ถ้าไม่อยากเจ็บก็อย่าสร้างความทรงจำ

ถ้าไม่อยากเจ็บก็อย่าสร้างความทรงจำ
จะได้ไม่รู้สึกเจ็บก็เหมือนกับ
ถ้าไม่อยากเจ็บก็อย่าหกล้ม จะได้ไม่รู้สึกเจ็บ
แต่ชีวิตที่ไม่เคยหกล้ม มันจะเรียกว่าชีวิตได้อย่างไร
ชีวิตที่ไม่มีความรู้สึก มันจะเรียกว่าชีวิตได้อย่างไร
บางทีการเจ็บบ้าง
การได้ร้องไห้บ้าง
การได้รู้จักนั่งคอยบ้าง

การได้นั่งเศร้ากับเรื่องราวที่ผ่านมา
อย่างน้อยก็แสดงว่าเรายังรู้สึกอยู่...ยังมีชีวิตอยู่
ได้รู้ขีดจำกัดและความอดทนของตนเอง
และถ้าวันนี้ยังรู้สึกก็ต้องยอมรับความจริง
ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะโหยหาอดีต
เมื่อชีวิตอยู่ตรงนี้ก็ต้องอยู่กับปัจจุบันให้ได้
อดีตผ่านมาก็แค่ทำให้คิด...ถึง
ไม่ได้ผ่านมาให้กลับไปทุกข์ซ้ำๆ และเจ็บซ้ำๆ กับเรื่องราวเดิม
อดีตที่เลือนลาง
อนาคตคือความฝัน

ปัจจุบันต่างหากคือ..."ความจริง"

#นามบุญ
#เห็นทุกข์เห็นธรรม