ไม่ได้ช่วยแค่เงิน แต่ช่วยแบบลงแรงอย่างแท้จริง
ไปคลุกคลีอยู่นานเพื่อรู้ว่าเขา "ขาด" อะไรบ้าง
ซื้อบ้านใหม่ให้กลุ่มลูกเหรียง เพราะบ้านเก่าแออัดมาก
ผมยังเคยไปบ้านใหม่ของลูกเหรียงเลย
"โน้ส"อุปการะเด็กหลายคนทั้งส่งเรียนทั้งดึงมาช่วยงาน
จำภาพ "โน้ส" ไปส่งเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็น "ลูกบุญธรรม" ของเขาไปเรียนที่ ม.ศรีปทุม ได้ไหมครับ
เป็นข่าวฮือฮาอยู่พักใหญ่
แต่ "โน้ส" ไม่เคยออกมาพูดเรื่องนี้เลย
ทั้งที่เป็นเรื่องที่ดี ใครรู้ก็ชื่นชม
แต่เขาก็เลือกที่จะเงียบ
เด็กคนนั้น คือ น้องในกลุ่มลูกเหรียงที่ "โน้ส" อุปการะส่งเรียน
เธอชื่อน้องพรีมที่มาเล่าในคลาส ABC ครับ
วันแรกๆ ที่ไปอยู่ที่ยะลา เขาถามเด็กๆ ว่าอยากไปเที่ยวไหน
เสียงส่วนใหญ่อยากไปเที่ยวเชียงใหม่
เขาก็พาไปเที่ยว
"โน้ส"บอกผมว่าอยากพาเด็กๆไปเที่ยวไปพ้นจากบรรยากาศแห่งความเศร้าบ้าง
เขาพาไปเที่ยวเชียงใหม่ พาไปทะเล
และพามาชม "เดี่ยว 11"
ตอนดู "เดี่ยว 11" รอบแรก
ผมสงสัยว่าทำไม "โน้ส" ถึงไม่เล่าเรื่อง "ลูกเหรียง"
ต้นเหตุของการไปยะลาของเขา
มันเป็นเรื่องที่ดีที่ใครฟังก็รู้สึกดี
แต่"โน้ส"ก็ไม่เล่า
ผมคิดว่าคงเหมือนกับที่เขาไม่ชี้แจงเรื่อง "น้องพรีม" ลูกบุญธรรมของเขา
เขาอยากจะ "ทำ"
ไม่ได้อยากจะ "เล่า"
และที่สำคัญ ถ้าเล่าเมื่อไร "โน้ส" คงเล่าไปสะอื้นไป
แล้วจะไปต่อยาก
ผมอึดอัดกับเรื่องนี้อยู่หลายวันเพราะอยู่ต่างจังหวัด
อยากจะเอาเรื่องที่เขาทำอะไรให้กับ"ลูกเหรียง"ที่ผมเคยเขียนในหนังสือ "ความเชื่อคือเข็มทิศ ชีวิตเป็นของเรา" มาลงที่นี่
แต่หนังสืออยู่ที่บ้าน
อาจจะช้าไปนิด
แต่สำหรับ"ความจริง"
ไม่มีอะไรที่ช้าเกินไป"
เนื้อหาในหนังสือเป็นเรื่องที่ผมพากลุ่มลูกเหรียงมาพูดในวันสุดท้ายของการเรียนABC1ที่ "โน้ส" เรียนด้วย
"โน้ส" น้ำตาคลอตอนที่ "น้องพรีม" เล่าเรื่องความสูญเสียที่เกิดขึ้น
ผมขอให้เธอเล่านิทาน "ช้างใหญ่กับมดน้อย" ที่เล่าให้เด็กๆ ฟัง
เล่าจบ "โน้ส" ก็ยกมือแล้วบอกว่า
"พี่อยากจะบอกน้องพรีมว่านิทานที่น้องพรีมเล่า เป็นนิทานที่ดีที่สุดเท่าที่พี่เคยฟังมา"
