ทำความรู้จักพระราชบัญญัติคูฮารา กฎหมายใหม่ปกป้องมรดกบุตรที่ถูกพ่อแม่ทิ้ง

ประเทศเกาหลีใต้มีแผนปฏิบัติการฉบับที่ 4 เพื่อสนับสนุนครอบครัวสุขภาพดีขั้นพื้นฐาน (4th Plan of Action for the Basis of a Healthy Family) โดยใช้เป็นแนวทางในการส่งเสริมนโยบายครอบครัวในอีก 5 ปีข้างหน้า พระราชบัญญัติคูฮารา (Goo Hara Act) ได้ถูกนำมาพิจารณาในแผนงานดังกล่าว โดยเป็นข้อกฎหมายด้านสวัสดิการสาธารณะที่ได้รับคำร้องจากพลเมืองเกาหลีใต้กว่าแสนคนว่าด้วยการตัดสิทธิผู้ปกครองที่มีคุณสมบัติไม่เหมาะสมในการสืบทอดมรดกของบุตร

พระราชบัญญัตินี้ถูกรับรองในระหว่างการประชุมสมัชชาแห่งชาติที่จัดขึ้น ในวันที่ 27 เมษายน 2564 ที่ผ่านมา "พระราชบัญญัติคูฮารา" ระบุว่าบุคคลที่บกพร่องในการทำหน้าที่เลี้ยงดูบุตร เช่น ทอดทิ้ง ละเลยบุตร หรือไม่มีความรับผิดชอบในการเป็นผู้ปกครองของบุตร หรือการก่ออาชญากรรม เช่น การไม่ดูแลบุตร หรือ ทารุณกรรมบุตร จะถูกตัดสิทธิจากการสืบมรดกของบุตรหากมีการพิสูจน์ได้ว่าการกระทำนั้นเป็นความจริง (Joan, 2021)

พระราชบัญญัติคูฮารา เกิดขึ้นได้อย่างไร?

ย้อนกลับไปเมื่อปี 2562 ต้นสังกัดของคูฮารา นักร้องนักแสดงได้ยืนยันว่าคูฮาราถูกพบเสียชีวิตในบ้านพัก (PPTVOnline, 2562) ซึ่งในแวดวงไอดอลเกาหลีและแฟนคลับไอดอลเกาหลีจะทราบกันดีว่าคูฮาราเป็นสมาชิกวง KARA หนึ่งในเกิร์ลกรุ๊ปของวงการ K-pop Generation 2 ที่มีชื่อเสียงอย่างมาก ทั้งในประเทศเกาหลีใต้เองและประเทศในแถบเอเชีย

การสูญเสียครั้งนั้นจึงกลายเป็นประเด็นใหญ่ที่ถูกพูดถึงในสังคม หลังการจากไปของคูฮาราทำให้ประเด็นเรื่องการฆ่าตัวตายจากภาวะความเครียดและโรคซึมเศร้าถูกพูดถึงมากขึ้น โดยประเด็นนี้เป็นเหมือนปัญหาที่ถูกซุกไว้ใต้พรมมานานเพราะสังคมเกาหลีใต้ยังไม่ค่อยยอมรับคนที่มีปัญหาทางจิตเวชมากนัก ทำให้การออกมาแสดงตนว่าเป็นโรคซึมเศร้าหรือมีภาวะเครียดรุนแรงไม่ค่อยปรากฎให้เห็นในสังคม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในวงการบันเทิงที่เป็นพื้นที่สว่าง เป็นพื้นที่ที่คนให้ความสนใจ ศิลปิน ไอดอลเกือบทั้งหมดจึงเลือกที่จะเข้ารับการรักษาแบบส่วนตัว นอกจากนี้หลังจากการสูญเสียคูฮาราก็ยังมีไอดอลนักแสดงอีกหลายคนที่จบชีวิตตนเองจากภาวะซึมเศร้าและความเครียด อีกทั้งอัตราการฆ่าตัวตายของประชากรเกาหลีใต้ก็มีแนวโน้มเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกลุ่มประชากรวัยรุ่น ทำให้รัฐบาลจำเป็นต้องเร่งหาแนวทางเพื่อลดการฆ่าตัวตายเป็นวาระแห่งชาติ (So, 2020)

