พระอาจารย์ : เป็น สองประเด็นคุณโยม คนที่ชอบโกหก เวลาเราเองเราพูดอะไรออกไปมันจะเกิดเป็นภาพอยู่ในใจ เมื่อพูดโกหก ภาพที่เกิดขึ้นในใจคือภาพไม่จริง คนที่โกหกบ่อยๆสุดท้ายตัวเองยังสับสนเลย จำไม่ได้ว่าที่พูดไปมันจริงหรือโกหกกันแน่ ชักงง พออายุมาเข้า อาการขี้หลงขี้ลืมจะเกิดขึ้น ยิ่งพอข้ามภพข้ามชาติ ลักษณะขี้หลงขี้ลืม อัลไซเมอร์ต่างๆ จะเกิดตามมาทำให้เป็นคนปัญญาไม่ดี ความสามารถน้อย ความสับสนและคุณภาพใจที่หย่อนก็จะเกิดขึ้น
ส่วนเรื่องการพูดเสียดแทงคนอื่นให้เขาเจ็บช้ำน้ำใจ คำพูดที่มันเป็นเหมือนคมหอกคมดาบ ถึงคราวตัวเองก็มีทั้งโรคหัวใจด้วยความดันขึ้น อะไรที่ทำให้เขามันจะย้อนกลับตัวหมดเลย ทั้งชาตินี้ด้วยแล้วก็ชาติหน้าด้วย และยังมีวิบากกรรมคือ ไปถึงที่ไหน เราว่าเราอยู่ดีๆ ไม่ได้ทำอะไร จะถูกคนเกลียดโดยไม่รู้ตัว เข้าที่ไหนเขาก็เหม็นหน้าไม่ชอบหน้า จากวิบากกรรมที่เราเองไปทำเอาไว้นี่แหละเข้าที่ไหนแตกที่นั่น เข้าที่ไหนคนเกลียดที่นั่น ชีวิตจะมีแต่ความทุกข์ ลองคิดดูอยู่ในบ้านในครอบครัวก็มีปัญหากับสมาชิกในครอบครัว เข้าสังคมที่ทำงานมีปัญหากับเพื่อนที่ทำงาน ชีวิตจะกลุ้มตลอด เพราะฉะนั้นอย่าทำเลย ให้เราพูดแต่คำที่เป็นคำจริง คำสุภาพ มีประโยชน์ ถูกกาลเทศะ แล้วพูดด้วยจิตเมตตาเป็นวาจาสุภาษิตอย่างนี้เราจะมีแต่ความสุข ความเจริญตลอดไป เจริญพร
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
