บุญเหมือนเงาตามตัว บาปเหมือนแอกทับคอวัว

...

ผู้ชอบบุญนั้นมันต้องพิจารณาเห็นด้วยตนเองว่า 

การทำบุญนี้มันต้องมีผลเป็นสุขแน่นอน

เห็นแจ้งด้วยปัญญาของตนแล้ว 

แล้วก็เชื่อพระปัญญาตรัสรู้ของพระพุทธเจ้าด้วย 

สุโข ปุญฺญสฺส อุจฺจโย การสั่งสมบุญนำมาซึ่งความสุขดังนี้ 

นี่ พระพุทธเจ้าเล็งญาณพิจารณาเห็นแล้ว 

บุคคลที่จะมีความสุขมากน้อยเพียงใดนั้น

มันขึ้นอยู่กับบุญกุศลความดีที่บุคคลทำเท่านั้นเองแหละ 

พระองค์รู้แจ้งด้วยปัญญาแล้ว 

คนไปที่ไหน เงาก็ไปที่นั่น ติดตามไปอยู่อย่างนั้น 

อันบุญกุศลที่บุคคลกระทำบำเพ็ญให้เกิดมีในจิตใจของตนแล้ว

ก็ย่อมติดตามบุคคลผู้นั้นไปทุกแห่งทุกหน 

แม้ว่าละโลกนี้ไปแล้วบุญกุศลก็ไม่ทอดทิ้ง 

ก็นำดวงจิตไปเกิดที่สุขสบายต่อไปเหมือนกับเงาติดตามตัว 

พระพุทธเจ้าเปรียบเทียบไว้อย่างนี้ 

ความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า ทนทุกข์ทรมานนะบรรดาวัวควายที่มนุษย์เอาแอกทับคอ

แล้วก็เขาก็ไล่ให้ดันล้อดันเกวียนที่บรรทุกสัมภาระอันหนักไปตามทาง 

แสนทุกข์แสนยากแสนลำบาก ฉันใดบาปอกุศลที่บุคคลกระทำในโลกนี้แล้ว

มันก็ย่อมติดสอยห้อยตามไปอำนวยผลให้เป็นทุกข์ในชาติต่อๆไป 

มันตามมาทันเมื่อไรมันให้ผลเมื่อนั้น คนผู้นั้นตายโหง ไม่ได้ตายดี 

ไม่ได้เจ็บป่วยไข้หลายวันหลายเดือนแล้วจึงตาย 

เกิดตกต้นไม้ตาย ควายชนตาย รถชนตาย รถคว่ำตาย 

ตึกถล่มตาย เครื่องบินตกตาย หมู่นี้มันล้วนตั้งแต่อุปฆาตกรรม 

กรรมที่เขาทำไว้แต่ชาติก่อนนั้นมันตามมาตัดรอนชีวิตเข้าไป

ให้ตายลงโดยที่ไม่ถึงเวลาที่ควรจะตายก็ตายเสียอย่างนี้นะ 

นี่แหละไอ้ที่คนเกิดอุบัติเหตุตายโหงตายห่าอยู่หมู่นี้ นี่โหย..

มันล้วนตั้งแต่ชาติ ถ้าเอามาเทียบกับคำสอนของพระพุทธเจ้าแล้ว

ก็ล้วนแต่กรรมชั่วที่คนเหล่านั้นแหละทำมาแต่ก่อนนู่น 

ไปทำให้คนอื่นล้มๆตายๆลงด้วยอุบัติเหตุอย่างใดอย่างหนึ่ง 

...