ความแตกต่างของตัว และ ใจ

ตัวเรานั้นเปรียบดังห้องเปล่าที่จะบรรจุอะไรเข้าไปก็ได้ ส่วนใจเรานั้นก็เปรียบดังประตูที่คอยเปิดออกให้บางสิ่งเข้ามา หรือให้บางสิ่งออกไป และใจเราเองเท่านั้นที่จะอนุญาตให้เข้ามาได้หรือให้ออกไป

การที่เราปล่อยให้ใครบางคนเข้ามานั้นจะดีหรือไม่ดีมันก็เป็นเพราะใจเราเองเปิดประตูให้เข้ามา และจะสุขหรือทุกข์นั้น ใจเราต้องเปิดและปิดตามความจริงของเวลาและโลกใบนี้ เช่นคนที่เราเปิดประตูให้เข้ามานั้นในโลกความจริงเขาได้จากไปแล้ว แต่ใจเรากลับไม่เปิดประตูให้เข้าออกตามไป ใจเราก็จะทุกข์ เพราะสิ่งที่เราอยากให้มี มันไม่ได้มีตามโลกความเป็นจริง

ความโกรธก็เช่นกัน หากเราไม่ปล่อยให้ออกไป ขังไว้มันก็จะเปรียบเราก่อกองไฟไว้ในห้อง แล้วปิดประตูขังไว้ ทุกสิ่งทุกอย่างในนั้นก็อยู่ไม่ได้ มันร้อน และในโลกความเป็นจริงเราก็ร้อนตาม พูดไม่คิด และสุดท้ายแล้วหากเราไม่เปิดให้ความโกรธออกไป ให้อภัยเข้ามาดับไฟ ใจเราก็จะพังทั้งใจ

ประตูใจนั้น ไม่มีใครมีกุญแจเปิด ถ้าไม่ใช่เรา ต่อให้คนนับล้านต้องการจะเปิด ก็เปิดไม่ได้ ต่อให้คนนับล้านต้องการปิดตาย ก็ปิดไม่ได้ ถ้าเราเองไม่ยอม ดังนั้นแล้วการที่ห้องนี้จะน่าอยู่เหมือนพระราชวัง หรือจะไม่น่าอยู่เหมือนห้องขัง ก็อยู่ที่เราจะเปิดให้อะไรออกไป

 และจะเก็บอะไรไว้ ปล่อยให้สายลมแห่งความเป็นจริง ให้แสงแดด แห่งความอบอุ่นได้ผ่านมา ให้เจ้าของห้องนี้มีแต่ความสุข

เครดิตแหล่งข้อมูล : ธรรมทาน