คนใจคอหนักแน่นก็ทำบุญกุศลได้มาก

... 

ผู้ใดยังถือว่าตนนับถือพระพุทธศาสนาอยู่อย่างนี้ มันต้องเชื่อบุญเชื่อบาปว่ามีจริง 

ก็ตรงกันข้ามน่ะ บุคคลผู้หมดบาปแล้วก็เข้าสู่ "นิพพาน" เท่านั้นเองนะ 

บุคคลใดหมดบุญแล้ว บุญเก่าก็ไม่มี บุญใหม่ก็ไม่มีก็ลงนรกอันร้ายกาจลูกเดียว 

แล้วก็ไม่มีวันพ้นอีกด้วย ต้องระวังทุกคนนะ อย่าไปประมาทในการสั่งสมบุญกุศล 

พระพุทธเจ้าตรัสไว้ อุปมาไว้เหมือนน้ำหยดชายคา มันหยดไม่ถอย 

มันก็ทำน้ำนั้นให้เต็มโอ่งไหที่ตั้งไว้รองน้ำใต้ชายคานั้นได้เหมือนกันนะ 

ไม่จำเป็นต้องฝนต้องตกมากๆ แม้ฝนตกแต่เพียงเล็กน้อยแต่มันตกไม่ถอย 

ตามกำลังความสามารถของตนของตน เพราะบางคนก็มีความสามารถน้อย 

บางคนก็มีความสามารถมาก ไม่เหมือนกัน คนเรามันเป็นอย่างนั้น 

เขาทำความดีอะไรก็ทำมากๆ ไม่ทำน้อย เช่นภาวนาสมาธิอย่างนี้ก็นั่งภาวนาเอา 

เอาจริงๆจังๆ อธิษฐานใจลงไป ถ้าใจนี้ไม่สงบรวมลงเป็นหนึ่งก็จะไม่ลุกจากที่นั่งนี้ 

ตายกับนี่ ใจเด็ดเดี่ยวสละตายลงเพื่อความสงบใจ มันทำลงไปอย่างนี้ 

อธิษฐานใจลงไปอย่างนี้ ทำความเพียร เจริญพระกรรมฐานไป 

ถ้าใจนั้นไม่สงบก็ไม่เคลื่อนออกจากอิริยาบถสมาธินี้เลย 

เอาไปเอามามันกลัวตายมันก็รวมลงแหละ มันเจ็บมันปวดมาก 

ผู้นั้นเรียกว่า "รักษาความสัตย์ความจริงใจไว้" มันจะเจ็บปวดยังไง 

ก็ไม่ยอมละความสัตย์ความจริงนั้น ไอ้อย่างนี้จิตมันก็ทนไม่ไหวนะมันต้องรวมลง 

นั่นเรียกว่า "คนใจคอหนักแน่น" คนเคยรักษาความสัตย์ความจริงใจมา 

คนที่ไม่เคยตั้งความสัตย์ความจริงใจใส่ตนของตนเลยเนี่ย 

เป็นคนเหลาะแหละเหลวไหล เอาจริงเอาจังอะไรไม่ได้ 

มันจะทำให้บุญบารมีแก่กล้าขึ้นได้ ก็โดยอาศัยสัจจบารมีนี่แหละ 

คนไม่มีความสัตย์ความจริงใจแล้วเป็นคนจับจดจับจ่อทำอะไรไม่จริงไม่จัง 

ไม่ได้รับผลเท่าที่ควร เมื่อเป็นเช่นนี้บุญบารมีมันก็แก่กล้าไม่ได้ 

ดังนั้นให้พึงพากันตั้งอกตั้งใจทำความเพียรเพ่งพินิจในดวงจิตนี้ให้ดีๆ 

อย่าให้มันอ่อนแอท้อแท้ ต้องปลุกปลอบใจนี้ให้เข้มแข็งอยู่เสมอ 

มันจึงจะต่อสู้กับนีวรณธรรมห้าอย่างนั้นได้ ถ้าใครไม่ต่อสู้ 

เอาชนะนิวรณ์ห้านี้ไม่ได้ จิตใจก็ไม่เป็นสมาธิ 

จิตใจก็อ่อนแอเหลาะแหละเหลวไหลไปตามเรื่อง