เปิดที่มาของ “ดวงดาวแห่งดาวิด” ดาวบนธงชาติอิสราเอล

ดาว 6 แฉกสีฟ้าที่ปรากฏบนธงชาติของประเทศอิสราเอล มีชื่อเรียกว่า "ดวงดาวแห่งดาวิด" หรือภาษาฮีบรูเรียก "มาเกน ดาวิด-Magen David" แปลว่า โล่แห่งกษัตริย์ดาวิด

รูปดาวที่เกิดจาก 3 เหลี่ยม 2 รูป ขนาดเท่ากัน ซ้อนกลับ หัวกัน เป็นสัญลักษณ์ที่แพร่หลายของศาสนายูดาห์และชาวยิว

นักประวัติศาสตร์เชื่อว่าสัญลักษณ์นี้ใช้มาแต่ครั้งอดีตกาล โดยเฉพาะอารยธรรมโบราณในทวีปตะวันออกกลางและแอฟริกาเหนือ โดยคนโบราณเชื่อว่า ลวดลายดาวหกแฉกเป็นสัญลักษณ์แห่งอาคมและมีอำนาจพิเศษขับไล่ภูตผีปีศาจและสิ่งชั่วร้าย

สันนิษฐานกันว่าการใช้สัญลักษณ์ดาวหกแฉกเกิดครั้งแรกในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการหรือเรอเนสซองส์ (Renaissance) เมื่อชุมชนชาวยิวในยุโรปตะวันออกเริ่มมีขนาดใหญ่ขึ้นและประกอบกิจการหลายอย่าง โดยเฉพาะโรงพิมพ์ จึงเริ่มใช้ดาวหกแฉกแทนเครื่องหมายหรือตราของสำนักพิมพ์ รวมทั้งในจดหมายในสัญญาต่างๆ ทั้งนี้ อาจเป็นไปได้ว่า ในยุคนั้นคนอ่านหนังสือออกมี ไม่มาก การใช้สัญลักษณ์แทนการเซ็นชื่อหรือแทนการพิมพ์ชื่อ โรงพิมพ์จะทำให้คนจำได้ง่ายขึ้น

สมัยสงครามโลกครั้งที่สอง ชาวยิวที่อยู่ในเขตควบคุมของนาซีเยอรมัน ถูกบังคับให้ติดดาวเดวิดสีเหลืองบนเสื้อผ้าเพื่อ แบ่งแยกออกจากผู้อื่น

และหลังจากการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ครั้งใหญ่ชาวยิวจำเป็นต้องสร้างสัญลักษณ์ที่เป็นเอกลักษณ์ของตนเองเทียบเท่ากับไม้กางเขนซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของศาสนาคริสต์ พวกเขาจึงได้เลือกรูปดาว หกแฉกมาเป็นสัญลักษณ์ และเมื่อชาวยิวเริ่มอพยพกลับมายัง ดินแดนที่ได้สถาปนาเป็นรัฐอิสราเอลในเวลาต่อมา ดาวหกแฉกก็ได้ปรากฏบนธงชาติอิสราเอลตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา

สำหรับกษัตริย์ดาวิดผู้เป็นที่มาของสัญลักษณ์ดาวหกแฉกมีชีวิตอยู่ในช่วง 1037-967 ก่อนคริสต์ศักราช ทรงครองราชย์ปกครองราชอาณาจักรยูดาห์และราชอาณาจักรอิสราเอลเมื่อ 1005-967 ก่อนคริสต์ศักราช โดยเป็นกษัตริย์พระองค์ที่ 2 กล่าวกันว่าเป็นผู้ทรงคุณธรรม เป็นนักการทหารที่สามารถ ทั้งเป็นนักดนตรีและกวี

ประวัติศาสตร์เล่าไว้ว่า ชนชาวฮีบรูเมื่อพ้นจากการเป็นทาสของฟาโรห์อียิปต์ ได้รวบรวมดินแดนอันได้แก่ดินแดนของพวกคานันและพวกอาราเอลไลต์เข้าด้วยกัน แต่ก็ถูกรุกรานจากพวกฟิลิสเตียซึ่งอพยพจากเกาะครีตและเข้ามาตั้งถิ่นฐานอยู่แถบชายทะเลทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของปาเลสไตน์ กับพวกอามอไรต์ และฮิตไตต์จากทางเหนือ ทำให้เกิดความจำเป็นที่จะต้องมีกษัตริย์ปกครองป้องกัน พวกอิสราเอลไลต์พร้อมใจกันเลือกหัวหน้ากลุ่มที่เข้มแข็ง ผู้หนึ่งชื่อซาอูล ขึ้นเป็นกษัตริย์องค์แรก เมื่อประมาณ 1,050 ปีก่อนคริสตกาล

ในกาลต่อมา กษัตริย์ซาอูลสิ้นพระชนม์จากการรบกับชน ฟิลิสเตีย อิสราเอลไลต์จึงเลือกอดีตข้าราชสำนักของพระเจ้า ซาอูลผู้มีความสามารถในการสงครามไม่แพ้กันขึ้นเป็นกษัตริย์ นามว่าดาวิด (David แปลว่า เป็นที่รัก) พระองค์มาจากเผ่ายูดาห์ หนึ่งในสิบสองเผ่าเชื้อสายของยาโคบ

กษัตริย์ใหม่ในวัย 30 ทรงสร้างสมัยแห่งความรุ่งโรจน์ให้อิสราเอล โดยตีสลาย 12 เผ่าแล้วรวมเข้าเป็นหนึ่งเดียว และสถาปนานครเยรูซาเลมเป็นเมืองหลวง ช่วงนี้ชาวอิสราเอลเรียกตัวเองตามเผ่าของตน เช่น อารอนแห่งเลวี ดาวิดแห่งยูดาห์ ซาอูลเแห่งเบนยามิน พ้นจากชื่อช่วงเป็นทาสในอียิปต์ที่เรียกชนชาตินี้ว่า ฮีบรู

อย่างไรก็ตาม ครั้นนำหีบพันธสัญญาศักดิ์สิทธิ์ (Ark of the Covenant) มาเยรูซาเลม โดยตั้งใจประดิษฐานในวัดที่สร้าง ใหม่ พระเจ้าก็ทรงกล่าวกับผู้เผยพระวจนะเนธาน ห้ามและ กล่าวว่าการสร้างวัดต้องรอต่อมาให้ชนรุ่นหลังสร้าง แต่พระเจ้าก็ทรงทำพันธสัญญากับดาวิดว่า ดาวิดจะเป็นผู้สร้างตระกูลดาวิด (House of David) และ "บัลลังก์ของเจ้าจะเป็นบัลลังก์ที่ยืนยาวตลอดไป"

เครดิตแหล่งข้อมูล : silpa-mag