รักษาบุญกุศลด้วยการภาวนา

พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ 

วัดอรัญญบรรพต 

อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย 

... 

ก็ชื่อว่า มีอุปการคุณ หรือพระราชามหากษัตริย์เจ้านาย 

ผู้ได้ปกครองประเทศชาติบ้านเมืองให้อยู่เย็นเป็นสุขอะไรหมู่นี้นะ 

ล้วนแต่เป็นผู้มีคุณต่อตนทั้งนั้น ดังนั้นการที่ตนได้สละเงินทองข้าวของ 

ออกไปให้กับบุคลดังได้กล่าวนามมานี้ ชื่อว่า “ให้โดยบูชาพระคุณ” 

ของท่านผู้มีอุปการะแก่ตน ทีนี้เมื่อการให้การบริจาคมีอย่างนั้นแล้ว 

ความเบียดเบียนกันมันก็มีไม่ได้เลย 

ที่จะให้สัตว์ทั้งหลายเป็นสุขทั่วหน้ากันน่ะ 

มันก็เบียดเบียนบุคคลอื่นและสัตว์อื่นไม่ได้เลย ก็ชื่อว่าเป็น “ผู้มีศีล” 

เมื่อตนทำใจให้สงบอย่างไรในเวลานั่งสมาธิภาวนาอยู่แล้วอย่างนี้นะ 

เราก็ออกจากสมาธิภาวนามาแล้วก็พยายามมี “สติสัมปชัญญะ” 

รักษาจิตที่ตั้งมั่นลงไว้นั้นให้มันตั้งมั่นต่อบุญต่อคุณทั้งหลาย 

ดังกล่าวมาแล้วนั้นให้สม่ำเสมอไป อันนี้เรียกว่า 

เราบำเพ็ญกุศลให้ครบวงจรนะให้พึงเข้าใจ 

แล้วก็ยังดึงดูดให้กระทำกุศลความดียิ่งๆขึ้นไป 

เพราะว่ามันมีบุญกุศลที่เราสั่งสมมานั้นหนุนเนื่องจิตใจ 

ให้พอใจในการบำเพ็ญบุญกุศลเรื่อยไปน่ะ 

บุญกุศลหากดลบันดาลให้เราฉลาดให้เรามีปัญญา 

รู้ว่าบุญที่เราทำมานี่ยังน้อยไป ยังไม่พอ ยังไม่เต็ม 

มันหากบอกอยู่ในตัวนั่นแหละ อย่านอนใจ อย่าประมาท 

นี่..ถ้าบุญเรามีจริงๆนะเราได้สั่งสมมามากจริง 

บุญกุศลนี้ก็จะเตือนจิตไม่ให้ประมาท 

ให้รีบเร่งสั่งสมบุญกุศลเรื่อยไปทีเดียว 

ประกอบความเพียรไม่เห็นแก่หลับแก่นอนทั้งกลางวันกลางคืน 

ยืนเดินนั่งนอนก็สำรวมตนอยู่ในกุศลคุณงามความดีเรื่อยไป 

ก็สำรวมระวังรักษาญาณความรู้อันนี้ไว้ให้สม่ำเสมอไปเรื่อย 

ก็ได้ชื่อว่า "รักษาบุญกุศลอย่างสูงไว้" เมื่อรักษาสูงไว้แล้ว 

อย่างกลางอย่างต่ำนี้ก็ชื่อว่าได้รักษาไว้ได้หมดเลยทีเดียวน่ะ 

ไม่สูญหายไปไหนแล้ว ขอให้พยายามรักษาญาณความรู้ 

ที่เราบำเพ็ญให้เกิดให้มีขึ้นในจิตใจของเรานี้ไว้ให้ได้ 

อย่าให้เสื่อม เพราะว่าญาณความรู้ในขั้นนี้นะ 

มันก็ยังเป็น “โลกียธรรม” อยู่ ยังไม่เป็น “โลกุตตรธรรม” ก่อน 

ต่อเมื่อได้บำเพ็ญญาณความรู้อันนี้มากๆเข้าไป 

จนกลายเป็น “มรรคสมังคี” ได้แล้วอย่างนี้นะ 

เมื่อนั้นแหละมันถึงจะละสังโยชน์ 

คือ กิเลสซึ่งมันข้องอยู่ในจิตใจนี้นะให้ขาดออกไปเลย 

จิตหนักแน่นต่อกุศลธรรมอย่างเดียวไม่คิดไปทางอกุศลเลย 

“อธิปัญญา” ปัญญายิ่ง ปัญญาความรู้ความฉลาด 

ในธรรมของจริงคือ “อริยสัจธรรมทั้งสี่” นี้นะ 

ที่ท่านเรียกว่า อธิปัญญา ปัญญายิ่ง อันนี้แหละ 

...