พระพุทธศาสนา รักษาไว้ที่ใดก็ไม่ปลอดภัยเท่าที่ใจของเราเอง

ฆราวาสต้องช่วยกันรักษาศาสนา อุบาสก อุบาสิกาต้องเข้มแข็ง งานสำคัญขณะนี้ คือการสร้างชาวพุทธที่แท้จริง รับสืบต่อไม่ได้ ก็คือหมด

ศาสนาพุทธจะอยู่ได้นานแค่ไหนก็ไม่รู้ ในบ้านในเมืองเราไม่มีคนรักษาธรรมวินัย ปั่นป่วนไปหมด เราโยนภาระรักษาศาสนาให้พระไม่ได้ พระมีอยู่ ๒๐๐,๐๐๐ กว่ารูปเอง ฆราวาสมีตั้ง ๗๐ กว่าล้าน ทุกคนเป็นชาวพุทธด้วยกัน ภิกษุ อุบาสก อุบาสิกาต้องเข้มแข็ง ถึงจะรักษาศาสนาได้ เวลานี้ภิกษุน้อยลง ๆ มีส่วนหนึ่งที่ท่านบวชไปตามประเพณี ไม่รู้จะทำอะไรไปบวชก็มีพวกหนึ่ง ไม่ได้ศึกษาเล่าเรียนอะไร คือเป็นคนที่ด้อยโอกาสในสังคม ท่านไม่ได้มีกำลังที่จะรักษาศาสนาได้จริง

เพราะฉะนั้นอุบาสก อุบาสิกาสำคัญมากตอนนี้ คล้าย ๆ คบไฟอันนี้ส่งทอดมา พระหมดแรงแล้ว พระจะหมดอยู่แล้ว ถ้าอุบาสก อุบาสิการับสืบทอดต่อไม่ได้ ก็คือหมด

ไปคิดว่าศาสนาพุทธจะอยู่ ๕,๐๐๐ ปี นั่นเป็นตัวเลขปลอบใจ หลวงพ่ออ่านพระไตรปิฎกมา ไม่เคยเจอเลยว่าจะอยู่ถึง ๕,๐๐๐ ปี อาจจะหมดในรุ่นเรานี้ก็ได้ มีแต่เรื่องที่มันสะท้อนว่าไม่มีคนรักษาพระพุทธศาสนา เหลือพวกเรานี้ล่ะ แต่พวกเราไม่ได้มีอำนาจอะไรเลย อย่างหลวงพ่อไม่ได้มีอิทธิพลอะไร อำนาจอะไรก็ไม่มีสักอย่าง พรรคพวกก็ไม่มี การเมืองหนุนหลังก็ไม่มี ก็ได้แต่เทศน์อย่างนี้ล่ะ คงช่วยสืบอายุศาสนาได้ก็เฉพาะพวกเรา สอนพวกเราได้ระดับพัน ระดับหมื่น เทียบกับคนจำนวนมากแล้วนิดเดียวเอง

ศาสนาพุทธแท้ ๆ อยู่ยาก เป็นศาสนาของสติ ศาสนาของปัญญา ศาสนาของการช่วยตัวเอง คนส่วนใหญ่อ่อนแออยากให้คนอื่นช่วย อยากให้พระเจ้าช่วย อยากให้เทวดาช่วย ไม่ได้คิดจะช่วยตัวเอง แล้วก็ไม่อยากฝึกตัวเองด้วย ตามใจกิเลสไปเรื่อย ๆ แต่ละวัน ๆ เคารพผลประโยชน์ เคารพวัตถุ ไม่ได้รู้ว่าเราเกิดมาเพื่ออะไร เราเกิดมาไม่ใช่เพื่อมาหาอยู่หากิน อย่างนั้นหมามันก็ทำได้ มาหาอยู่หากินไปวัน ๆ หนึ่ง โตขึ้นมาก็สืบพันธุ์ไป นั่นมันแบบสัตว์ มนุษย์มีเป้าหมายในชีวิตสูงกว่านั้น ต้องยกระดับใจของเราให้สูงให้ได้ ถึงจะชื่อว่า มนุษย์ แปลว่าผู้มีใจสูง มีใจฝึกได้ ฝึกอบรมได้ เรามาฝึกด้วยศีล ด้วยสมาธิ ด้วยปัญญา

