สุดท้ายชีวิตก็ไม่มีอะไร..

..สุดท้ายชีวิตก็ไม่มีอะไร..

ชีวิตของเราไขว้คว้าหาสิ่งต่าง ๆ มากมาย...
ทั้งสิ่งของ ความรู้ เพื่อนฝูง ลาภยศ สรรเสริญ...
แต่สุดท้ายเราเหลืออะไร

แต่สุดท้ายสิ่งของที่หามาได้ก็เป็นเพียงแค่วัตถุที่สนองตัญหาของเราเท่านั้น..
จะมีคุณค่าก็แค่ตอนได้มาใหม่ ๆ เมื่อนานไปเราก็จะลืม...
ลืมไปว่าเราเคยชื่นชมสิ่งนั้น ๆ มากแค่ไหน..
และสุดท้ายก็จะเหมือนไม่มีอะไร...

ความรู้...เราเรียนกันมากมาย..
ทั้งปริญญาตรี ปริญญาโท ปริญญาเอก..
แต่สุดท้ายเราไม่เคยเรียนรู้ตัวเองได้เลย..
เรียนรู้เรื่องต่าง ๆ มากมาย แต่ไม่รู้จักตัวเองด้วยซ้ำ..
สุดท้ายการเรียนรู้ก็ไม่มีอะไร..(ถ้าเราไม่รู้จักตัวเอง)...

ลาภยศ สรรเสริญ...สูงสุดคืนสู่สามัญ..เป็นคำที่ดีที่สุด..
เมื่อเราขึ้นสู่จุดสูงสุดของชีวิต..แต่สุดท้ายก็ต้องเป็นคนที่ไม่มีอะไร..
เพราะ ทุกอย่างเป็นของสมมติทั้งนั้น..

เค้าให้เราได้..เค้าก็เอาคืนไป..สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไร...