อย่าทิ้งคนที่ดึงคุณให้ลุกขึ้นยืน แล้วร้องไห้ให้คนที่ผลักคุณล้มลงไป

ในชีวิตคนเรา จะต้องพบเจอแน่ๆคือ ผิดหวังและสมหวัง ประปนกันไป ไม่มีใครเลยบนโลกนี้ที่จะสมหวังเพียงอย่างเดียวและไม่มีใครเลยบนโลกนี้ที่จะผิดหวังเพียงทางเดียวดังนั้นแล้วเราต้องเข้าใจว่าหากวันใดที่เราทุกข์เราควรมองหาข้อดีความทุกข์นั้น

ฝนนั้นตกทั่วฟ้าเพียงแต่มันไม่เคยตกพร้อมกัน สิ่งดีๆในชีวิตก็เช่นกัน เกิดขึ้นทุกคน แค่ไม่เคยเกิดขึ้นพร้อมกัน อย่าเอา ช่วงเวลาที่เรามีความทุกข์ไปเปรียบเทียบกับช่วงเวลาคนอื่นที่กำลังมีความสุขเพราะมันคือการเพิ่มทุกข์ในใจเรา

เมื่อเวลาใจเรา ประสบพบเจอทุกข์สิ่งที่เรามองหาไม่ใช่ว่าเมื่อไหร่ความทุกข์นั้นมันจะหมดไปเพราะถึงยังไงมันก็ต้องหมดไปตามกาลเวลาของมันเมื่อเราทุกข์เราควรเรียนรู้ทุกข์และมองหาข้อดีของทุกข์นั้นเช่นเมื่อฝนตกเราก็ไม่ต้องไปคิดว่าเมื่อไหร่มันจะหยุดตก เราอาจจะมองหาว่าในสายฝนนั้นยังมีสายรุ้งที่สวยงามปรากฏอยู่

ในค่ำคืนที่โหดร้ายอีกไม่นานพรุ่งนี้ก็เช้าวันพรุ่งนี้ยังไงก็ต้องมาถึงแต่เราอาจจะต้องอดทนรอกับค่ำคืนที่ เงียบเหงาและโศกเศร้าหากเรามัวคิดแต่ว่าเมื่อไหร่จะเช้าเราก็มัวแต่จะทุกข์เพิ่มแต่ถ้าเราคิดว่าค่ำคืนที่มืดมนนั้นเรายังเห็นดวงดาวสว่างสดใสเราก็จะทุกข์น้อยลง เมื่อไหร่ที่เรามีความทุกข์หากเรามองว่าเรามีเพื่อนคอยสนับสนุนคอยเคียงข้างช่วยเหลือเราให้หายจากทุกข์เราก็ค้นพบว่าชีวิตนี้ฉันโชคดีที่มีทุกข์เพราะทุกครั้งที่ฉันผ่านทุกฉันพบว่าฉันมีคนที่รักฉันคอยผ่านมาด้วยกัน

Cr:: 
dhammatan
•