ทุกวันนี้คนเข้าวัดไม่ได้เข้าไปหาธรรมะกัน เข้าไปหาความเฮงเสียเป็นส่วนใหญ่ วัดนี้มีเทวรูปองค์นี้ใหญ่ ๆ สร้างพระโต ๆ แข่งกัน พระโต ๆ รักษาศาสนาไม่ได้ คนธรรมดาอย่างพวกเรานี่ล่ะ อุบาสก อุบาสิกา ภิกษุถึงจะรักษาศาสนาได้ พระองค์ใหญ่ ๆ รักษาไม่ได้ รักษาตัวเองยังไม่ได้เลย ถึงจุดที่ชาวพุทธหมดไป สิ่งก่อสร้างทางพุทธศาสนาก็เปลี่ยนเป็นของคนอื่นไป เป็นที่ท่องเที่ยว เป็นที่อะไรอย่างนั้นไป

งานสำคัญขณะนี้ คือการสร้างคน สร้างชาวพุทธที่แท้จริง

ชาวพุทธที่แท้จริง ต้องรู้ว่าพระพุทธเจ้าสอนอะไร หลักธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้าจะครอบคลุมด้วยหลักธรรมอันหนึ่ง คือ อริยสัจ ๔

ธรรมะทั้งหมด ประมวลลงมาได้ในอริยสัจ ๔ ต้องเรียน ค่อยฝึกปฏิบัติไป

ถ้าอริยสัจยังมีคนสืบทอดอยู่ ศาสนาพุทธยังอยู่
ถ้าอริยสัจสูญหายไป ไม่มีคนรู้จัก ศาสนาพุทธก็สูญหายไป
ลำพังมีคนถือศีล ไม่มีศาสนาพุทธ ก็ถือศีลได้
ลำพังนั่งสมาธิ ไม่มีศาสนาพุทธ เขาก็นั่งกันอยู่แล้ว
ถ้าหลักธรรมสำคัญนี้สูญไป ไม่มีผู้สืบทอดก็คือสูญ อันตรธาน

รักษาสืบทอดด้วยการปฏิบัติ ฟังให้รู้เรื่อง แล้วไปดูรูปดูนาม
ถือศีล ๕ ไว้ ทุกวันทำในรูปแบบให้จิตใจสงบ จิตใจตั้งมั่น ได้สมาธิที่ดี
เวลาที่เหลืออยู่ในชีวิตประจำวัน ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ กระทบอารมณ์ เกิดสุข ให้รู้ เกิดทุกข์ ให้รู้ เกิดกุศล เกิดอกุศล ให้รู้

จะเห็นว่าสภาวะทั้งหลายเกิดแล้วดับทั้งสิ้น
เห็นอย่างนี้ไป ถ้าเมื่อไรจิตยอมรับความจริงว่า สิ่งใดเกิด สิ่งนั้นก็ดับ จิตจะบรรลุพระโสดาบัน
ถ้าเมื่อไรจิตรู้แจ่มแจ้งว่า รูปนาม ขันธ์ ๕ กายใจนี้ คือตัวทุกข์ จิตจะหลุดพ้น สัมผัสพระนิพพานเต็มภูมิ

ถ้าใจของเราพิสูจน์ได้ว่า ธรรมะของพระพุทธเจ้าดี วิเศษจริง ๆ ปฏิบัติแล้วพ้นทุกข์จริง ๆ เราจะเชื่อมั่นแน่นแฟ้นในพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ เกิดเรื่องเสียหายอะไรขึ้นมา พระทำไม่ดีไม่งาม ใจเราไม่หวั่นไหว เรารู้ว่านี่เรื่องของคน เรื่องของกิเลส ไม่ใช่ธรรมะ คนมันแพ้กิเลสมันก็เป็นอย่างนั้น

ไม่ใช่เอาชนะกิเลสได้ง่าย ๆ อย่างพวกเราภาวนา รู้สึกไหม สู้กิเลสไม่ใช่ง่าย กว่าจะผ่านแต่ละด่าน ๆ ไม่ใช่ง่าย เราจะไปหวังว่าพระจะต้องดี เพอร์เฟ็กท์ (perfect - สมบูรณ์แบบ) พระก็มีกิเลสเหมือนกัน บางองค์ลำบาก หาอยู่หากินยังไม่พอจะอิ่มท้องไปวันหนึ่ง ๆ จะไปทำอะไร เราเรียกร้องพระมากไป พระไม่มีกำลังพอแล้ว เพราะฉะนั้นฆราวาสไม่รักษาศาสนา ก็คือหมดนั้นแหละ

เครดิตแหล่งข้อมูล : dhamma.com