เสียงตอนท้ายของเขาสั่นเครือจนพูดต่อไม่ได้
"น้องพรีม"บอกว่าตอนอยู่บ้านน้องๆลูกเหรียงจะดูดีวีดี "เดี่ยว" ของ "โน้ส" อยู่เป็นประจำ
"พี่โน้ส" เคยทำให้พวกหนูหัวเราะจนน้ำตาไหลมาหลายครั้ง
"วันนี้หนูได้เอาคืนพี่โน้สแล้ว"
เป็นมุมสดใสที่ผมนึกไม่ถึงจริงๆ
"เพื่อนๆที่บ้านลูกเหรียงต้องดีใจมากๆถ้าได้รู้ว่าวันนี้ได้เจอพี่โน้สอยากให้พี่โน้ตไปหาเราที่ยะลาจังเลย"
"โน้ส" ยิ้ม
"พี่กำลังจะถามอยู่ว่าอยากให้พี่ลงไปหาที่บ้านลูกเหรียงไหม"
ผมไม่เคยเห็นหน้าคนที่ดีใจสุดๆมานานแล้ว
วันนี้ผมได้เห็นในระยะ1เมตร
"ชมพู่" และ "น้องพรีม" ดีใจมาก
"จริงหรือคะ พี่โน้ส"
"จริง"
"โน้ต" เดินลงมากอด "ชมพู่" และ "น้องพรีม" หน้าเวที
จากนั้นไม่กี่วัน เขาก็ไปปรากฏตัวที่ยะลาพร้อมกับ "บ่เติง" ลูกน้องคนสนิทของเขา
ไปนอนค้างบ้านลูกเหรียงที่สุดแสนจะแออัด
ห้องน้ำก็ไม่เพียงพอ
ปูที่นอนนอนกับเด็กๆ
กินข้าวด้วยกันไปดูหนังด้วยกัน
"โน้ส"บอกผมว่าเขาอยากลงไปดูด้วยตาตัวเองว่า "ลูกเหรียง" เดือดร้อนเรื่องอะไร จะได้ช่วยได้ถูกทาง
และเมื่อเขารู้ปัญหา "โน้ส" ก็ตัดสินใจซื้อบ้านหลังใหม่ให้ แบ่งห้องนอนชาย-หญิง เป็นสัดส่วน
ขยายห้องน้ำ
มีพื้นที่ว่างเล็กๆ ให้เด็กทำกิจกรรม
จากนั้นเขาพาเด็กทุกคนไปเที่ยวเชียงใหม่ ทะเล
คิด ลงแรง ออกเงินและอยู่ด้วยในทุกกิจกรรม
เขายังเป็นตัวหลักชวนเพื่อนๆ ABC เป็น "พ่อบุญธรรม" ช่วยเหลือเรื่อง "ทุนการศึกษา" กับเด็กๆ ลูกเหรียงทุกคนด้วย
หลังจากนั้น "โน้ส" ลงไปยะลาเงียบๆ หลายครั้ง
และจนถึงวันนี้เขาก็ยังช่วยเหลือน้องๆ กลุ่มลูกเหรียงทุกเรื่อง
ที่เล่ามาทั้งหมด ไม่ได้บอกว่าสิ่งที่ "โน้ส" เล่าบนเวทีเป็นเรื่องที่ถูกต้องหรือผิดพลาด
เพราะ "ความเห็นต่าง" เป็นเรื่องปกติในสังคม
แต่สำหรับคนที่ทำดี และไม่ได้คิดร้าย
ระดับของคำวิจารณ์ก็ไม่ควรจะรุนแรงเกินไป
"โน้ส"อาจเป็นนักเล่าเรื่องที่เก่งที่สุดในเมืองไทย
แต่บางเรื่องเขาก็เลือกที่จะทำ
มากกว่าที่จะ"เล่า"
นี่คือ"โน้ส"อุดม แต้พานิช ที่ผมรู้จัก
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
