อยากให้อ่านกัน...สิ่งที่ทำให้หลุดพ้นจากความจนได้ เมื่อมีเงินแค่ 120 บาท

กระทู้นี้ผมไม่ได้จะพูดถึงประเด็นว่าเราควรให้เงินแก่เขาหรือไม่
ผมแค่อยากเล่าเรื่องของผมครับ
.
.
.
ในวันนั้นผมจำได้ดีเลยว่าเป็นวันที่ผมมีเงินทุกบัญชีรวมกันอยู่ 120 บาท เป็นวันที่เงินเหลือน้อยมากชนิดที่เรียกว่าไปตายเอาดาบหน้า สาเหตุก็เพราะเป็นช่วงที่ธุรกิจค้าขายที่ผมทำไว้อยู่ในช่วงขาลงสุดๆ และเพิ่งจ่ายค่าสินค้าตามรอบวันกำหนดชำระเงิน ซึ่งผมกำลังเดินทางไปทำธุระเกี่ยวกับการกุศลของงานสมาคมที่ผมสังกัดและมีหน้าที่อยู่ซึ่งต้องอยู่ในวาระอีก 1 ปี

แน่นอนครับ วันนั้นเป็นวันที่บีบหัวใจ ผมคิดมาตลอดทางในรถว่าตัวเองตอนนี้ลำบากอยู่มากๆ แล้วจะทำหน้าที่เป็นผู้ให้ในงานสมาคมเป็นแรมปีไหวเหรอ? ความเครียด ความกลัว ความทุกข์ ความผิดหวังต่างๆนาๆ มันวนเวียนอยู่หัวไม่หยุด มันหยุดคิดไม่ได้เลย

เมื่อผมขับรถมาติดแยกไฟแดง คนพิการท่านนั้น(ในรูป) ได้ยกแขน(ที่ไม่มีมือ)ไหว้ตรงกระจกข้างคนขับของรถกระบะคันข้างหน้าและถูกปฏิเสธ จากนั้นก็ค่อยๆเคลื่อนตัวมาสู่รถผม ขณะนั้นจิตความคิดของผมมันบอกว่า "ดีไม่ดีเขามีเงินมากกว่าเราอีกนะเฮ้ย ไม่ต้องให้หรอก" แต่...แปลกที่ความรู้สึกไม่ใช่อย่างนั้น ความรู้สึกได้ทำให้มือผมหยิบแบงค์ 20 บาท มอบให้ไปเขาอย่างไม่ลังเล เขาขอบคุณผม แล้วผมก็บอกเขาอย่างอัตโนมัติว่า "โชคดีนะครับ" เขายิ้มอย่างเขินๆผสมกับแววตาปนเศร้า เขาเคลื่อนตัวจากไปขอเงินรถคันข้างหลังถัดไป
.
.
.
เรื่องของเค้าจบไป แต่เรื่องของผมกลับยังไม่จบ คำว่า "โชคดีนะครับ" ที่ผมเอ่ยไปสู่ชายคนนั้น ได้ผสมกับความทุกข์และความเศร้าของคนสองคนที่สบตากันไม่ถึง 1 วินาที สุดท้ายคำๆนี้ได้สะท้อนกลับมาหาผมแบบเต็มๆ!!!

ผมกระอักกระอ่วนภายในพร้อมน้ำตาแห่งความปิติ มันดีใจ ปนซึ้ง เหมือนกับได้รับอิสรภาพบางอย่าง ทุกความเครียดที่แบกมาทั้งวันได้สลายไปเพราะหัวใจได้พองโตขึ้น ผมแปลกใจที่ผมไม่รู้สึกจนอีก คงเป็นเพราะผมสามารถให้จากใจได้ ผมให้ความสุขคนอื่นได้ มันแปลว่าถ้าขณะนี้ผมยังให้ผู้อื่นได้อย่างมีความสุขแสดงว่าตอนนี้ผมไม่ได้เป็น "คนจน" ผมเป็นคนที่อุดมสมบูรณ์มั่งคั่งที่พร้อมฝันฝ่าทุกอุปสรรค

ความรู้สึกวันนั้นผมจำแม่นไปตลอดกาล และได้เข้าใจว่าการมองบวก มีสติ เลือกคิด ลงมือทำ ในสิ่งที่ดีต่อตัวเราและผู้อื่น มันสร้างความเปลี่ยนแปลงให้แก่ตัวเราสังคมเราและโลกใบนี้ได้มากมาย หลังจากวันนั้นผมก็แค่ลงมือทำอย่างขยันขันแข็งอย่างเป็นคนดีมีความสุข 100% เลือกคิดทำแต่สิ่งดีๆ ตามเส้นทางความฝัน แล้วปล่อยให้ความสำเร็จไล่ล่าผมบ้าง

ซึ่งตอนนี้ชีวิตผมก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ตามลำดับ ที่สำคัญที่สุดคือมีความสุข รักตนเอง รักผู้อื่นขึ้นเย้อะะะะะครับ

เป็นกระทู้แรกที่ผมตั้งใจมาแชร์เรื่องราวและความรู้สึกดีๆครับ ผมเชื่อว่าถ้าทุกคนในสังคม รักตนเอง รักผู้อื่น นิยมการให้จากใจเป็นเรื่องปกติ แบ่งปันความคิดคำพูดและความรู้สึกดีๆให้กันแล้ว ลูกหลานของพวกเราคงมีความสุขในแบบที่คนยุคเราจินตนาการไม่ออกเลยครับ