ใจผ่องใสได้เพราะมีสติสัมปชัญญะ

ใจนี่มันจะผ่องใสสะอาดได้ก็เพราะเรามี "สติสัมปชัญญะ" ระลึกเข้ามาเพ่งอยู่ภายในนี้ เพ่งให้มันนึกพุทโธอย่างนี้นะ ถ้าไม่มีสติแล้วมันจะไม่นึกพุทโธน่ะมันเป็นอย่างนั้น ถ้ามันไม่มีสติน้อมเข้ามาภายในนี้แล้วมันจะไม่รู้ลมหายใจเข้าออกนี้เลย ถ้ามันไม่มีสติแล้ว มันจะไม่สามารถจะดูอัตภาพร่างกายอันนี้ให้เห็นได้ 

เพราะฉะนั้นอะไร้อะไรมันก็อยู่ที่สติสัมปชัญญะนี่แหละ ธรรมสองอย่างนี่นับว่าเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงของการฝึกตนได้เป็นอย่างดีเลย ถ้าขาดคุณธรรมสองอย่างนี้แล้ว คุณธรรมอื่นๆก็เกิดขึ้นไม่ได้เลย ย่อมเจริญไม่ได้ เพราะว่า มันระลึกไม่ได้ มันรู้ไม่ได้ เมื่อระลึกไม่ได้มันก็รู้ไม่ได้ เป็นอย่างนั้น อย่างเราระลึกเข้ามาหาจิตอย่างนี้นะ ถ้าไม่ระลึกเข้ามานี่มันก็จะไม่รู้จักจิตตัวเอง เพราะว่าจิตมันอยู่ภายในนี่ มันอาศัยอยู่ในหทัยวัตถุนี้ ดังนั้นพระศาสดาจึงได้ทรงแสดงไว้ในพระธรรมคุณนั้นน่ะ ธรรมที่พระผู้มีพระภาคเจ้าแสดงไว้ดีแล้วนะผู้ปฏิบัติจะพึงรู้เองเห็นเองและก็ไม่อ้างกาลอ้างเวลา ผู้ใดน้อมเข้ามาก็ให้ผลทุกเมื่อเลย