ทำความรู้จักพระราชบัญญัติคูฮารา กฎหมายใหม่ปกป้องมรดกบุตรที่ถูกพ่อแม่ทิ้ง

ท่ามกลางความตกใจและความเสียใจของเพื่อนพี่น้องในวงการและแฟนคลับ กลับมีเหตุการณ์ไม่คาดคิดเกิดขึ้นเมื่อแม่ของคูฮาราได้ยื่นคำร้องต่อศาลเพื่อเรียกร้องมรดกและทรัพย์สินกว่าครึ่งหนึ่งของคูฮาราให้เป็นทรัพย์สินของตนเองหลังการจากไปของลูกสาว โดยอ้างว่าคูฮาราเป็นบุตรสืบทอดทางสายเลือดโดยตรง แม้ว่าตนเองจะไม่เคยอยู่ดูแลหรือจ่ายค่าเลี้ยงดูคูฮาราเป็นเวลามากกว่าสิบปีหลังจากหย่าร้างกับสามี ต่อมาพี่ชายของคูฮาราได้ทำการยื่นคำร้องต่อศาลเพื่อให้พิจารณาการแบ่งทรัพย์สินอีกครั้ง ซึ่งศาลมีคำตัดสินให้ทำการแบ่งทรัพย์สินในอัตรา 6 ต่อ 4 ที่ปกติจะแบ่งในอัตรา 5 ต่อ 5 หากพี่ชายไม่ยื่นคำร้องดังกล่าว

เนื่องจากภายใต้กฎหมายครอบครัวฉบับปัจจุบันของเกาหลีใต้ ระบุไว้ว่าหากมีคนเสียชีวิตโดยไม่มีคู่สมรสหรือบุตร บิดามารดาของพวกเขาสามารถรับมรดกได้ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เลี้ยงดูบุตรผู้เสียชีวิตด้วยตนเอง ยกเว้นในกรณีรุนแรง เช่น การฆาตกรรมหรือปลอมแปลงพินัยกรรม จึงหมายความว่าผู้ปกครองที่ทอดทิ้งบุตรสามารถกลับมาและเรียกร้องมรดกหรือทรัพย์สินของบุตรได้หลังจากการตายของบุตร แม้แต่ในกรณีของพ่อแม่เลี้ยงเดี่ยวก็เป็นเรื่องปกติที่ศาลจะแบ่งทรัพย์สินของบุตรที่เสียชีวิตให้ผู้ปกครองทั้งสองฝ่ายอย่างเท่าเทียม (J.K, 2020)

คำตัดสินของศาลสร้างความไม่พอใจกับสังคมต่อการกระทำของแม่ของคูฮาราอย่างมากและคิดว่าแม่ของคูฮาราไม่สมควรที่จะได้รับทรัพย์สินเท่ากับจำนวนที่ศาลตัดสิน ตลอดเวลาหลายเดือนระหว่างการพิจารณาคำร้อง พี่ชายของคูฮาราได้พยายามผลักดันพระราชบัญญัติคูฮารา เพื่อปกป้องสิทธิและมรดกให้เด็กที่ถูกผู้ปกครองทอดทิ้งละเลย แต่คำร้องนั้นก็ไม่ได้ถูกพิจารณาในครั้งแรกจนกระทั่งมีประชาชนลงชื่อกว่าแสนคน ภายใน 17 วัน (Chan, 2021) ข้อกฎหมายจึงถูกนำมาพิจารณาอีกครั้งและได้รับการรับรองเมื่อวันที่ 27 เมษายน 2564 (Joan, 2021; Snowblack, 2563) ดังที่ได้กล่าวไปข้างต้น

แม้ว่าพระราชบัญญัติคูฮาราจะได้รับการพิจารณารับรองแล้ว แต่ก็ไม่สามารถนำมาใช้ในกรณีของครอบครัวของคูฮาราได้ เนื่องจากการพิจารณาตัดสินคดีคำร้องได้จบไปก่อนที่จะมีการรับรองกฎหมายนี้ อย่างไรก็ตามพี่ชายของคูฮารามีความตั้งใจให้กฎหมายนี้เป็นของขวัญชิ้นสุดท้ายแก่น้องสาวของเขาและจะนำมรดกที่ได้มาก่อตั้งมูลนิธิเพื่อช่วยเหลือพ่อ/แม่เลี้ยงเดี่ยว บุตรที่มีความยากลำบาก และอีกหลายครอบครัวที่ต้องประสบกับเหตุการณ์เช่นเดียวกับกรณีครอบครัวของพวกเขา ให้ได้รับผลประโยชน์อย่างยุติธรรม (Chan, 2021)