คุณพ่วง สุวรรณรัฐ อดีตปลัดกระทรวงมหาดไทย เคยเล่าให้ฟังว่า การที่ได้รับสั่งสนทนาปราศรัยกับราษฎรอย่างใกล้ชิดนั้นเป็นสิ่งที่โปรดปรานและต้องพระราชประสงค์อย่างยิ่งไม่เคยทรงถือเลยว่าราษฎรจะกราบบังคมทูลด้วยถ้อยคำธรรมดาอย่างไรบางครั้งราษฎรพยายามจะใช้คำราชาศัพท์ขลุกๆขลักๆก็ทรงพระกรุณาแก้ไขให้หรือรับสั่งอนุญาตว่าพูดธรรมดากันก็ได้ครั้งหนึ่งได้รับสั่งถามราษฎรว่า ทำไมมากันมาก รู้ได้อย่างไร ใครจะมามาไกลไหม เคยมีราษฎรกราบบังคมทูลว่าอำเภอเขาให้มาแต่ก็มีมากรายที่ตอบตรงตามหัวใจว่า
"โอย... ใครไม่บอกก็มา... อยากมาเห็น... ก่อนตายขอให้ได้เห็นในหลวงเป็นบุญตาสักครั้งก็ยังดี"
บางแห่งรับสั่งถามว่า
"พากันเดินทางมาเหนื่อยไหม...ไกลมากไหม?"
คุณยายคนหนึ่งทูลตอบไปว่า
"ไม่ไกลเท่าไรดอกเจ้าค่ะ ... เดินทางมาสองคืนเท่านั้นเอง"