ปาฏิหาริย์ของบุญจะเกิดไม่ได้ ถ้าไม่ประกอบบุญ

ปาฏิหาริย์ของบุญจะเกิดไม่ได้
ถ้าไม่ประกอบบุญ

เมื่อตนได้ประกอบบุญไปแล้ว
ก็อย่าปรารถนาหรืออยากได้จนเกินกรรม
ไม่ยึดมั่นถือมั่นว่าบุญนั้นเป็นของตน
เมื่อยึดแล้วก็จะเกิดความหวังว่าบุญนั้นย่อมให้ผลตอบแทน
แต่การปรากฏผลบุญต้องใช้เวลา
บางคนอาจเร็วหรือช้าต่างกัน

ด้วยปัจจัยของกรรมเก่าและกรรมใหม่ต่าง ๆ
ฉะนั้น เมื่อประกอบบุญจึงควรวางใจให้เป็นกลาง
เมื่อเกิดปิติยินดีในบุญแล้วก็ให้ปล่อยวาง
อย่าได้ถือเอาบุญมาเป็นของตน

เพราะเมื่อใดที่บุญยังไม่ให้ผลก็ย่อมเกิดทุกข์
เกิดความเหนื่อยใจ ท้อแท้ หรือหมดกำลังใจ
โดยภาวะที่หมดกำลังใจ นี้เอง เรียกว่า 'อกุศล' ได้เกิดขึ้น
แล้วทำให้จิตใจหม่นหมองไม่ผ่องใส
หากแต่โดยส่วนใหญ่ก็ยากที่จะปล่อยวางไว้
เพราะเมื่อได้ทำบุญสร้างกุศลก็มักจะหวังให้ผลบุญนั้นปรากฏผล
ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติของปุถุชนที่ยังมีความปรารถนา
ความอยากมีอยากได้อยู่

แต่จะทำอย่างไรให้ความอยากนั้นอยู่ในขอบเขตที่เหมาะสม
นั่นก็คือ การปรารถนาอยากได้ในสิ่งใดเมื่อตนได้ประกอบบุญไปแล้ว
ก็อย่าปรารถนาหรืออยากได้จนเกินกรรม

เจริญในธรรม
#เห็นทุกข์เห็นธรรม