ใจที่โกรธอาฆาตนั้น ไม่ช่วยให้เราพบความสุขได้

ความคิดเห็นที่ 1 [อ้างอิง]

พูดง่ายแต่ทำยากยิ่งคนที่ถูกทำร้ายด้วยกายวาจาใจอยู่สม่ำเสมอก็ยิ่งต้องฝังใจเก็บกดและเจ็บปวดเป็นธรรมดาและถ้าต้องอยู่ในสภาพที่ต้องอดทนอดกลั้นต้องยอมรับสภาพทุกอย่างเพราะไม่มีทางเลือกก็จะต้องเป็นผู้ถูกกระทำอยู่เรื่อยไป คนที่ไม่เคยตกอยู่ในสภาพต้องจำยอมและไม่มีทางเลือกจะไม่มีวันรู้ว่ามันเจ็บปวดแค่ใหนถ้าต้องถูกกระทำและเป็นฝ่ายเสียเปรียบอยู่เสมอ การให้อโหสิกรรมเป็นเรื่องที่ดีแต่สำหรับบางคนเท่านั้นที่ทำได้จึงเป็นเรื่องที่ยากมากสำหรับบางคน แต่ถ้าทำได้ถือว่าโชคดีเพราะเท่ากับได้ปลดปล่อยและจะได้ไม่ต้องผูกเวรกันอีกต่อไปทุกๆชาติ การอโหสิกรรมต้องใช้เวลาและต้องให้กันจริงๆด้วยจิตที่บริสุทธิ์จึงจะหลุดพ้น บางคนไม่ได้ฝึกให้ใจปล่อยวางและมีเมตตาจิตต่อกันจึงเป็นเรื่องที่ยากที่จะให้อโหสิซึ่งก็คือการให้อภัยทานกับคนที่เราโกรธเกลียดเคียดแค้นชิงชัง ทั้งหมดทั้งสิ้นอยู่ที่ว่าใครได้รับผลกระทบมากน้อยแค่ใหนบางคนถึงกับเข่นฆ่าเอาชีวิตกัน บางคนเป็นศัตรูกันทั้งชาติไม่เผาผี บางคนตัดญาติขาดมิตรกันไป เพราะเหตุที่เกิดมันมากจนไม่สามารถให้อภัยกันได้ การให้อโหสิกรรมจึงเป็นเรื่องเฉพาะของแต่ละคนบางคนทำได้บางคนทำไม่ได้ตามเหตุปัจจัยที่หนักเบาจะบรรเทาได้ การให้อภัยทานจึงเป็นบุญสูงสุดเพราะต้องใช้พลังในการให้อโหสิกรรมต่อกันแบบตั้งใจและบริสุทธิ์จริงๆจึงจะเกิดผลของบุญให้ตัดขาดจากวิบากกรรมต่อกันจนหลุดพ้นจริงๆไม่ใช่แค่พูดอโหสิกรรมแต่ใจยังร้อนรนเคียดแค้นชิงชังกันอยู่จึงเป็นเรื่องที่ยากมากอยู่ที่ใจของแต่ละคนจริงๆว่าทำได้จริงไหม