"อำนาจแห่งการเสียสละ"
" .. เป็นได้ชัด ๆ เห็นชัด ๆ บางทีเราขึ้นรถไฟไปกรุงเทพ แต่ก่อนทางรถยนต์ยังไม่มี
มีแต่รถไฟ ไปตอนเช้าต้องไปตามขบวนรถไฟไปแต่เช้า
เรื่องอดเรื่องอิ่มเราไม่เคยสนใจกับมัน แต่วันนั้นไม่ฉันละ ออกจากนี้ไปขึ้นรถไฟตอนเช้าไป
เราตั้งใจว่าจะไม่ฉัน อยู่โคราชไปกรุงเทพ ครั้นเวลาไปแล้วมีพระอุปัชฌาย์ไป แล้วอยู่ ๆ
เขาเอาอาหารมาทางรถไฟ
เขาไปเอาตู้เสบียงมากองเต็มพะเนินเทินทึกนะ แถวนั้นได้กินด้วยกันหมดเลย อย่างนั้นแล้ว
ไม่อดนะ เวลาจำเป็นมันหากเป็นเอง เราเรียกว่า เหลือเฟือเขาเอามาให้ .. "
หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน