รักษาศีลให้รักษาใจ : หลวงปู่คูณ สุเมโธ
พระอาจารย์คูณ สุเมโธ
วัดป่าภูทอง
อ.บ้านผือ จ.อุดรธานี
...
พูดถึงเรื่อง "ศีล" พวกเราอย่าเห็นว่ามันเป็นของเล่น
เป็นของธรรมดา เป็นประเพณีเฉยๆ
เวลารับเป็นประเพณี จะถวายอะไรก็มะยัง ภันเต
จะทำอะไรก็มะยัง ภันเต ก็ดีเหมือนกันล่ะ เออ มะยัง ภันเต
เผื่อให้ผู้เฒ่าโบราณเพิ่นว่า ยังหน่อยๆช่วงที่สมาทาน
ติสะระเณนะสะหะปัญจะสีลานิยาจามะ ฯลฯ
เออ เว้นจากฆ่าสัตว์ เว้นจากลักทรัพย์
เว้นจากล่วงเกินลูกเพิ่นผัวเพิ่น เมียเพิ่น
เว้นจากการพูดไม่จริง เว้นจากดื่มสุราเมรัย
เมื่อสมาทานแล้วอย่างนั้นแล้วก็ใจเพิ่นว่า
กายก็บริสุทธิ์วาจาก็บริสุทธิ์ เป็นผู้มีศีล ว่าซั่น
เออ พอออกจากช่วงสมาทานแล้วไปแล้วไปหรือว่านี่
บ่รักษาเด้ นั่นล่ะ พอมีศีลก็พอมีศีลมาโล่ด
เวลามาโล่ดหน่อยๆเดี๋ยวนึงบาดนิ
โอ๋ย... มีแต่จะนำไปทำพิธีถวายของเท่านั้น
ออกจากวัดไปแล้วไปเข้าวัดไคแน
พอมีศีลอยู่ดอกเพิ่นเข้าวัด บ่กล้าตั๋วกันดอกว้า..เนาะ
เอ้อ บ่กล้าเอาเหล้าไปกินกันในวัดดอกว้า (หลวงปู่หัวเราะ)
บ่กล้าไปล่วงเกินผัวเพิ่นเมียเพิ่นอยู่ในวัดดอก
ก็จะไปศีลบริสุทธิ์ดีอยู่ในวัด นั่นล่ะคือบ่กล้าลักของกันดอก
เออ ไปนำวัด หาทำบุญก็ได้
นั่นล่ะคันบ่รักษานี่ ปานนี้มันรักษาจะให้รักษาใจนี่
ให้รักษามันง่ายๆให้รักษาโตที่มันรักษายากมันมีกิเลส
ยังที่มันพาให้รักษายาก จะว่ามารักษาศีลนี่
ถ้าเฮารักษาบ่ยากดีๆเด้คันเฮารักษาตัวนั่นได้
รักษา "ตัวใจ" นี่ได้ คันรักษาใจบ่ได้นี่
มารักษาศีลเพิ่นก็ว่ามันรักษายาก นั่นล่ะจึงว่า ให้รักษาใจ
ให้นำธรรมะคำสอนของพระพุทธเจ้า เข้าไปอบรมใจเจ้าของ สอนใจ
ให้ใจมีความเมตตาแก่สรรพสัตว์ทั้งหลาย
ฝึกใจเจ้าของให้ใจมีเมตตา มันก็บ่ไปกล้าฆ่าหยังหรอก
สัตว์ตัวน้อยๆมันก็บ่กล้าฆ่าหรอก บ่ว่าแต่สิไปฆ่าคน
เพราะมันมีเมตตาอยู่แล้ว ลักของผู้อื่นก็บ่กว้าสิไปลักดอก
เอ้อ เมตตาเขาแล้ว หยุดแล้ว ย่านเขาเสียดายของเขาคือเฮา
คือเจ้าของนั่นแล้ว ผู้ใดมาเอาก็เสียดาย
เออ เขาก็โกรธ เขาก็เคียด เขาก็สาปเขาก็แช่งแล้ว นั่นล่ะ
ถึงแม้นเขาบ่สาปบ่แช่งมันก็บาปของมันอยู่ในโตนั่นล่ะ
ไปฆ่าสัตว์คือกัน เขาก็โกรธเขาก็เคียดเขาก็สาปก็แช่งแล้ว
เขาจองกรรมจองเวรแล้ว นั่นล่ะ แม่นจึงอย่าไปเฮ็ด มันบ่ดี
บ่แม่นเพิ่นสอนแล้วฯ เพิ่นให้เจ้าของเฮ็ดดีใส่เจ้าของเด้
เพิ่นว่า หือ จะมาให้รักษาศีลห้ามันสิได้กินหยังเพิ่นว่า
หืย..คนสิอยู่ได้หยังกับศีลห้าหั้น
เออ บ่ได้ฆ่าหยัง บ่ได้เฮ็ดหยังได้เด้ล่ะ
สมัยทุกวันนี้ง่ายสิตาย บ่ต้องฆ่าเขาดอกสัตว์เขาเกิดมามีชีวิต
เออ คือกันกับเฮานี่ล่ะ เขาบ่อยากตายเหมือนกับเฮานี่ล่ะ
เพิ่นเขามีอาชีพหาอาหารให้คนกินเขาอยากได้เงินโน่น
อาหารนั่นก็มีอยู่แล้วดอก ก็หาเอาเงิน
แล้วมันสิบ่ได้ไปฆ่าสัตว์เบียดเบียนสัตว์
ไปซื้อเอา แต่ว่าอย่าไปซื้อตัวเป็นมาล่ะ
...
ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนา
แสดงไว้เมื่อวันที่ ๑๒ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๕
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
