อย่ายึดติดกับใคร เราควรอยู่ได้ด้วยตนเอง

หากยึดติดกับคนอื่นมาก
พอคนๆ นั้นไม่อยู่ในชีวิตแล้ว
มักจะเกิดอาการเสียสูญ จนเสียศูนย์
จนหมดเรี่ยวแรง หมดกำลังใจ ท้อแท้สิ้นหวังในชีวิต
...
ใจที่เจ็บปวด ถึงเวลาที่จะบรรเทาแล้ว
ช่วงเวลานี้จึงเป็นเวลาที่ดีที่สุดที่จะต้อง หันกลับมา "ทบทวนตัวเอง"
อยู่กับตัวเองให้เป็น
...
การกลับมาอยู่กับตัวเอง ไม่ใช่เรื่องยากแค่ยังไม่คุ้นชินเท่านั้น
"การสร้างความสุขให้กับตัวเอง"
การออกแบบความสุขในรูปแบบของตัวเรา โดยไม่ต้องพึ่งพิง หรือไม่ยึดติดกับผู้อื่นมากเกินไป ก็อาจทำให้เราเข้มแข็งและเติบโตขึ้น
...
เมื่อยอมรับความจริงว่า "ไม่มีใครสามารถอยู่กับเราได้ตลอดเวลา"
"การพบเจอในวันนี้ อาจต้องลาจากพลัดพรากในวันหน้า
แม้ไม่อยากจากก็ต้องจาก แม้อยากให้อยู่แต่เมื่อใจเขาไม่อยู่แล้ว
รั้งยังไงเขาก็ต้องไปอยู่ดี"
การอยู่ได้ด้วยตัวเองจึงสำคัญและจำเป็นมาก
ไม่ใช่แค่เวลาที่รู้สึกโดดเดี่ยว แต่ต้องอยู่คนเดียวให้ได้ในทุกสถานะและทุกเหตุการณ์
...
ลองมองย้อนกลับไปเราเกิดมาคนเดียว
เวลาตายเราก็ตายไปคนเดียว
เริ่มทำอะไรง่ายๆ ยิ้มหัวเราะได้ง่ายๆ
สบายใจที่จะมีความสุข และอนุญาตให้ตัวเองมีความสุข"สร้างความสบายใจในการอยู่กับตัวเอง"
ทำอะไรแล้วมีความสุข อยู่ที่ไหนแล้วสบายใจ ก็ลงมือทำ แล้วจะพบความสุขและทางเดินชีวิตได้ง่ายขึ้น"
...
บางทีอาจจจะสุขกว่าเวลาอยู่กับคนอื่นด้วยซ้ำ
เพราะเราได้เป็นตัวของตัวเองอย่างเต็มที่
อย่าหวังรอคอย หรือพึ่งพาใคร
เพราะยามทุกข์ยากลำบาก คนอื่นให้ได้แค่กำลังใจ
มีแต่ตัวเราและ "สติปัญญาของเราเท่านั้นที่จะพาตัวเองให้รอดในทุกสถานการณ์"
ดังคำที่กล่าวว่า อัตตา หิ อัตตโน นาโถ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน
อย่าหวังพึ่งพาใคร แม้แต่คนในครอบครัว คนใกล้ชิดที่สุดก็พึ่งพาไม่ได้

เครดิตแหล่งข้อมูล : dharmabuddhism_เพจเห็นทุกข์เห็นธรรม