รสของธรรมะชนะรสทั้งปวง

รสแห่งธรรมชนะรสทั้งปวง เพราะไม่มีรสไหนจะดีเท่ารสของธรรมะ รสของธรรมะก็คือ "ความสงบนี่เอง" อันนี้แหล่ะ เป็นสิ่งที่พวกเราทุกคนสามารถสร้างกันขึ้นมาได้ มีกันได้ ไม่ว่าจะเป็นหญิง ชาย เป็นเด็ก เป็นผู้ใหญ่ เป็นนักบวช หรือเป็นฆราวาส เป็นความสุขที่ทุกคนมีสิทธิที่จะมีกันได้ ไม่เหมือนความสุขทางโลกที่มีความแตกต่างกันไปตามฐานะ ตามเพศ ตามวัย

แต่ความสุขทางใจ ความสุขที่เกิดจากความสงบ นี้ไม่เลือกเพศเลือกวัย ไม่ว่าเป็นหญิงเป็นชาย เป็นเด็กเป็นผู้ใหญ่ เป็นเศรษฐี ยาจก เป็นพระราชามหากษัตริย์ เป็นขอทาน มีความสุขแบบนี้ได้ด้วยกันทุกคน แต่ทุกคนต้องสร้างขึ้นมาเอง "อัตตา หิ อัตตโน นาโถ"

ไม่มีใครสร้างความสุขนี้ให้กับเราได้ เราต้องสร้างขึ้นมาเอง ส่วนความสุขอย่างอื่นคนอื่นยังพอสร้างให้เราได้ เช่นทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ที่พ่อแม่หาเงินทองมาให้ลูกใช้ อำนวยความสะดวกให้กับชีวิตลูก ก็มีความสุขแบบนี้ได้ แต่ความสุขเหล่านี้

ความสุขในโลกนี้เป็นความสุขปลอม เป็นความสุขที่หุ้มห่อความทุกข์เอาไว้ เหมือนน้ำตาลห่อยาข่ม พอน้ำตาลละลายก็จะเหลือแต่ความข่มขื่น เวลาความสุขหมดไปแล้วก็จะเหลือแต่ความทุกข์ นี่คือความสุขทางโลก ท่านเรียกว่า อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เป็นความสุขที่มีความทุกข์ตามมา

เพราะว่าเป็นความสุขที่ไม่เที่ยงแท้แน่นอน เป็นความสุขประเดี๋ยวชั่วคราว และเป็นความสุขที่เราไม่สามารถควบคุมบังคับให้เป็นไปได้ตลอดเวลา นี่เรียกว่า อนัตตา คือเราควบคุมความสุขต่างๆในโลกนี้ไม่ได้

น้อมนำธรรมะบนเขา พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

เครดิตแหล่งข้อมูล : เพจเห็นทุกข์เห็นธรรม