จากนั้นจึงได้ใช้ผ้าห่มห่อตัวและนอดกอดตลอดทั้งคืน จากนั้นค่อยๆลงมือหั่นศพทีละชิ้น เลาะแบบไม่ติดกระดูก ซึ่งความชำนาญในการแล่ศพนี้เนื่องจากผู้ก่อเหตุเคยทำงานเป็นเชฟและคนชำแหละไก่ที่โรงฆ่าสัตว์มาก่อน

โดย "คดีฆ่าหั่นศพคนรัก" ที่เกิดมาจากความหึงหวง กรณีนี้ไม่ได้เกิดขึ้นครั้งแรก ย้อนกลับไปเมื่อปี 2541 ได้มีคดีที่ ว่าที่นายแพทย์ เสริม สาครราษฎร์ นักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่ 2 อายุ 21 ปี ได้ลงมือฆ่าหั่นศพ น.ส.เจนจิรา พลอยองุ่นศรี นักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่ 5 เมื่อวันที่ 26 ม.ค.2541

ซึ่งนายเสริมยอมรับว่าไม่พอใจที่ถูกแฟนสาวบอกเลิก ที่วางแผนฆ่า โดยลวงแฟนสาวมาติวหนังสือที่คอนโดมิเนียม ก่อนใช้ปืนยิงที่ศรีษะก่และลงมือชำแหละศพ นายเสริมได้ทิ้งหัวกะโหลกของน.ส.เจนจิรา บริเวณแม่น้ำบางปะกง ซึ่งเป็นทางผ่านที่นายเสริมใช้ขับรถกลับบ้านเกิดที่ จ.ชลบุรี

โดยคดีดังกล่าว นพ.วิสุทธิ์ ได้เข้าแจ้งความกับตำรวจสน.พญาไท เมื่อวันที่ 21 ก.พ.2544 ว่า ภรรยาได้หายตัวไป ก่อนจะแจ้งให้ตำรวจทราบภายหลังว่าเจอตัวแล้ว พบว่าไปนั่งวิปัสสนาที่ จ.ระยอง อีกทั้งยังมีจดหมายลางานจาก พญ.ผัสพร เป็นเวลา 15 วัน แต่เมื่อครบกำหนด พญ.ผัสพร ไม่ปรากฏตัว ทำให้ญาติ พญ.ผัสพรเข้าแจ้งความกับตำรวจ โดยพุ่งเป้าไปที่สามี เพราะกำลังมีปัญหาเรื่องฟ้องหย่ากันอยู่

จากนั้นเจ้าหน้าที่ตำรวจ ค้นพบจากกล้องวงจรปิดว่า ก่อนเกิดเหตุ นพ.วิสุทธิ์ ได้ พญ.ผัสพร ไปรับประทานอาหารในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ซึ่งขากลับนั้น นพ.วิสุทธิ์ ได้เดินประครอง พญ.ผัสพร ที่มีอาการผิดปกติคล้ายคนเหม่อลอย พอเจ้าหน้าที่ตำรวจตามรอยไปถึงห้องพักในมหาวิทยาลัยชื่อดังได้พบคราบเลือดจำนวนมากและยังพบชิ้นส่วนมนุษย์ที่บ่อเกรอะ ตรวจสอบดีเอ็นเอพบว่าตรงกับพญ.ผัสพร

>>>>>อ่านมากกว่านี้<<<<<