แนวทางแก้ความโกรธ : หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ

ความโกรธล่ะ..เอาอะไรมาระงับมัน พระศาสดาก็ทรงสอนให้สมาทานมั่นในศีล ถ้าบุคคลใดเคารพในศีลจริงๆ ถวายชีวิตบูชาต่อศีลจริงๆ

ถ้าไม่ขาดเด็ดก็เรียกว่า ศีลก็เศร้าหมองเพราะกลัวศีลจะเศร้าหมองเลย "อดกลั้น" เอา อยากโกรธก็ไม่โกรธ อยากทะเลาะวิวาทกับใครก็ไม่ทะเลาะ

เพราะกลัวศีลจะเศร้าหมอง กลัวศีลจะขาด 

อันนี้เป็นธรรมสำหรับสนับสนุนศีลให้บริสุทธิ์ให้มั่นคง ถ้าหากว่าไม่เจริญเมตตากรุณาธรรมให้เกิดขึ้นอย่างนี้ เดี๋ยวความโกรธมันก็เกิดขึ้นมาอีกแล้ว

บุคคลจะไปข่มใจละมัน มันก็เพียงแต่ไปซ่อนตัวอยู่เฉยๆนี่แหละ มันไม่ได้เบาบางออกไปห่างไปจากจิตใจเท่าไรนัก ครั้นพอเผลอๆมันก็โผล่ขึ้นมาอีก พอมีเหตุมากระทบกระทั่ง ทีนี้ถ้าบุคคลมีธรรมะอยู่ในใจ มีเมตตากรุณาอยู่ในใจเสมอๆไปอย่างนี้

เรานึกคิดอย่างนี้เสมอๆไป พอเมื่อบุคคลเช่นนั้นแหละมาชวนทะเลาะวิวาทเข้าไป มันก็รู้ตัวได้ทันที..ไม่แล้ว ไม่เอาแล้วทะเลาะวิวาทกันไปก็ไม่ได้ดิบได้ดีอะไร มีแต่ได้ชั่ว มีแต่เป็นบาปอกุศล มีแต่เป็นกรรมเป็นเวร ไม่มีดีสักหน่อยเดียว หรือว่าทะเลาะกัน เรามีกำลังเหนือกว่าเขา เราเอาชนะเขาได้อย่างนี้..ก็ชนะได้แต่ร่างกายนั่นแหละ

แต่จะไปเอาชนะใจของเขาไม่ได้เลย เขาก็ผูกอาฆาตไว้บัดนี้ เขาพยายามเมื่อตนเผลอเมื่อใด เขาได้ช่องเมื่อไรเขาก็ตอบแทนทันทีเลย เมื่อเขาเล่นงานกับเรา เราก็เล่นงานกับเขา เวรต่อเวรแล้วก็ผูกพันกันไปอยู่นั้น ไม่รู้จักจบจักสิ้น