จง สงเคราะห์ ผู้อื่นด้วย การให้รู้อริยสัจ

ภิกษุ ทั้งหลาย. ! พวกเธอเอ็นดูใคร และใครถือว่าเธอ
เป็นผู้ที่เขา ควรเชื่อฟัง เขาจะเป็นมิตรก็ตาม อำมาตย์ก็ตาม
ญาติ หรือ สายโลหิตก็ตาม; ชนเหล่านั้น
อันเธอ พึงชักชวน ให้เข้าไปตั้งมั่น
ในความจริง อันประเสริฐ สี่ประการ
ด้วยปัญญาอันรู้ เฉพาะ ตามที่เป็นจริง
ความจริง อันประเสริฐ สี่ประการอะไรเล่า ? สี่ประการคือ
ความจริง อันประเสริฐคือ ทุกข์,
ความจริง อันประเสริฐคือ เหตุให้เกิด แห่งทุกข์,
ความจริง อันประเสริฐคือ ความดับไม่เหลือ แห่งทุกข์,
และความจริง อันประเสริฐคือ ทางดำเนิน ให้ถึงความดับ ไม่เหลือแห่งทุกข์.
ภิกษุ ทั้งหลาย. ! เพราะเหตุนั้นในเรื่องนี้
เธอพึง ประกอบ โยคกรรม อันเป็น เครื่องกระทำให้รู้ว่า
"ทุกข์ เป็นอย่างนี้,
เหตุให้เกิดขึ้น แห่งทุกข์ เป็นอย่างนี้,
ความดับ ไม่เหลือแห่งทุกข์ เป็นอย่างนี้,
ทางดำเนิน ให้ถึง ความดับ ไม่เหลือแห่งทุกข์ เป็นอย่างนี้"
ดังนี้.
มหาวาร. ส°. ๑๙/๕๔๔/๑๗๐๖.