ครั้งหนึ่ง ใน พ.ศ.2506 จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยได้สั่งลงโทษนิสิตคณะวิศวกรรมศาสตร์ ที่ก่อเรื่องวิวาทร้ายแรงกับนิสิตคณะอื่น ด้วยมาตรการรุนแรงถึงขั้นไล่ออก ก่อให้เกิดความบาดหมางน้ำใจระหว่างนิสิตกับมหาวิทยาลัย ประกอบกับเวลานั้นมีรัฐมนตรีผู้ทรงอำนาจดำรงตำแหน่งอธิการบดี ทำให้บรรยากาศในมหาวิทยาลัยมีความตึงเครียดเป็นอย่างมาก และส่อเค้าที่จะลุกลามเป็นความบาดหมางระหว่างนิสิตกับรัฐบาลต่อไปได้
นิสิตคณะวิศวกรรมศาสตร์จำนวน 9 คน ได้ไปรอเฝ้าฯ ถวายฎีกาขอพระราชทานอภัยโทษ ขณะที่รถยนต์พระที่นั่งกำลังเคลื่อนออกจากพระตำหนักจิตรลดารโหฐาน เพื่อเสด็จฯ ไปทรงดนตรีที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมีพระมหากรุณาธิคุณรับฎีกาไว้ และพระราชทานพระบรมราโชวาทว่า
"..ในขณะที่จะถวายฎีกานั้น จะต้องมีความสำนึกผิดจริงๆ ทางใจด้วย ต้องยอมรับว่าที่ได้กระทำไปแล้ว เป็นความผิดจริง จึงจะอภัยกันได้ ไม่ใช่เป็นการถวายฎีกาแต่เพียงลายลักษณ์อักษร..."
เมื่อเสด็จพระราชดำเนินถึงมหาวิทยาลัย ได้ทรงเล่าเรื่องนี้ให้กับที่ประชุมมหาวิทยาลัยให้รับทราบ