ทีมหมูป่าปลอดภัยเพราะสมาธิ : สมาธิระงับความหิวได้จริงหรือ ?

น้อง ทีมหมูป่า ปลอดภัยเพราะการทำสมาธิ : สมาธิระงับความหิวได้จริงหรือ ?

หลายคนคงเกิดความสงสัยไม่น้อยว่า ทีมหมูป่า อะคาเดมี รอดพ้นและปลอดภัยจากอันตรายในถ้ำหลวงได้อย่างไร หลายสำนักข่าวต่างรายงานว่า โค้ชเอก นายเอกพล จันทะวงษ์ ผู้ช่วยกุนซือหนุ่มวัย 25 ปี เป็นคนมีสติและชอบทำสมาธิ เพราะก่อนจะมาเป็นโค้ชให้ ทีมหมูป่าอะคาเดมี นั้น เคยบวชเป็นพระ ศึกษาพระธรรมมาเป็นเวลา 10 ปี

โค้ชเอกชอบสอนน้อง ๆ ให้นั่งสมาธิ หลังจากซ้อมฟุตบอลเสร็จ ซึ่งหลายคนที่สนิทหรือใกล้ชิดกับโค้ชเอกตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า โค้ชเอกคงให้น้อง ๆ นั่งสมาธิ เพื่อระงับความหิว

พระอาจารย์เอกพล ชุตินธโร พระวัดเสาหิน จังหวัดลำพูน เป็นพระที่บวชมาพร้อมกับโค้ชเอกยืนยันว่า

"เชื่อมั่นว่าโค้ชสามารถดูแลเด็กได้ เพราะเป็นคนที่แข็งแรงและมีสติปัญญาดี คงใช้สมาธิที่บวชมาเป็นระยะเวลา 7-8 ปี ในการแก้ไขปัญหาได้เป็นอย่างดี

"โค้ชเอกเป็นคนธรรมะ ธรรโม นอบน้อมถ่อมตน และรักเด็ก เห็นในคลิปแล้วโค้ชมีสภาพที่อิดโรยมาก ที่จริงตอนก่อนจะเข้าถ้ำ โค้ชเตรียมขนมไปเยอะมาก แต่คงให้เด็ก ๆ กินกันหมด ตนไม่ได้กิน เพราะกลัวว่าเด็ก ๆ จะไม่มีอาหารพอประทังชีวิตไปถึงวันที่น้ำลด มีคนบอกว่า โค้ชน่าจะสอนน้อง ๆ ให้นั่งสมาธิเพื่อข่มและลืมความหิว ป้าเชื่อเพราะโค้ชเคยศึกษาธรรมะและบวชเป็นพระที่ลำพูนมานานถึง 10 ปี

คำถามคือสมาธิมีพลังอำนาจช่วยระงับความหิวได้จริงหรือ?

อันนี้ขอตอบว่าจริง แต่ต้องมีสติสัมปชัญญะร่วมด้วย สมาธิอาจเกิดจากการกำหนดลมหายใจเข้า-ออก แต่สติสัมปชัญญะหมายถึงการรู้ตัวว่า เรากำลังรู้สึกอะไรอยู่ อย่างกรณีน้องทีมหมูป่าที่โค้ชให้ทำสมาธิในระหว่างที่ติดอยู่ในถ้ำ ทำสมาธิแล้วพิจารณาความหิว ให้เป็นการรู้ว่าเรากำลังหิว สิ่งนี้เรียกว่า สติสัมปชัญญะ ซึ่งพอเรารู้ว่าหิว แต่จะไม่รู้สึกหิวจนทรมาน

การนั่งสมาธิกำหนดลมหายใจนั้น ศัพท์ในคัมภีร์เรียกว่า "อานาปานสติ" เราจะเห็นว่ามีคำว่า "สติ" ต่อท้าย การกำหนดลมหายใจสังเกตความรู้สึก (เวทนา) ที่เกิดขึ้นเป็นอารมณ์ (สิ่งที่ถูกเรารู้) สามารถทำให้เราละจากความรู้สึกนั้นได้จริง ทำให้จิตมาจดจ่อกับสมาธิ ละจากการสนใจในความรู้สึกที่เกิดขึ้น

