ชีวิตคนเราจะยาวนานแค่ไหน?

ชีวิตคนเราจะยาวนานแค่ไหน? ยาวนานแค่ลมหายใจ เข้าและออก

เราทุกคนต่างคิดว่า "เหลือเวลาอีกเยอะ จึงใช้ชีวิตไปวันๆ"
แต่พอเวลาผ่านไปไม่นาน เชื่อไหมว่า เราได้เห็นคนใกล้ตัวเราล้มหายตายจากไปไม่น้อยคนที่ดูไม่น่าจะไปก่อน ก็ลาจากโลกนี้ไป

พอคิดอย่างนี้
ทุกๆ ครั้งที่เรารู้ข่าวการจากไปของคนใกล้ชิดเราคิดอะไรอยู่?
"ชีวิตไม่เที่ยงใช่หรือไม่?...วันหนึ่งเราก็ต้องจากไปเช่นกันใช่หรือไม่?

การทำทุกอย่างให้เต็มที่ และดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ อยากทำอะไร ไม่เดือดร้อนใครเราก็จะทำเลยใช่ไหม?

ผลที่ได้คือ "เราไม่ผิดหวังกับชีวิต เพราะได้เต็มที่ในทุกวัน ไม่เคยต้องเสียใจ ว่าทำไมวันนั้นไม่ได้ทำสิ่งนั้นสิ่งนี้"

เราจะไม่โกรธใครข้ามคืน
เพราะพรุ่งนี้อาจไม่มีโอกาสได้ขอโทษ

เราจะดูแลสุขภาพ หากรู้ว่าแก่ตัวลงร่างกายนี้จะเป็นรังของโรคสารพัด

เราจะดูแลคนใกล้ชิด เพราะต่อให้เราอารมณ์เสีย พูดจาไม่ดี เขาก็คือ "คนที่ยังอยู่กับเราไม่ทิ้งไปไหน"

เราจะขอบคุณคนที่เดินจากไปและเดินเข้ามา เป็นทั้งของขวัญและบทเรียน แม้ครั้งหนึ่งเขาเคยให้ความสุข แต่เมื่อเขาจากไป...เขานำมันติดมือไปด้วย แต่เราก็จะอยู่ได้เพราะเรารู้วิธี "รักตัวเอง" และ "สร้างสุขนั้นขึ้นด้วยตัวเอง"

อย่ารอจน "สายเกินไป"
เคยเห็นพ่อลูก บางบ้านพี่น้องโกรธกันนานหลายปี ไม่พูดคุยกัน จนสุดท้ายตายจากกัน โดยที่อีกฝ่ายไม่มีแม้โอกาสได้พูดคำว่า ขอโทษ จากกันด้วยความเจ็บปวด ติดค้าง คาใจและต้องเศร้าใจไปตลอดชีวิต

ชีวิตคนเราหากมัวแต่ยึดถือ "อัตตา" ไม่ปล่อยวางลงบ้าง ยิ่งสะสมนานวันเข้าใจเราก็จะยิ่งมืดบอด หาทางสว่างไม่เจอ

หากหมั่นเตือนตนเองบ่อยๆ ว่า "ชีวิตวันนี้ยาวแค่ลมหายใจ เข้า-ออก" เราจะมีพลังทำสิ่งต่างๆ ได้มาก
จะวางใจได้หลายๆ เรื่อง

จะเห็นคุณและโทษของการถือดี ถือมั่น ไม่ช่วยให้เรามีสุขเลย

เครดิตแหล่งข้อมูล : เพจเห็นทุกข์เห็นธรรม