เพราะการพบรักไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

“อาจารย์คะ อยากให้อาจารย์เขียนเรื่องความรักกับพระพุทธศาสนาหน่อยค่ะ”คุณผู้อ่านท่านหนึ่งส่งข้อความเข้ามาหาผู้เขียนหลังจากอ่านบทความ “ความประทับใจแรกพบ” ไปเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ผู้เขียนก็แบ่งรับแบ่งสู้เพราะไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านความรัก  เลยเริ่มต้นด้วยการลองคิดเล่น ๆ ดูว่า  “คนเราจะรู้สึกว่าชอบคนคนหนึ่งขึ้นมาได้เพราะอะไร?”

“Everything happens for a reason…”

มาดูเหตุผลทางวิทยาศาสตร์กันก่อน  ต้นปีนี้ศาสตราจารย์ Silke Anders นักวิจัยด้านสมองชาวเยอรมันพบว่า  ยิ่งเราสามารถเข้าใจความรู้สึกอีกฝ่ายได้ดีเท่าไหร่  เราก็จะยิ่งรู้สึกว่าอีกฝ่ายมีเสน่ห์น่าดึงดูดใจมากเท่านั้น!

ศาสตราจารย์ Anders พบว่าคนที่รู้สึก “คลิก” กันจะมีวงจรการทำงานในสมองที่สอดคล้องกัน  นั่นคือสมองของแต่ละคนมีความสามารถที่จะ “ถอดรหัส” สิ่งที่อีกฝ่ายสื่อออกมาได้อย่างดี  แม้จะเป็นเพียงการแสดงออกโดยไม่ใช้ภาษาอย่างเช่นการแสดงสีหน้าก็ตามยิ่งเราสามารถเข้าใจความรู้สึกของอีกฝ่ายได้ดีมากเท่าไหร่  สมองส่วนที่ทำหน้าที่ให้รางวัลก็จะยิ่งทำงาน  ทำให้เรารู้สึกพึงพอใจ  และนำไปสู่ความรู้สึกปิ๊งอีกฝ่ายมากขึ้นเรื่อย ๆ นั่นเองถ้าวงจรในสมองของคนเราแต่ละคนเปรียบเสมือนแบบพิมพ์เขียว  คำถามต่อมาที่วิทยาศาสตร์ยังตอบไม่ได้ก็คือ “แล้วใครล่ะเป็นผู้เขียนพิมพ์เขียวนั้นขึ้นมา”  ซึ่งทางพุทธศาสตร์ตอบได้

คำตอบก็คือ “กรรม” หรือการกระทำทางกายวาจาใจในอดีตนั่นเอง

ในทางธรรม การที่เราจะรู้สึกชอบใครสักคนเป็นเพราะเคยสร้างเหตุร่วมกันมาถ้าเคยสร้างเหตุที่เป็นกุศลร่วมกันมา ชาตินี้ก็มีโอกาสได้พบกันเพื่อร่วมสร้างเหตุดี ๆ ด้วยกันอีก  แต่ถ้าเคยจองเวรจองกรรมกันมาก่อน  ชาตินี้ตอนแรกก็อาจจะมีเหตุดึงดูดใจให้ได้มาเป็นคู่กันได้เหมือนกัน  เพื่อที่ในที่สุดจะได้ “เอาคืน” กันต่อไป

แต่กรรมเก่านั้นไม่สำคัญเท่ากรรมปัจจุบัน  เพราะต่อให้เคยจองเวรกันมาก่อน  ถ้าชาตินี้ทั้งสองฝ่ายใช้ชีวิตโดยมีธรรมนำหน้าก็จะสามารถเปลี่ยนร้ายกลายเป็นดี และเป็นคู่บุญกันไปในที่สุดได้เหมือนกัน  ซึ่งพระพุทธองค์เป็นผู้ตรัสรับรองด้วยพระองค์เอง

ในสมัยพุทธกาลพราหมณ์ชื่อนกุลบิดาคฤหบดีเคยทูลถามพระพุทธองค์ว่า  ตนรักภรรยาของตนในชาตินี้มาก  ทำอย่างไรจึงจะได้เกิดมาแล้วครองรักกันอย่างนี้ไปทุก ๆ ชาติ

พระพุทธองค์ตรัสตอบว่า  ถ้าหวังจะได้พบกันทั้งในปัจจุบันและในภพหน้า ทั้งสองคนพึงเป็นผู้มีศรัทธาเสมอกัน มีศีลเสมอกัน มีจาคะเสมอกัน และมีปัญญาเสมอกัน (พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๑, สมชีวิสูตรที่ ๑)

พระพุทธองค์ทรงเสริมด้วยว่า ถ้าทั้งสองคนมีความเป็นอยู่โดยธรรม กล่าวคำที่น่ารักแก่กันและกัน ทั้งสองย่อมมีความเจริญรุ่งเรืองมาก มีความผาสุก รักใคร่กันมาก

พุทธศาสนานิกายเซนของญี่ปุ่นมีสำนวนหนึ่งว่า “ichi-go ichi-e”  แปลตรงตัวได้ว่า “หนึ่งโอกาส หนึ่งการพานพบ”  ซ่อนนัยยะไว้ว่า จงทำให้การพบกันครั้งนี้ดีที่สุด น่าประทับใจที่สุด “เพราะเวลาเช่นนี้อาจไม่มีอีกแล้ว”เพราะแม้แต่การพบกันครั้งแรกก็อาจจะเป็นการพบกันครั้งสุดท้ายได้

ขอขอบคุณข้อมูลจาก :doctor-nash