ทำไมการนั่งเฉยๆ และกำหนดลมหายใจถึงได้บุญมาก?

ทำไมการนั่งเฉยๆ และกำหนดลมหายใจถึงได้บุญมาก?

เพราะการที่นั่งสมาธิแล้วได้บุญ เวลานั้นเราไม่มีความคิดอกุศลใดๆ เกิดขึ้นเลย ไม่มีความคิดไม่ดี คิดมุ่งร้ายกับคนอื่น หรือ ไม่คิดอกุศลที่เกี่ยวข้องกับตนเอง อาทิเช่น ตื่นมาแล้วเสพข่าวหน้าเฟสบุ๊คแล้วด่าว่าคนในข่าว นั่นก็คืออกุศลแล้ว เพราะคุณคิดและเสพเรื่องที่เป็นอกุศล คนที่เราเบียดเบียนคนแรกเลยก็คือตัวเราเอง

ถ้าหากเราทำอย่างนั้นทุกๆ วัน จิตใจก็จะขุ่นมัว เศร้าหมอง จนเราขาดสติ เพราะนำเอาความคิดและสติไปผูกไว้กับเรื่องภายนอก

แล้วจะแก้วิธียังไงไม่ให้คิดอกุศลอย่างไร?
การคิดกุศล คือ ความคิดที่ไม่อยากได้ใคร่มี ไม่มีกิเลสใดๆ คิดแต่จะเป็นผู้ให้ คิดแต่จะทำเพื่อคนอื่น

ดังนั้น การกระทำใดๆ ที่มีความอยากอยู่ ยังไม่ใช่กุศลกรรมแท้จริง แม้กระทั่งคิดว่า อยากไปทำบุญจัง อยากไปนั่งสมาธิในวัดเงียบๆ ให้ใจสงบ อันนี้ก็ไม่ใช่กุศลแท้ๆ ถามว่าทำแล้วได้บุญไหม ถ้าทำไปเพื่ออยากจะได้ผลบุญ ตอบว่า ได้ แต่ว่าบุญถูกลดทอนไปมาก เพราะทำแล้วหวังผล ไม่ได้ให้จากใจที่เป็นกุศลจริงๆ

การนั่งสมาธิ คือการทำจิตให้ว่างและไม่ยึดติดกับสิ่งใดๆ ทั้งสิ้น ไม่มีความอยาก ไม่มีกิเลส ไม่คาดหวังถึงผลบุญที่จะได้รับ แต่คิดอยากให้บุญนี้ส่งถึงทุกๆ ท่านที่เรามีโอกาสจะให้ได้ แสดงว่าจิดเรายังไม่บริสุทธิ์ 100% แต่ก็ยังดีกว่าไม่ปฏิบัติ เพราะอย่างน้อยได้รู้ถึงวัตถุประสงค์แท้จริงและประโยชน์ของการทำสมาธิว่าทำเพื่อตัดกิเลสภายใน แม้ทำได้เพียงชั่วครู่ก็ถือว่าดีกว่าไม่ได้ลงมือทำเลย

ลองสมาธิเกิน 5-10 นาทีได้ หรือสัปดาห์ละ 1-2 ครั้ง พยายามทำสมาธิให้สม่ำเสมอ ผลที่ได้จะรู้สึกว่าตัวเองจิตจะสว่าง จิตจะว่าง แม้ยังเศร้าหมอง ยังมีความทุกข์ ก็จะค่อยๆ ดีขึ้น

หากมีเวลาลองปฏิบัติปัสสนากรรมฐาน จะทำให้มีสมาธิอยู่กับทุกๆ เรื่องในชีวิต อาทิกับงานที่ทำอยู่ การมีสติทุกขณะจิต เพียงแค่นี้ก็เป็นบุญแล้ว ไม่จำเป็นต้องไปหาที่สงบที่ไหน แม้ใจเราสงบต่อให้อยู่ในสังคมที่วุ่นวายก็ไม่ทุกข์ร้อน

คนไม่เคยนั่งสมาธิ นั่งสมาธิได้ไม่นาน ทำไม่ค่อยได้เพราะเป็นคนคิดฟุ้งตลอดเวลา
จึงต้องลงมือฝึก หากไม่ลองฝึกก็จะยังไม่มีสติ

#นามบุญ
#เห็นทุกข์เห็นธรรม