ไม่หมดกิเลสก็เวียนเกิดแก่เจ็บตายไม่สิ้นสุด

ไม่หมดกิเลสก็เวียนเกิดแก่เจ็บตายไม่สิ้นสุด : หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ

พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ 
วัดอรัญญบรรพต 
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย 

... 

มี "คนขอทาน" คนหนึ่งไปเที่ยวขอรับเศษอาหารจากพระในวัด 
วันหนึ่งไปขอเศษอาหารจาก "พระอานนท์" 
พระอานนท์ท่านเห็นท่านเอ็นดู ท่านก็แนะนำว่า 
เธอน่ะทำไม๊มาเที่ยวถือกะลาขอทานเขากินอยู่อย่างนี้ 
เธอมาบวชเสียไม่ดีเหรอ ไอ้คนอนาถาคนนั้นก็ตอบท่านว่า 
โอ๋ยคนอย่างผมน่ะใครจะบวชให้ ไม่มีใครเหลียวแลหรอก 
เอ้าถ้าเธอมีศรัทธา ฉันนี่แหละจะบวชให้ 
ถ้าอย่างนั้นผมก็บวช พระอานนท์เลยบวชให้ 
ก็เพื่อนคงมีบุญได้ทำมาแต่ก่อนมากมายน่ะแหละ 
แต่มันมีกรรมไม่ดีอย่างใดอย่างหนึ่งให้ผลกลายเป็นคนจน 

เมื่อบวชแล้วเพื่อนก็ไม่ทิ้งกะลาอันนั้นน่ะ 
เก็บไปอยู่ผ้านุ่งพันตัวนั่นผืนหนึ่งก็เก็บไป 
เอาเชือกผูกแล้วแขวนไว้กิ่งไม้หัวทางจงกรม 
เมื่อเดินจงกรมไปมา แล้วมันเกิดกระสันอยากสึกขึ้นมา 
ก็ไปยืนอยู่ใกล้กันกับผ้ากับกะลาอันนั้นแล้วก็สอนตัวเองว่า 

เธอนะ เธอสึกออกไปเธอก็จะไม่พ้นจากกะลาใบนี้ 
ไม่พ้นจากผ้าขาดๆเก่าๆผืนนี้แหละ 
เธอจะต้องได้ประสบความทุกข์เหมือนที่เป็นมาแล้วนั่นแหละ 

ท่านก็สอนตัวเองเข้าไป ใจมันก็เลยถอยหั่นนิไม่อยากสึก 

วันต่อไปนั่นถ้ามันกระสันขึ้นมาก็เอ้า 
ไปยืนสอนตัวเองอยู่กับกะลากับผ้าผืนนั้นแหละ 
เอาไปเอามาท่านก็หลุดพ้นจากกิเลสตัณหาได้ 
เพราะอุบายอันนั้นแหละแล้วท่านก็ไม่ไปหาผ้าผืนนั้นอีก 
ไม่ไปหากะลานั้นต่อไป พระเณรทั้งหลายสังเกตแล้วก็ถาม 
เอ๊ะ ทำไมท่านอาจารย์จึงไม่ไปหาผ้าผืนนั้น 
ไม่ไปหากะลาใบนั้นอีกหรอ 
โอ้ กิจที่เราต้องไปหากะลากับผ้าผืนนั้นไม่มีแล้ว 

พระปุถุชนไม่รู้เรื่องนี่ก็หาว่าท่านอวดอุตตริมนุสสธรรม 
ไปทูลฟ้องพระศาสดา พระองค์จึงรับรองให้ว่า 
เป็นความจริง เธอหมดกิจแล้ว พระทั้งหลายจึงได้เชื่อ 
หายสงสัยจึงได้แสดงความเคารพนับถือเต็มที่ 

ไอ้อย่างนี้น่ะคนเรา จึงว่า 
ทุกคนที่เกิดที่วนเวียนเกิดแก่เจ็บตายอยู่ในโลกอันนี้น่ะ 
ถ้ายังไม่ละกิเลสให้หมดสิ้นไปไม่ได้ 
ยังไม่เห็นแจ้งซึ่งพระนิพพานตราบใดแล้ว 
ก็จะต้องวนเวียนเกิดแก่เจ็บตายอยู่อย่างนี้แหละ ไม่มีสิ้นสุด 

บางชาตินั้นหลงใหลไปทำบาป มีปาณาติบาตเป็นต้นเข้า 
ตายลงไปก็ลงไปไหม้อยู่ใน นรกอบายภูมิ นู่นล่ะทีนี้ 
ชาติใดเกิดมาในโลกนี้มีสติสัมปชัญญะระลึกถึงบาปถึงบุญได้ 
บาปไม่ทำ ทำแต่บุญกุศลไป เมื่อหมดอายุสังขารแล้ว 
ก็ไปบังเกิดในสวรรค์ มีความสุขยืนยาวนาน 
แต่บนสวรรค์ก็มีขอบเขตเหมือนกัน 
บุญที่ไปตกแต่งให้มีความสุขนั้นหมดลงแล้วก็อยู่ไม่ได้ 
ก็ต้องเคลื่อนจากสวรรค์มาเกิดในโลกนี้อีก 

... 

ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ 
"เหตุปัจจุบันของชีวิต"

ไม่หมดกิเลสก็เวียนเกิดแก่เจ็บตายไม่สิ้นสุด

เครดิต :
 

ข่าวดารา ข่าวในกระแส บน Facebook อัพเดตไว เร็วทันใจ คลิกที่นี่!!
กระทู้เด็ดน่าแชร์