แม่ อาชีพที่ลาออกไม่ได้!

ใครที่มีลูกหลายคน คงเกิดอาการเบื่อ เหนื่อย โกรธ ปรี้ดได้ไม่ยาก

แม่หลายคนออกไปช็อบปิ้งนอกบ้านแล้ว 

ก็ยังอุตส่าห์ไม่ไว้ใจคนที่บ้าน

โทรศัพท์กลับมาถามเป็นระยะๆ

แม้ว่าคุณจะเป็นคนที่มีความหมายมากที่สุดในสายตาลูกๆ

แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าคุณจะเจียดเวลามามีชีวิตส่วนตัวไม่ได้

แม้ว่าคุณจะรักลูกๆมากแค่ไหน

แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าคุณจะรักตัวเอง ทำเพื่อตัวเองไม่ได้

อาชีพแม่ ไม่ใช่ใช้เพียงแค่แรงกาย พลังสมองและกำลังใจเป็นส่วนเติมเต็มที่สำคัญที่สุด

เลี้ยงลูกให้ได้ทั้งตัวและหัวใจ เราก็ต้องมีพลังบวก มีสติที่จะเชื่อมโยงกับลูก

มีวิธีการที่จะเข้าถึงลูก เข้าใจลูก ใส่ใจลูก

เพราะหากเรามุ่งสั่งสอนลูกอย่างเดียว 

บ่นลูกกับปัญหาเดิมๆ เคี่ยวเข็ญกับหลายๆเรื่องของเขา

จะกลายเป็นเลี้ยงได้แต่ตัว แต่ไม่ได้ใจ

เด็กยุคนี้เขาจะไม่อยู่รอให้เราบ่น บ่น และบ่น

เขาออกไปเชื่อมโยงกับคนอื่นนอกบ้านได้ง่าย 

ยุคนี้ไม่ต้องออกจากบ้าน ก็สื่อสารกับคนแปลกหน้าได้

เมื่อคนในบ้านน่าเบื่อ เขาจะมองหาคนอื่นๆที่น่าสนใจและสบายใจกว่า

ในฐานะพ่อของลูก หากคุณรักลูก 

คุณควรต้องใส่ใจคนที่เป็นกำลังใจสำคัญของลูก

คุณอยากให้ลูกสุขภาพจิตดี คุณก็ต้องเติมพลังใจให้ภรรยา

คุณอยากให้ภรรยาเอาลูกให้อยู่ คุณก็ต้องเลิกตำหนิและบ่นภรรยา

คุณพ่อที่ไม่มีเวลาเลี้ยงลูก คุณภรรยาหลายท่านเข้าใจ

แต่ไม่ได้หมายความว่า งานที่ยุ่งนั้นทำให้คุณไม่ต้องเอาใจเข้าไปใส่ในชีวิตของพวกเขา

แค่ถามไถ่ความเป็นไป ใส่ใจ เข้าใจ ชื่นชม ให้กำลังใจ

แค่คำพูดเชิงบวกที่คุณมีให้กับภรรยา....

พลังใจดีๆเหล่านี้จะถูกถ่ายเทไปยังลูกที่รักของคุณเอง

และจะดีมากขึ้นอีก หากคนเป็นแม่สามารถแบ่งเวลามาดูแลตัวเอง 

เพื่อเติมเต็มตัวตนคุณที่หายไป คนที่เคยชอบดูหนัง ฟังเพลง

คนที่เคยนั่งชิลๆดูเอ็มวี ตอนนี้คนๆนี้หายไปไหน....

ดูแลตนเอง ไม่ใช่เรื่องผิด.....

คุณต้องแบ่งเวลา....วานคนใกล้ตัวมาช่วยดูแลลูกบ้างหากจำเป็น

เมื่อคุณออกจากบ้านและเป็นตัวของตัวเองแล้ว

ก็จงออกจากบ้านทั้งตัวและหัวใจ อย่ากังวล 

อารมณ์ปรี้ด โมโหง่ายก็จะลดน้อยลง

และหากมีลูกหลายๆคน....ยิ่งต้องเรียนรู้วิธีการทำวินัยเชิงบวก

เพราะหลักการและวิธีการที่มี ช่วยให้เราไม่หลงเข้าไปในวังวนของปัญหาเดิม

และตามมาด้วยการใช้อารมณ์....

ขอบคุณบทความจาก พญ.เสาวภา พรจินดารักษ์