฟังเช่นกัน

มีหงส์ฝูงหนึ่งอาศัยอยู่ที่ภูเขา ริมทะเลอันดามัน แม่หงส์ทุกตัวกกฟักไข่อย่างทะนุถนอม พ่อหงส์ออกหาอาหาร เมื่อมีลูกอ่อน พ่อและแม่หงส์ลำบากมาก กลัวลูกตกจากรัง กลัวลูกจะเจ็บป่วย แสนเหนื่อยยากกว่าจะเลี้ยงลูกให้โต พ่อแม่สอนการใช้ชีวิตให้ลูกหงส์ เมื่อลูกหงส์บินได้ก็ถึงเวลาที่พ่อแม่ย้ายไปถิ่นอื่น เวลาผ่านไปหลายปี ลูกหงส์อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข วันหนึ่งฝูงลูกหงส์ปรึกษากันว่าจะไปหาพ่อแม่ ซึ่งตอนนี้ก็คงแก่ชราแล้ว เราควรไปปรนนิบัติท่านเพื่อตอบแทนพระคุณ เมื่อบินผ่านทะเลฝูงปลาก็ได้มอบชีวิตต่อฝูงหงส์ให้เป็นอาหารระหว่างทาง ในขณะนั้นมีฝูงตัวเงินตัวทองจะมากินปลา ปลาฉลามก็มาช่วยกินตัวเงินตัวทอง เทวดาก็มาช่วยคุ้มครองฝูงหงส์ จนไปถึงปลายทางได้พบพ่อแม่ ลูกหงส์ก็นำดอกบัวและปลามาให้พ่อแม่

ในป่าแห่งหนึ่ง มีครอบครัวนกกาฮังอาศัยในโพรงไม้ พ่อนกหาอาหารเลี้ยงแม่นกและลูกๆ เมื่อลูกนกเริ่มหัดบิน ลูกตัวสุดท้องบินชนกิ่งไม้บาดเจ็บ พ่อและแม่ตามหมอนกฮูกมารักษา จนหายดี วันหนึ่งแม่นกออกหากิน นายพรานจะยิงแม่นก ลูกนกเห็นแม่จะโดนยิงจึงเข้าไปขวางจึงถูกลูกธนูบาดเจ็บ นายพรานเห็นดังนั้นก็รู้สึกสงสารลูกนกที่กตัญญูต่อพ่อแม่ นำลูกนกไปรักษาที่บ้านจนหายดีจึงปล่อยลูกนกกลับไปหาพ่อแม่

สามีภรรยาคู่หนึ่งออกบวชเป็นฤาษี ทั้งสองคนตาบอด แต่มีลูกชายชื่อสุวรรณสามคอยดูแลเป็นอย่างดี วันหนึ่งพระราชาออกล่าสัตว์และยิงธนูมาถูกสุวรรณสาม บิดามารดาจึงอธิษฐานต่อเทวดาทำให้สุวรรณสามฟื้นตื่นขึ้นมาและกลับไปดูแลบิดามารดาอย่างมีความสุข

เศรษฐีมีบุตร 12 คน คนสุดท้องชื่อนางเภาเป็นผู้มีสติปัญญา ต่อมาเศรษฐีจนลงจึงพาลูกไปปล่อยทั้ง 12 คน นางสิบสองได้หลงเข้าไปในสวนของนางยักษ์สารตรานางยักษ์ได้รับเลี้ยงไว้ ต่อมานางสิบสองรู้ว่านางสารตราเป็นยักษ์จึงหนีออกมาและได้แต่งงานกับท้าวรถสิทธิ์ นางยักษ์สารตรายังไม่หายอาฆาตแปลงกายเป็นหญิงงามแล้วแต่งงานกับท้าวรถสิทธิ์ ต่อมาได้แกล้งแพ้ท้องขอดวงตานางสิบสองมาทำยา ยกเว้นนางเภาคนสุดท้องเอาดวงตาข้างเดียว นางสิบสองตั้งท้องเช่นกัน แต่มีเภาน้องคนสุดท้องที่มีบุตรและรอดชีวิตชื่อ รถเสน เมื่อรถเสนโตขึ้นได้ตีไก่เพื่อหาข้าวมาเลี้ยงแม่และป้าจนกระทั่งท้าพนันได้เมือง ต่อมานางยักษ์รู้ว่ารถเสนเป็นบุตรนางเภาจึงส่งให้ไปเมืองยักษ์ให้ถือสารไปหานางเมรีเพื่อจับกิน พระฤาษีเห็นจึงช่วยแปลงสาร จนพระรถเสนได้แต่งงานกับนางเมรีเมื่อรถเสนรู้ว่านางเมรีเป็นยักษ์จึงหนีกลับเมืองและได้ขโมยดวงตากลับมาคืนแม่และป้า ต่อมาท้าวรถเสนก็ได้ปกครองบ้านเมือง