“บทอัศจรรย์” ความงดงามของ “เซ็กซ์” ในวรรณคดี

      "วรรณกรรมนั้นเป็นเสมือนกระจกเงาสะท้อนสภาพสังคมและค่านิยมของสังคมนั้นๆ ที่วรรณกรรมถูกผลิตขึ้น" ฉะนั้นหากเราจะศึกษาสภาพสังคมรวมถึงค่านิยมของผู้คนในอดีตแล้วละก็ วรรณกรรมคือสิ่งที่ตอบโจทย์ได้เป็นอย่างดี

เซ็กซ์ เป็นสิ่งที่อยู่คู่กับมนุษย์ เป็นธรรมชาติของมนุษย์ทุกคนและทุกเผ่าพันธุ์ แต่ในสังคมไทยนั้นการพูดเรื่องเซ็กซ์ในที่สาธารณะเป็นเรื่องที่ค่อนข้างน่ารังเกียจและไม่เป็นที่ยอมรับ เนื่องจากวัฒนธรรมอันดีงามของไทย กวีไทยในอดีตจึงต้องพรรณนาเรื่องเพศผ่านงานวรรณกรรมในทางอ้อม เรียกว่า "บทอัศจรรย์"

บทอัศจรรย์ระหว่างขุนแผนกับนางแก้วกิริยา ในเรื่องขุนช้างขุนแผน

"อุ้มนางวางตักสะพักรับ

ก็ทอดทับระทวยลงดังท่อนทอง

พระพายชายพัดปุปผาชาติ

เกสรสาดหอมกลบตลบห้อง

ริ้วริ้วปลิวชายสะไบกรอง

พระจันทร์ผันผยองอยู่ยับยับ

พระอาทิตย์ชิงดวงพระจันทร์เด่น

ดาวกระเด็นใกล้เดือนดาราดับ

หิ่งห้อยพร้อยไม้ไหวระยับ

แมลงทับท่องเที่ยวสะเทือนดง"

กวีไม่ได้พูดเรื่องเซ็กซ์ออกมาโดยตรง แต่กวีได้เปรียบเรื่องเพศออกมาได้อย่างสวยงาม โดยเปรียบเทียบกับธรรมชาติต่างๆร้อยเรียงออกมาเป็นบทอัศจรรย์อันไพเราะ การที่กวีนำเรื่องธรรมชาติมาเป็นภาพแทนการมีเซ็กซ์นั้นสะท้อนให้เห็นว่า ในมุมมองของกวีเองเรื่องเพศก็คือเรื่องธรรมชาติของมนุษย์

สินสมุทรกับนางยุพาผกา ในเรื่องพระอภัยมณี

"อัศจรรย์นั้นเหมือนอย่างช้างเป็นบ้า

สบัดงางวงแกว่งแทงเถลิง

คนถือพัดหัดให้ไล่ละเลิง

แล่นเตลิดเปิดเปิงเข้าเซิงซุ้ม

พอมือมนท์ฝนอู้ซู่ซู่สาด

คเชนทร์ฟาดฟูมหน้าถลาหลุม

ตะคุกคลานควาญหมอขี่คอคุม

ทั้งสาวหนุ่มชุ่มชื่นต่างตื่นนอน"

บทอัศจรรย์จึงเป็นสิ่งที่สะท้อนถึงค่านิยมเรื่องเซ็กซ์ของผู้คนในอดีต ถึงแม้ว่าเรื่องเพศในสังคมไทยจะสื่อสารอย่างตรงไปตรงมาไม่ได้ เนื่องจากถูกบรรทัดฐานทางสังคมกดเอาไว้ แต่กวีในอดีตก็สามารถนำเรื่องเซ็กซ์มาสร้างผลงานทางศิลปะได้อย่างงดงงาม เป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่ควรค่าแก่การรักษา

อ้างอิง : บทความ "บทอัศจรรย์ บทอะไร? ทำไมต้องมี? มีเมื่อไหร่?". นิตยสารศิลปวัฒนธรรม ฉบับ ธันวาคม 2545

Cr::silpa-mag.com