มีเรื่องเล่าในคัมภีร์อยู่เรื่องหนึ่งที่อาจทำให้เราเห็นภาพและเข้าใจการทำสมาธิ เพื่อระงับความหิวของโค้ชเอกมากขึ้น

คัมภีร์อรรถกถามหาสติปัฏฐานสูตรกล่าวถึงกลุ่มพระภิกษุ 30 รูป ที่ปฏิบัติสมาธิในป่า ภิกษุตกลงกันว่าจะไม่มีใครยุ่งข้องเกี่ยวต่อกัน จนกว่าจะถึงวันอุโบสถ (ปัจจุบันคือวันพระ)

ปรากฏว่าภิกษุ 14 รูปถูกเสือคาบไปกิน จนมาถึงพระภิกษุรูปที่ 15 เสือมันก็คาบภิกษุรูปนี้ไป พระภิกษุข่มความเจ็บปวดจากการที่เสือทำร้ายไว้ พอถึงวันอุโบสถ ภิกษุนั้นก็ตะโกนเสียงดังว่า "เสือมันคาบกระผมไปแล้ว" พระที่เหลือจึงออกตามหาเพื่อช่วยพระรูปนั้น แต่ไม่สามารถช่วยได้ เพราะเสือคาบท่านไปในช่องเขาที่ยากต่อการเข้าไป

เสือเริ่มกินพระภิกษุจากส่วนเท้าก่อน พระภิกษุทรมานจากการถูกกินมาก แต่พอระลึกถึงคำสอนของพระพุทธเจ้าในเรื่องการทำสมาธิ ท่านจึงข่มความเจ็บปวดนั้นไว้ด้วยพลังแห่งสติสัมปชัญญะ คือท่านสนใจจดจ่ออยู่กับลมหายใจ แต่สำหรับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นนั้น ท่านเพียงสังเกตและพิจารณามันเท่านั้น ท่านทำเช่นนี้จนเสือกินเนื้อหนังของท่านจวนจะถึงส่วนอก ท่านก็บรรลุเป็นพระอรหันต์

อำนาจของสมาธิทำให้เกิดสติสัมปชัญญะคือการตระหนักรู้ หรือรู้ตัวว่าเรารู้สึกอย่างไรในขณะนั้น อย่างพระภิกษุที่ถูกเสือกิน ท่านตระหนักรู้ว่าตนเองเจ็บปวดจนปางตายจากการถูกเสือกิน เริ่มจากเท้าจนมาถึงส่วนอก ในคัมภีร์ระบุว่า ขณะที่เสือกำลังกินเท้าของท่าน ท่านพิจารณาความเจ็ดปวดจนบรรลุขั้นโสดาบัน เสือกินมาถึงหัวเข่า ท่านบรรลุขั้นสกทาคามี เสือกินมาถึงช่วงท้อง ท่านบรรลุขั้นอนาคามี และสุดท้ายท่านบรรลุเป็นพระอรหันต์ในที่สุด ก่อนที่เสือจะกินมาถึงหัวใจ

Secret เชื่อว่าโค้ชเอกบวชเรียนมานาน คงทราบเรื่องพระถูกเสือกินในคัมภีร์นี้เป็นอย่างดี ซึ่งเรื่องเล่านี้สะท้อนให้เห็นคุณของการทำสมาธิ และการมีสติสัมปชัญญะพิจารณาความรู้สึกที่เกิดขึ้น

รวมทั้งที่ผ่านมาโค้ชเอกดำเนินชีวิตอยู่ในธรรมะ เพราะศึกษามานาน ความมีสติและปัญญา ย่อมทำให้สามารถควบคุมสถานการณ์ได้เป็นอย่างดี

Secret หวังว่าเหตุการณ์นี้คงทำให้หลายคนเห็นถึงคุณของสมาธิ และกลับมาสนใจสมาธิกันมากขึ้น

Cr:::goodlifeupdate.com