บุคคลฆ่าความโกรธได้ย่อมนอนเป็นสุข
ในอีกหนึ่งพระสูตรที่สอดรับกันของคำพระผู้มีพระภาคเจ้าในเรื่องโทษของความโกรธ
ด้วยนางพราหมณีซึ่งเป็นผู้เลื่อมใสหยั่งลงมั่นไม่หวั่นไหวในพระพุทธเจ้า พระธรรมและพระสงฆ์
ด้วยทำให้พราหมณ์ภารทวาชโคตรโกรธและกล่าวว่าเป็นหญิงถ่อย
ที่กล่าวคุณของสมณโล้นต่อหน้า จึงต้องการจะยกวาทะต่อพระพุทธเจ้า
ด้วยอาการเข้าไปสนทนาปราศัยและกล่าวกับพระศาสดาว่า...
ด้วยนางพราหมณีซึ่งเป็นผู้เลื่อมใสหยั่งลงมั่นไม่หวั่นไหวในพระพุทธเจ้า พระธรรมและพระสงฆ์
ด้วยทำให้พราหมณ์ภารทวาชโคตรโกรธและกล่าวว่าเป็นหญิงถ่อย
ที่กล่าวคุณของสมณโล้นต่อหน้า จึงต้องการจะยกวาทะต่อพระพุทธเจ้า
ด้วยอาการเข้าไปสนทนาปราศัยและกล่าวกับพระศาสดาว่า...
ข้าแต่พระโคดม พระองค์ย่อมชอบใจการฆ่าธรรมอะไรเป็นธรรมอันเอก ฯ”
พระศาสดาตรัสตอบว่า....
“บุคคลฆ่าความโกรธได้ย่อมนอนเป็นสุข
ฆ่าความโกรธได้ย่อมไม่เศร้าโศก
ดูกรพราหมณ์ พระอริยะเจ้าทั้งหลาย
ย่อมสรรเสริญการฆ่าความโกรธ อันมีมูลเป็นพิษ มีที่สุด (ยอด )
อันคืนคลาย เพราะว่าบุคคลฆ่าความโกรธนั้นได้แล้ว ย่อมไม่เศร้าโศก ฯ”
พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๗ สังยุตตนิกาย สคาถวรรค หัวข้อ ๖๒๘-๖๓๐
ด้วยภาษิตนี้จึงทำให้พราหมณ์ภารทวาชโคตรมีความเลื่อมใส
ในพระธรรมของพระพุทธเจ้าและได้ขออุปสมบทในสำนักของพระศาสดา
และมีเพียรส่งถึงไม่นานก็ได้ทำที่สุดของทุกข์ได้
ท่านพระภารทวาชได้เป็นพระอรหันต์รูปหนึ่งในบรรดาพระอรหันต์ทั้งหลาย ดังนี้
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
