เช็คดู ลักษณะของคนมีบุญมาก ใช่คุณมั๊ย

ใครคือคนที่มีบุญมาก......ท่านเองก็อาจมีบุญมากได้ด้วยการฝีกฝน

คนที่ทำทานมาก...อาจไม่ใช่คนที่มีบุญมากเสมอไป...คนที่มีศีลมาก...ก็อาจไม่ใช่คนที่มีบุญมาก...แล คนที่ทำสมาธิมาก ก็อาจไม่ใช่คนที่มีบุญมากเช่นเดียวกัน

คนที่ทำทานมาก......อาจเป็นเพียงคนที่รู้จักเสียสละมาก...แต่ถ้า ในชีวิตประจำวัน นั้น......ยังเป็นคนที่ขี้หงุดหงิดขี้บ่น...รู้สึกว่ามีแต่เรื่องที่ไม่น่าพอใจ...มีแต่เรื่องกวนใจมารบกวน...มีแต่สิ่งที่ไม่น่าพอใจมาให้ได้พบเห็น...มีแต่ความทุกข์ใจ......จะถือว่าเป็นคนมีบุญมากได้อย่างไร

 คนที่คิดว่ามีศีลมาก......ทำสมาธิมาก......ก็ไม่แตกต่างกันมากนักดอก......เพราะ...ถ้า ในชีวิตประจำวัน นั้น......ยังเป็นคนที่ขี้หงุดหงิดขี้บ่น...รู้สึกว่ามีแต่เรื่องที่ไม่น่าพอใจ...มีแต่เรื่องกวนใจมารบกวน...มีแต่สิ่งที่ไม่น่าพอใจมาให้ได้พบเห็น...มีแต่ความทุกข์ใจ......จะถือว่าเป็นคนมีบุญมากได้อย่างไร......แต่ ก็ยังดีที่ได้สะสมอริยทรัพย์ไว้ใช้ในโลกหน้า......เพียงแต่ ...ในโลกปัจจุบัน...ย่อมถือว่า...ท่านยังไม่มีบุญมากจริง

คนที่มีบุญมาก คือ...คนที่สบายใจง่าย ......อยู่ที่ไหน...ในเวลาใด......ก็สุขง่าย...ทุกข์ยาก......มีแต่ความเบาจิตเบาใจ...ปลอดโปร่งโล่งสบาย......ท่านล่ะ......เป็นเช่นว่าหรือยัง ???......

คนที่สามารถจ่ายค่าอาหารแพงๆในร้านดีร้านดัง...แต่ยังปล่อยให้ตัวเองหงุดหงิด...กับบริการ ...หรือ...เรื่องอะไรที่ไม่ได้ดั่งใจ ...อาจเรียกได้ว่า...เป็นคนมีสตางค์มาก...แต่ยังไม่ใช่คนมีบุญมากจริงๆ

 คนที่มีบุญมากจริงๆนั้น... มักจะอยู่ง่ายกินง่าย... ปรับตัวได้ง่าย ...ไม่ค่อยถือสาอะไรมากมายให้เป็นทุกข์ ...อะไรที่เป็นทุกข์...ก็เพียงรู้ว่า...เป็นทุกข์...แต่...ไม่นำทุกข์มาแบก

คนที่มีบุญมากจริงๆ ...มักไม่ค่อยถือตัวถือตน ...เข้าใจว่าสรรพสิ่งล้วนแต่เป็นสิ่งสมมุติ......ไม่มีอะไรที่ยั่งยืนถาวร......มีเกิดแล้ว...ตั้งอยู่...ในที่สุดก็ดับไป......มีความรู้สึกปล่อยวาง...มากกว่าเอามาแบกทับถมตัวเองให้เป็นภาระหนักตลอดเวลา......

คนที่มีบุญมากจริงๆ......มักไม่คิดว่าตนเองพิเศษอะไรกว่าใคร ...ในทางตรงกันข้าม ...เขาจะรู้สึกขอบคุณ......เวลาที่ใครทำอะไรให้ ......ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ ......จนรู้สึกว่าตนเองเป็นคนโชคดี ......แม้ถึงคราวที่ต้องประสบกับเหตุการณ์ใดๆที่ไม่ดี ......ก็ยังเห็นเป็นบทเรียน หรือ......ยังพอเห็นด้านดีได้อยู่......หรือ มักมองเห็นด้านบวกได้เสมอ

คนที่มีบุญมากจริงๆ......ไม่จำเป็นต้องมีอะไรเพียบพร้อม ......หรือดีพร้อม ......ถึงกระนั้น......เขาก็ไม่รู้สึกต่ำกว่า......หรือสูงกว่าใคร ......ดีกว่าใคร......หรือเลวกว่าใคร ......ฉลาดกว่าใคร......หรือโง่กว่าใคร ......เพราะเขาให้เกียรติความเป็นคนของทุกคน ......รวมทั้งตนเอง ......จึงไม่นำตนเองไปเปรียบเทียบกับใคร ......หรือ......นำใครมาเปรียบเทียบกับตนเอง ......ถึงกระนั้น ......เขาก็ยินดีรับฟังคำแนะนำจากผู้อื่น ......โดยไม่หลงเป็นเหยื่อคำสรรเสริญ ......และ...คำนินทา 

 คนมีบุญมากจริงๆ......มองไปที่ไหน ...เมื่อใด...ได้ยินอะไร......ก็สบายอกสบายใจ ......เพราะเข้าใจความเป็นเช่นนั้นเอง......ของทุกๆชีวิต ......เห็นคนได้ดี ก็รู้ว่า......เขาคงเคยทำสิ่งดีๆมาก่อน......เห็นคนลำบาก......ที่พอช่วยเหลือได้ ......ก็ช่วยไปตามกำลัง ......อะไรที่เกินกำลัง......ก็ไม่ปล่อยให้ตนเองว้าวุ่น กังวล ทุกข์ร้อนใจไปกับสิ่งนั้น......เข้าใจดีว่า......ทุกคนมีกรรมเป็นของตนเอง......มีกรรมเป็นมรดก......แต่ละคน...ย่อมเป็นไปตามกฎแห่งกรรมที่ตนได้เคยกระทำ......ไม่ทำสิ่งที่ไม่ดี...ละอายชั่ว...กลัวบาป......ทำสิ่งที่ดีๆ......หาเวลาทำจิตให้ผ่องใสด้วยการมีสติในการปฏิบัติธรรม......โดยทำในที่ใดๆก็ได้......ไม่จำเป็นต้องไปทำที่วัด ......หรือ ที่สำนักปฏิบัติธรรมใดๆ......ทำที่บ้านก็ได้......ทำได้ในทุกแห่ง......ด้วยความมีสติในปัจจุบันขณะ

 พวกเราทุกคน......สามารถฝึกฝนอบรมตนเองให้เป็นคนที่มีบุญมากดังกล่าวได้ ......เป็นเรื่องปัจจัตตัง......ที่รู้ได้เฉพาะตนคนที่ทำการฝึกฝนตนเองให้เป็นคนมีบุญมากก่อนตายได้ทุกคน