จิตที่ฝึกดีแล้ว นำสุขมาให้

จิตฺตํ ทนฺตํ สุขาวหํ "จิตที่ฝึกดีแล้ว นำสุขมาให้"
คนที่ฝึกจิตดีแล้ว ทำแต่สิ่งดีมีประโยชน์ ย่อมได้รับผลของการทำดีนั้น
คือ ไม่ต้องเดือดร้อน มีคนรักใคร่นับถือ ไม่มีศัตรู มีเกียรติ มีอาชีพและฐานะที่มั่นคง

และจิตที่ฝึกดีแล้วนั้นจะสงบระงับ ได้รับความสุขลึกซึ้งอีกด้วย

จิตที่ยังไม่ได้รับการฝึก
เมื่อมีอารมณ์มากระทบเข้า
ย่อมจะหวั่นไหวไปตามอารมณ์นั้น
เช่น เมื่ออารมณ์ที่น่าใคร่มากระทบ จิตก็เกิดความใคร่ดิ้นรนอยากได้

เมื่ออารมณ์ที่น่าชังมากระทบก็เกิดความขัดใจ ดิ้นรนอยากผลักไสให้พ้นไป เป็นต้น ความดิ้นรนของจิต ถ้ารุนแรงมากก็ถึงกับทำความผิด ก่ออาชญากรรมต่าง ๆ ขึ้น ล้วนแต่นำความทุกข์ความเดือดร้อนมาให้ทั้งสิ้น

แต่จิตที่ได้รับการฝึกแล้วจะสามารถทนต่ออารมณ์ที่มากระทบได้ จึงไม่ดิ้นรน
ไม่นำไปก่อความผิด
จึงไม่มีความเดือดร้อน
และจิตที่สงบระงับย่อมมีความสุขที่ลึกซึ้งอีกด้วย
สุขทุกข์อยู่ที่จิตใจ
ถ้าจิตใจดิ้นรนเร่าร้อนก็เป็นทุกข์
ฝึกจิตให้สงบระงับได้ จึงจะได้สุขที่แท้จริง

เจริญในธรรม
#นามบุญ
#เห็นทุกข์เห็นธรรม