วิ่งฝึกสมาธิ ดีต่อกาย ดีต่อใจ ดีต่อสุขภาพ

ลองนั่งสมาธิมาเป็นสิบๆ ครั้ง แต่ไม่เคยสำเร็จเลยสักครั้ง เป็นอย่างนี้อยู่รึเปล่า ? นั่นอาจเป็นเพราะบุคลิกและนิสัยส่วนตัวเป็นคนไม่ชอบอยู่เฉยๆ นานๆ แต่การทำสมาธิ ไม่จำเป็นต้องนั่งสมาธิอยู่กับที่เสมอไป การวิ่งก็ทำสมาธิได้เช่นกัน

 

การวิ่ง ก็ช่วยจัดการความคิดและกำหนดการหายใจของเราได้เช่นเดียวกับการทำสมาธิ ถ้าไม่ชอบนั่งเฉยๆ การวิ่งนี่แหละคือการทำสมาธิสำหรับคนอยู่ไม่สุข 

- สุขภาพจิตดีขึ้น จัดการกับอารมณ์ต่างๆ ได้ดี เป็นคนที่อารมณ์แปรปรวนน้อยกว่าคนที่ไม่เคยนั่งสมาธิ

- หัวใจแข็งแรง  เมื่อจัดการกับความเครียดได้ อาการความดันก็น้อยลง หัวใจจึงไม่ต้องทำงานหนักขึ้น

- สมองแข็งแรง ความจำดีขึ้น เพราะการฝึกสมองให้จดจ่อกับการทำสมาธิ จึงสามารถจดจำได้ดีขึ้น

- ช่วยชะลอแก่ การนั่งสมาธิเป็นการเพิ่มความยาวให้กับสายดีเอ็นเอของโครโมโซมแห่งวัย ทำให้ร่างกายชะลอความเสื่อมลง 

 

ทั้งนี้ เมื่อผสานการทำสมาธิกับการวิ่งไปด้วยกัน ยิ่งดีต่อร่างกายและจิตใจ มากกว่าการทำสมาธิปกติอีกด้วย

ลองทำดูง่ายๆ เพียงวิ่งไปบนลู่วิ่งหรือวิ่งในสวน พยายามกำหนดลมหายใจเข้าออก และล้างสิ่งที่อยู่ในความคิดและจิตใจ โดยการจดจ่อไปกับการวิ่ง ไม่จำเป็นต้องใส่หูฟัง หรือถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็ไม่ว่ากัน สามารถใส่หูฟัง แล้วเลือกฟังเพลงบรรเลงแบบไม่มีคนร้อง ก็จะช่วยให้เรามาสมาธิดีขึ้นเช่นเดียวกับการนั่งสมาธิ และเผลอๆ อาจวิ่งได้นานขึ้นด้วย

 

เราต้องรู้ตัวเสมอว่าเรากำลังวิ่ง เห็นสิ่งรอบข้างเป็นอย่างไร ก็รู้ตัวว่าเห็นแต่ไม่ต้องเอามาเก็บมาคิด มาใส่ใจ จิตใจจะได้ไม่วอกแวก เช่น ขณะที่เราวิ่งในสวน กำลังมีสมาธิแน่วแน่ แต่ดันไปเห็นรองเท้าคนข้างๆ วิ่งสวนกัน แล้วเกิดรู้สึกว่ารองเท้าสวยจัง แล้วก็มาคิดเรื่องรองเท้าต่อ แบบนี้คือจิตใจวอกแวกแล้วค่ะ 

ถ้ารู้สึกว่ายาก ลองใช้วิธีนับก้าวไปด้วยขณะวิ่ง นับในใจ ขณะนับก็อย่าเผลอเกร็งร่างกาย จะยิ่งทำให้เหนื่อยเร็วขึ้น ควรปล่อยร่างกายไปตามธรรมชาติดีกว่าค่ะ