เพราะคิดจึงยึด เพราะยึดจึงอยาก เพราะอยากจึงไม่จบภพชาติ

ความคิด...เป็นเสมือนต้นตอของชีวิต. ทุกชีวิตมิได้ มีความเป็นเอกภาพแห่งตัวเอง. จะต้องตกอยู่ใน อิทธิพลของ ความคิด เมื่อความคิดถูกมรรคปัญญาควบคุม. สังขารตัวปรุงก็จะถูกขจัดไป. จะเหลือเพียงเนื้อแท้แห่งความผุดผ่องของความคิดฝ่ายสัมมาทิฐิล้วนๆ. จงทำความรู้สึกตัวอยู่ทุกขณะ ใช้สติเฝ้ามองดู ความคิด ทุกภาวะที่เกิด. นี่เป็นวิถีทางที่จะ ทําให้กระแสชีวิตของเราให้เรียวบางลงจาก การห่อหุ้มของ โมหะ โทสะ โลภะ อันเสมือนเปลือก และกะพี้ของชีวิต ก็จะเหลือแก่นอันบริสุทธิ์ล้วนๆ ของชีวิต...